اختصاصی بسپار/ گفت و گو با علی اعتماد، مدیر فروش ماناپاک دانا: چگونه پلیمرها در برنامه جهانی تامین امنیت غذایی به کمک آمدند؟

بسپار/ایران پلیمر شرکت ماناپاک دانا (هلدینگ داناپلیمر)، یک بنگاه اقتصادی فعال در زمینه سرمایه گذاری، سرمایه پذیری، تحقیق و توسعه، تولید و آموزش در حوزه فناوری های نوین پلیمری در صنعت کشاورزی به منظور افزایش سطح بهداشت محصولات غذایی مورد مصرف در سفره خانوار و از طرفی کاهش میزان اتلاف و هدر رفت مواد غذایی است.
علی اعتماد، کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی و مدیر فروش ماناپاک دانا در گفت و گو با بسپار گفت:

اعتماد: ایده اصلی تاسیس این شرکت در سال 91 و در حالی آغاز شد که به دلیل تحریم های شدید، صادرکنندگان و گلخانه داران استان یزد با مشکلات بزرگی در زمینه تامین نهاده های بسته بندی خارجی مواجه شده بودند.
در سال 94 هلدینگ دانا تصمیم به تجاری سازی ایده بسته بندی های افزایش دهنده زمان ماندگاری گرفت و در سال 96 پس از طی مراحل تحقیق و توسعه سرانجام اقدام به تولید اولین نمونه موفق این بسته بندی ها کرد.
در سال 97 نیز با خرید دستگاه ها و ماشین آلات مورد نیاز، اقدام به راه اندازی خط تولید صنعتی فیلم های بسته بندی خود با نام مانزی نمود. تا کنون نیز با کمک شرکای تجاری خود حجم قابل توجهی از محصولات صادراتی به مقاصد روسیه و عراق و کشورهای حوزه خلیج فارس را با موفقیت بسته بندی و اخیرا نیز اقدام به فروش نهاده های بسته بندی به طورمستقیم به مصرف کنندگان و مشتریان خارجی کرده ایم.
ما به وسیله راه حل های پلیمری و آموزش صاحبان مشاغل کشاورزی بر آنیم تا اتلافات مواد غذایی در کشور را کاهش داده و نه تنها به این وسیله حجم محصولات کشاورزی صادراتی را افزایش دهیم، بلکه با بهبود زمان ماندگاری و کیفیت محصول نهایی گامی مهم در زمینه حفظ قیمت محصول صادراتی در مقصد و افزایش بهره وری فرآیند صادرات داشته باشیم.

بسپار- داستان تغییر رویکرد کشور از کشاورزی سنتی به مدرن سالهاست که مطرح است. همه ساله بودجه هایی اختصاص پیدا می کند و نهایتا از نتیجه آن اطلاعاتی در دست نیست. مساله کم آبی هم مزید بر علت شده. کشاورزی مدرن دقیقا به چه ابزارهایی باید مجهز باشد؟ در بخش دانش پلیمر چه کارهایی می شود کرد و مجموعه شما در این حوزه چه عملکردی دارد؟
اعتماد: کشاورزی مدرن که با هدف افزایش کیفیت و میزان تولید محصولات غذایی و افزایش دسترسی افراد به این محصولات شناخته می شود، چرخه کاملی از مرحله تولید و انتخاب بذر تا تحویل محصول تولید شده به دست مصرف کننده نهایی است.
به ثمر نشستن فعالیت های نوین کشاورزی تنها زمانی امکان پذیر است که فرایندهای صحیح و دقیقی در سه حوزه استراتژی زیر تنظیم و اجرا شود:
سیاست گذاری های داخلی در حوزه های مرتبط و وابسته به کشاورزی
اصلاح و بهبود تکنولوژی کشاورزی (از مرحله انتخاب بذر تا بسته بندی و ارسال محصول تولید شده)
استراتژی داخلی و بین المللی در زمینه معرفی، بازاریابی و مارکتینگ محصولات کشاورزی
دلیل هرگونه عدم موفقیت در به سرانجام رسیدن برنامه های کشاورزی مدرن را می توان در ایجاد خلل در یکی از این عوامل جست و جو کرد.
مهمترین ابزار کشاورزی مدرن در وهله اول آموزش صحیح و سپس سیاست گذاری های مناسب، سرمایه گذاری های هدفمند و دقیق و استفاده از تجربه کارشناسان حوزه کشاورزی و سایر حوزه های وابسته به آن می باشد.
گستره همکاری های دانش پلیمر و کشاورزی که دارای فصل مشترک های بسیاری هستند، از مراحل ابتدای کشاورزی آغاز می شود و تا مرحله تولید و استفاده توسط مصرف کننده نهایی (Farm to fork) ادامه دارد.
مجموعه ماناپاک با رویکرد مساله محور در حوزه کشاورزی با دیدگاهی متفاوت در ابتدا، چرخه کامل کشاورزی از کاشت تا صادرات و مصرف را بررسی و پس از شناسایی معضلات و مشکلات کلیدی هر مرحله اقدام به ارائه راه حل های منطقی مبتنی بر دانش پلیمر کرده است.
در این رویکرد مساله محور، معرفی محصول جدید همواره منوط به این موضوع بوده که محصول مورد نظر می بایست چه مساله ای را و در چه مرحله ای از فرآیند کشاورزی حل کند. به بیان دیگر می توان گفت هیچ گاه سراغ تولید محصولی نرفتیم مگر آنکه قبل از تولید به خوبی دریافته بودیم قرار است چه مشکلی را برطرف کنیم.

بسپار_ فیلم های کشاورزی و افزودنی های آن برای حفاظت از محصولات کشاورزی و طول عمر بیشتر آنها یکی از انتخاب ها برای جلوگیری از دورریز محصولات کشاورزی و غذایی است. در این زمینه آیا آمارهایی در دست دارید که در دنیا و کشور این حوزه چه میزان می تواند کمک کننده باشد؟
اعتماد: برای بیان اهمیت حفظ منابع غذایی و جلوگیری از هدر رفت آن با بررسی آمار اعلام شده از طرف فائو و مقایسه آن با وضعیت و شرایط ایران می توان اعلام کرد هرساله نزدیک به 6 میلیارد تن غذا در جهان تولید می شود که از این میزان 1.6 میلیارد تن به هدر می رود! ارزش عددی این اتلاف برابر 990 میلیارد دلار می باشد که 45 درصد آن اتلافات میوه و سبزیجات است.
این حجم از هدر رفت، اثرات مخرب زیست محیطی بسیاری دارد. طبق آمار به ازای هر تن اتلاف مواد غذایی 4.2 تن کربن دی اکسید وارد جو می شود و این یعنی هدر رفت مواد غذایی پس از چین و امریکا سومین عامل افزایش کربن دی اکسید در جهان و به نوبه خود عامل افزایش دمای کره‌ی زمین می باشد.
در ایران تقریبا با 1 درصد جمعیت جهان متاسفانه هر ساله 35 میلیون تن غذا اتلاف می شود که معادل 15 میلیارد دلار می باشد.
برای درک اهمیت این عدد توجه داشته باشید که طبق اعلام رسمی رئیس بانک مرکزی صادرات نفت ایران در سال 99 و 98 به طور میانگین سالانه 10 میلیارد دلار و در دو سال مجموعا کمتر از 20 میلیارد دلار بوده است!
25 درصد این اتلافات مربوط به نان، 10 درصد برنج و 50 درصد مربوط به میوه و سبزیجات و الباقی مربوط به خرما و سایر مواد غذایی است.
اگر این اتلافات در ایران رخ ندهد می توان غذای لازم برای 800 میلیون نفر از 900 میلیون گرسنه موجود در جهان را تامین و تقریبا می توان گرسنگی را ریشه کن کرد!

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره 228 ماهنامه بسپار که در نیمه مهر ماه ۱۴۰۰ منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.