اخباراخبار ویژه

اختصاصی بسپار/ محصولات من چه قدر سبز هستند؟

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر ممکن است تولید محصولات پلاستیکی واقعا سبز-قابل استفاده مجدد، قابل بازیابی، قابل تولید مجدد و در غیر این صورت قابل بازیافت- چالش برانگیز باشد. بنابراین، ما امروز به عنوان صنعت مرتبط کجا هستیم؟ این نوشته از BEC Group خوبی ها، بدی ها و اهمیت اهداف مربوط به بازیافت پلاستیک در آینده و یک اقتصاد چرخشی را بیان می کند.
پذیرفتن مسئولیت: استفاده کردن یا استفاده مجدد؟
دستورالعمل 2019/04 اتحادیه اروپا مبنی بر منع یک بار استفاده از پلاستیک ها، به منظور ایجاد تغییراساسی در صنعت بسته بندی های پلاستیکی تا سال 2025، تصویب شده است. تولیدکنندگان اصلی و جهانی FMCG (Fast Moving Consumer Goods) یک سند، که توسط موسسه Ellen MacArthur – یک انجمن غیرانتفاعی با فعالیت در زمینه اقتصاد چرخشی- تنظیم شده، را امضا کرده اند. آنها متعهد شدند که مقدار مواد اولیه نو در بسته بندی را کاهش داده و سهم PET بازیافتی را افزایش دهند.
دنیا در حال تغییر است. صنعت پلاستیک امروز بریتانیا به شدت وابسته به واردات محصولات پلاستیکی است، اما صنایع داخلی نیز به خوبی به زنجیره تامین پلاستیک، از تولیدکنندگان، توزیع کنندگان، تجهیزات، افزودنی ها ومستربچ تا فرایندکنندگان و بازیافت کنندگان پلاستیک، معرفی شده اند.
خوب، بد، غیرقابل قبول
شیوع استفاده از پلاستیک ها به خاطر مجموعه خواص منحصر به فرد آنهاست. آنها سبک، محکم، ارزان و قابل قالب گیری هستند، همه این خواص هزینه های تولید و حمل و نقل را پایین آورده و می تواند انتشار کربن را نیز کاهش دهد. آنها انقلابی در نگهداری مواد خوراکی و دارویی ایجاد کرده اند. پلاستیک های تولید شده خنثی هستند و با مواد خوراکی و دارویی برهمکنش ندارند. همچنین آنها سبک تر از سایر مواد مانند شیشه و سرامیک می باشند، بنابراین حمل و نقل آنها آسان تر و احتمال شکستنشان کمتر است. این مواد برای زندگی مدرن امروزی ضروری هستند.
علی رغم این بخش موفق داستان، چند وقتی است تصویر این صنعت چندان مثبت نیست. سریال سیاره آبی 2 به بررسی و برجسته سازی مشکلات اصلی و روز افزون پسماند پلاستیک پرداخته است. اینها درباره نگرانی های عمیق تری راجع به ریزپلاستیک ها، ساختار سیستم بازیافت محلی، رویکرد به فراموشی سپرده شده دفن زباله ووابستگی صنعت به پتروشیمی ها می باشد.
مشوق های تغییر
آیا باید استفاده از پلاستیک ها را قدغن کنیم؟ حقایق می گویند خیر. علاوه بر خواص عملی این محصولات، این صنعت به نوبه خود صنعت بزرگی به شمار می رود. حدود 166 هزار کارمند در حدود 6200 کمپانی در بریتانیا در این صنعت مشغول به کار بوده و سومین صنعت بزرگ این کشور به شمار می رود. بریتانیا هر سال 8/1 میلیون تن مواد پلاستیک و 2/3 میلیون تن فرایند می کند. حدود یک سوم پلاستیک های تولید شده در این کشور با ارزش 2/8 میلیارد پوند صادر می شود. بازگشت مالی آن سالانه حدود 5/25 میلیارد پوند است.
با این وجود بازیافت پلاستیک ها نیز مد نظر قرار گرفته شده است. بسته بندی های پلاستیکی در بریتانیا در سال 2016 حدود 45% بود که در آن زمان مقام هفتم در اتحادیه اروپا را دارا بود. امروزه 75% از بسته بندی های پلاستیکی از محیط زیست جمع آوری می شود.
بیشترین مصرف پلاستیک ها در بسته بندی و به خصوص بسته بندی مواد خوراکی است. برای جایگزینی پلاستیک ها با مواد طبیعی مانند کاغذ، یا مواد بازیافت پذیر مانند شیشه همچنان بحث وجود دارد. انرژی مورد نیازبرای تولید بسته بندی های جایگزین مانند آلومینیوم، کاغذ یا شیشه نباید نادیده گرفته شود. به علاوه کاغذ یک شبه تجزیه نشده و مدت ها در محیط زیست باقی می ماند. جمع آوری شیشه کاری حساس و هزینه بر بوده و در صورت شکستگی، تولید دوباره محصول هزینه زیادی خواهد داشت. این عملایت انرژی زیادی مصرف کرده و مانند پلاستیک ها، در محیط زیست ریز ذره آزاد می کند.
مباحثه چرخشی
در جهان اول و توسعه یافته، معمولا صنعت دارای زیرساخت جمع آوری بسیار کارآمدی است. اما فقدان صنایع بازیافت و استفاده مجدد، یعنی به تعبیر Ellen MacArthur Foundation اقتصاد چرخشی، وجود دارد. در این کشورها، مقدار بسیار زیادی از ضایعات پلاستیکی و سایر مواد جمع آوری شده و به خیال بازیافت به کشورهای در حال توسعه فرستاده می شود. اما این موضوع اتفاق نمیفتد، بلکه این ضایعات سر از رودخانه ها، سواحل و دریاها در می آورند. چین اولین واردکننده پلاستیک های مصرف شده در دنیا بود، اما در ادامه مالزی و کشورهایی در آفریقا و جنوب شرق آسیا این رویه را ادامه دادند.
مشکلات عملی و جعبه های سیاه
چالش هایی نیز وجود دارد که یکی از آنها بررسی تجزیه مولکول های پلاستیک تحت شرایط فشار وارد از عملیات آسیاب و فرایند مجدد می باشد. تا کنون برخی از پلاستیک ها با تقریب خیلی خوبی توسط یکی از روش های بازیافت کاملا بازیافت پذیر هستند. برای مثال PET ، ماده مصرفی در بطری های پلاستیکی، را می توان بازیافت نموده و مانند ماده نو در کاربردهای اصلی اش با درنظر گرفتن استانداردهای مواد خوراکی به کار برد. سوال اصلی این است که تا چند بار می توان این کار را انجام داد؟ پاسخ به این سوال ساده نیست و حد و حدود آن نیز مشخص نمی باشد.
به گفته یکی از مدیران نوآوری BEC Group ، ویژگی هایی مانند پلاستیسیته، سختی و مقاومت ماده با هر بار فرایند کاهش می یابد. رسیدن به جواب دقیق ساده نیست. هنوز معمای “جعبه سیاه” مواد بازیافتی حل نشده است. غالبا تخریب باعث ایجاد آلاینده در ماده یا پرک بازیافت شده می شود. کمپانی آلمانی Gneuss Kunststofftechnik GmbH ، تولیدکننده ماشین آلات فرایند دوباره بسپار، می گوید فناوری های جدید به خصوص فناوری فیلتربه قدری پیشرفت کرده اند که می توانند آلاینده های بسیار ریز را نیز جدا کنند.
هرچه تقاضا و کاربرد برای این مواد بیشتر شود، دانستن دقیق چگونگی رفتار پلاستیک در کاربرد جدیدش مهم تر می شود. برای مثال پلاستیک های مهندسی گرما شکل دهی شده، شهرت خوبی برای بازیافت پذیری ندارند.
هر راه حلی که برای بازیافت و فرایند دوباره مواد مطرح می شود، تولیدکننده باید همواره باید دانش دقیق و به روزی درباره مواد مصرفی در محصولات خود و چگونگی عملکرد آن داشته باشد. می توان پلاستک ها را بازیافت نموده و در کاربردهای جدید به کار برد. این کار باعث می شود پلاستیک ها برای یک یا چند دهه دیگراز محیط زیست جمع آوری شود، اما با این وجود حقیقت تجزیه ناپذیر بودن پلاستیک ها اجتناب ناپذیر است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا