گفت و گوی بسپار با مهدی امینی، مدیرعامل گروه بازرگانی رنگ چی شیمی: تجارت رنگ ایران گرفتار امواج تحریم و بی ثباتی

بسپار/ ایران پلیمر مجموعه رنگ چی شیمی فعالیت خود را در سال 1362 به شکل سنتی در بازار تهران به عنوان واحد تامین کننده مواد اولیه صنایع رنگ، پلاستیک، نساجی و الیاف، چاپ و ساختمان آغاز کرد. این مجموعه در شهریور 1379، با توجه به اعتماد مشتریان و همراه با اندوخته دو دهه قبل خود با رشدی قابل توجه روبرو شد و در این راستا، رویه خود را در امور بازرگانی تغییر داده و ادامه آن را در قالبی جدید و با رویکردی نو آغاز کرد. این نقطه آغاز حرکت گروه بازرگانی رنگ چی شیمی بود. امروزه این شرکت با بیش از 30 سال سابقه، در زمینه بازرگانی و مشاوره فنی انواع رنگدانه از جمله دی اکسید تیتانیوم و افزودنی­های پلیمری ارایه راه حل تامین مواد افزودنی تخصصی صنایع رنگ و رزین، پلیمر، چاپ و ساختمان فعالیت کرده و نمایندگی شرکت­های معتبر اروپایی و آسیایی را در دست دارد.

در ادامه راجع به معضلات تولید، صادرات و واردات صنعت رنگ ایران و مواد اولیه با مدیرعامل این شرکت گفت و گو کردیم.

بسپار- میانگین ارزبری صنعت رنگ و رزین ایران حدودا چند درصد است؟

امینی: پاسخ دادن به این سوال آسان نیست و شاید جواب دقیقی برای آن وجود نداشته باشد. چرا که صنعت رنگ و رزین از طرفی در برخی مواد اولیه وابسته به واردات است و از طرفی هیچگاه به آمار دقیقی از میزان تولید در صنعت رنگ و رزین ایران دسترسی نداشته­ایم. بسیاری از شرکت­ها تمایل به ارایه آمار تولیدات خود ندارند و گاهی آمار غیر واقعی ارایه می­کنند. در نتیجه نمی­توان میزان دقیق ارزبری را با قطعیت بیان کرد. اما فکر می­کنم بیشتر از حدود 70 درصد مواد صنعت رنگ و رزین ارزبر باشد اما میزان آن مشخص نیست.

بسپار- واردات مواد اولیه از ابتدای سال 97  با چه چالش­هایی مواجه  بوده است؟ آیا این معضل واحد هایی را به مرز تعطیلی کشانده است؟

امینی: فکر نمی­کنم مشکل و معضل دیگری بتوان برای صنعت رنگ و رزین یا کلیه صنایع متصور شد. در واقع باید گفت چه چالشی نبوده که تولیدکنندگان و واردکنندگان این صنعت با آن مواجه نبوده­اند. برای مثال، تصمیمات یک شبه مانند حذف صرافان از چرخه اقتصادی و تبادلات ارزی کشور و حذف وارد کننده به شکل غیر مستقیم از آن جمله بود. به وادر کنندگان اعلام داشتند فقط در صورتی می­توانید مواد اولیه را وارد کنید که قرارداد آن را با یک شرکت تولیدی داشته باشید. قانون گذار مستحضر نیست که وارد کننده –به خصوص در بحث مواد اولیه- آن را به عنوان نماینده­ی پخش در کشور وارد کرده و آن را در انبار قرار داده و به مرور بین مشتریان توزیع می­کند و نیاز واحدهای تولیدی کوچک را نیز رفع می­کند.

برای مثال، مصرف ماهانه تیتان برخی واحد ها 30 تن و برخی یک تن است. شاید وارد کننده بتواند با واحد هایی با مصرف 30 تن یا حتی 10 تن قرارداد ببندد،  اما قرار داد بستن 100 یا 200 مشتری که یک یا دو تن مصرف دارند و واردات جداگانه برای هریک میسر نیست. وارد کننده ابتدا بازده مشتریانش را می­سنجد و واردات را بر این اساس انجام می­دهد. اینکه قانون گذاران چه زمانی به این امر مشرف شوند مشخص نیست. بارها اعتراض کرده­ایم اما متاسفانه صدایمان به جایی نرسیده و علاوه بر این، ارایه قرارداد نیز یک پروسه زمانبر است و حدود چندماه به طول می­انجامد.

شاید این مشکلات، واحدهای تولیدی را کاملا به تعطیلی نکشانده باشد اما بخشی از تولیدات آنان را فلج کرده و درصد استفاده از ظرفیت را پایین آورده است. هرچند اخیرا از منابع غیر رسمی شنیدم چند شرکت بزرگ صنعت رنگ اعلام تعطیلی کرده­اند. از آنحایی که صادرات برخی تولیدات رزینی را نیز بر عهده داریم اطلاع دارم که بسیاری از این واحدها با مشکل کمبود مواد اولیه مواجه شده­اند که به معضل صنعت رنگ و رزین تبدیل شده است. امروزه در صنعت تولید انواع رنگ­ها، بسیاری از پیگمنت­ها موجود نیست و در بازار نایاب شده است. ما به عنوان یک نمایندگی، حدود چهار ماه است که هیچ وارداتی نداشتیم ضمن آنکه بخشی از واردات قبلی ما نیز هنوز در گمرک است. حتی قرارداد نیز ارایه کرده­ایم و پاسخ داده­اند که این جنس به میزان کافی در کشور وجود دارد و شما قادر به واردات آن نیستید. استدلال این است که سال گذشته حدود 100 تن وارد شده و امسال 130 تن و بر اساس برآورد نیاز واحدهای تولیدی، میزان وارد شده به کشور کفاف تولید را می­دهد. صحیح یا غلط بودن این استدلال به کنار، مساله این است که کمبود این مواد در بازار محسوس است و وارد کننده از طرفی با فشارهای ناشی از چند نرخی شدن ارز، هزینه­های خواب کانتیر و انبار داری و همچنین فشار فروشنده برای دریافت پول مواد فروخته شده مواجه است. پیش بینی می­کنم وضعیت صنعت از این نیز اسف بار تر شود چرا که همچنان درگیر تبعات تصمیم­های نادرست فروردین ماه هستیم و هنوز درگیر آزمون و خطاهای بعد آن نشدیم. جایی خواندم حدود 32 بخشنامه در مورد واردات از ابتدای سال جاری ابلاغ شده است. در چنین شرایطی وارد کننده نیز تصمیم می­گیرد تا ثبات وضعیت دست از واردات بکشد و در نتیجه کمبود مواد اولیه به شکلی که می­بینیم روی می­دهد.

بسپار- تامین مواد اولیه چند درصد گرانتر شده است؟  آیا موادی در این صنعت جزو اولیت یک محسوب شده است؟

امینی: بسته به نوع کالا، از بهمن 96 تا کنون حدود 100 تا 150 درصد افزایش قیمت در مواد اولیه وارداتی داشتیم که دلیل اصلی آن افزایش نرخ ارز است. دلار حدود 10 هزار تومان به دست تولید کننده می­رسد. رقم ثبت شده در سامان نیما حدود 8 هزار تومان است اما صرافی­ها رقمی را جداگانه (به عنوان حق حساب و غیره) به صورت ارز یا چک بانکی می­گیرند و عددی که به دست تولید کننده می­رسد بیشتر از 9 هزار تومان تمام می­شود. هرچند برخی وارد کنندگان از این شرایط سوء استفاده کرده و مواد را با قیمت بالاتری به فروش می­رسانند. حتی برخی واحدها به جای تولید، جنس را از وارد کننده خریداری کرده و پس از مدتی با قیمت بالاتر در بازار آزاد می­فروشند. اما وارد کننده واقعی نهایتا با 150 درصد  افزایش قیمت کالا را به فروش می­رسانند. به غیر از اجناسی که افزایش قیمت جهانی داشته­اند.

(ادامه دارد…)

متن کامل این مقاله را که در شماره 194ام ویژه نامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار  که در پایان آبان ماه منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. امکان اشتراک آنلاین بر روی صفحه ی اصلی همین سایت وجود دارد.