اخبارمقالات

اختصاصی بسپار/ مقدمه ای بر افزودنی های موردمصرف در پوشش ها

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر افزودنی های مورد مصرف در پوشش ها
میزان مصرف افزودنی ها بسیار کم بوده و می توانند دارای قیمت قابل ملاحظه ای باشند. از افزودنی ها به منظور تسهیل تولید و یا بهبود خواص پوشش های تر و یا فیلم خشک نهایی استفاده می شود. حضور این محصولات در فرمولاسیون ضروری بوده اما میزان بالای مصرف آن ها سبب آسیب رساندن به خواص نهایی محصول می-شود.
برخی از انواع افزودنی ها عبارتند از:
اصلاح کننده های رئولوژی و عامل تعلیق
ضدکف ها و عوامل آزادکننده هوا
اصلاح کننده های جریان و ترکننده زیرایند
خشک کن ها و کاتالیزورها
پراکنش کننده های رنگدانه
زیست کش ها (قارچ کش ها، نگه دارنده ها و …)
عوامل لغزش، ضد مارها (واکس ها، سیلیکون ها و …)
عوامل محافظ در برابر فرابنفش (جاذب های فرابنفش، پایدارکننده های نوری آمینی، نانوذرات و …)
عوامل ضدخوردگی فاقد رنگدانه
روان کننده ها
طبق یک قاعده کلی، میزان افزودنی مورد مصرف باید کم تر از 2 درصد وزنی فرمولاسیون نهایی پوشش باشد. اگر این میزان بیش تر از 2 درصد باشد، بهتر است در فرمولاسیون تجدید نظر شود. عامل مهم دیگر، انتخاب افزودنی مناسب برای رفع مشکل است.
یک گام اشتباه در رفع مشکل فرمولاسیون، استفاده از یک افزودنی نامناسب است که موجب بروز یک مشکل جدید می شود. سپس از یک افزودنی دیگر جهت رفع مشکل پدید آمده استفاده می شود که مشکلی دیگر را به وجود می آورد و این چرخه ادامه پیدا می‌کند تا منجر به “چرخه مرگ افزودنی” شود. به طور مثال، ابتدا از افزودنی ترکننده زیرایند استفاده می شود که موجب پایداری ماکروکف ها می‌گردد، سپس یک ضدکف به منظور مبارزه با ماکروکف ها اضافه می‌شود که منجر به ایجاد نواقص سطحی می گردد. در این زمان با استفاده از عامل هم‌ سطح کننده، مشکل سطح برطرف شده اما میکروکف‌ها پایدار می شوند که استفاده از گاززدا را ضروری می کند. این گاززدا استفاده شده در رئولوژی اختلال ایجاد کرده و سبب افزایش گرانروی می شود. این افزایش گرانروی مانع از ترشدن زیرایند توسط سامانه پوششی شده و درنتیجه نیاز به استفاده از افزودنی ترکننده زیرایند بیش تر است. از این‌رو، لازم است تمامی برهم کنش ها شناخته شده و سپس افزودنی مناسب با هدف کاهش هزینه ها و افزایش کارایی، انتخاب شود. بزرگ ترین دامی که فرمول نویسان در آن می افتند، یافتن افزودنی موردعلاقه و استفاده از آن در همه جا است. افزودنی که در یک سامانه استفاده می شود ممکن است در سامانه دیگر عملکرد مناسبی نداشته باشد. هر سامانه منحصربه فرد بوده و نیاز به افزودنی های ویژه خودش را دارد.
اصلاح کننده رئولوژی و عامل تعلیق
اصلاح کننده رفتار رئولوژی
اصلاح کننده رئولوژی و عامل تعلیق با وجود اینکه در یک دسته قرار می گیرند اما عملکرد متفاوتی دارند. اصلاح کننده رئولوژی به منظور تنظیم گرانروی، جریان پذیری، تراز کنندگی و مقاومت به شره در پوشش ها استفاده می شوند. این افزودنی بر روی ضخامت و ظاهر فیلم، نحوه اختلاط، تشکیل فیلم و ته نشینی اثرگذار است. اصلاح کننده رئولوژی آب پایه متداول عبارتند از: افزودنی های سلولزی، یورتانی، قلیایی، رس، واکس ها و سیلیکا فیوم. این افزودنی ها روش‌های عملکرد متفاوتی دارند: تجمع (وابسته به برهم کنش با مواد سطح فعال و یا رزین)، پرکنندگی حجم و ..

مترجم: مهندس معصومه کاویانی دارانی، دانشجوی دکتری مهندسی رنگ، پژوهشگاه رنگ

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره ۲۲۵ دوماهنامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در پاایان تیرماه ۱۴۰۰ منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا