اختصاصی بسپار/گفت و گو با Patrick Henzler مدیر فروش WEIMA Maschinenbau: فرآیند بازیافت باید هر چه بیشتر اقتصادی شود

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر این سلسله گفت و گوها از سوی VDMA و در آستانه K2022 در آلمان با مدیران صنعت پلاستیک در خصوص روندهای آتی صنعت پلیمر انجام شده که در گروه رسانه ای بسپار/ ایران پلیمر ترجمه و بازنشر می شود.

س. آقای Henzler، پیشرفت تجارت بازیافت در WEIMA چگونه است؟
پ. در واقع خیلی خوب، چون اهمیت بازیافت، به دلیل افزایش آگاهی در مورد محیط زیست، کاهش و محدودیت منابع و لزوم وجود پلاستیک ها، درحال افزایش است. این بدان معناست که می بایست مواد بازیافتی بیشتری مورد استفاده قرار گیرد. ما، با ماشین های خرد کن WEIMA، در ابتدای زنجیر بازیافت قرار گرفته ایم و مشارکت مهمی دراین زمینه داریم. در سال های اخیر در بازیافت پلاستیک های مصرف شده، روند ثابت افزایشی در حجم فرایندی را شاهد بوده ایم. ماشین های ما دسترسی به خروجی بیشتر و در عین حال مقرون به صرفه را امکان پذیر می کنند. همچنین خردکن های WEIMA به دلیل دسترسی بالا برای اهداف تعمیر و نگهداری و فناوری های محرکه مختلفشان شناخته شده هستند. ما با تامین سالانه بیش از 1200 دستگاه، از تجربه با ارزشی برخوردارهستیم.
س. تامین و تدارک زباله های پلاستیکی چقدر کارامد است؟
پ. تامین، با جمع آوری زباله های بازیافت پذیر آغاز می شود. به دلیل اهمیت تجارت صادرات، ما در بسیاری از کشورها حضور داشته و سیستم های جع آوری زباله بسیار متفاوت در مراحل مختلف توسعه را شاهد هستیم. این سیستم ها در برخی از موارد بسیار ابتدایی هستند. حتی سیستم زباله در اروپا از جمله آلمان نیز بهینه نیستند؛ و حتی اگر هم اکنون به مرحله پیشرفته ای هم رسیده باشند، هنوز برخی از مراحل بعدی توسعه نیافته است.
س. این مشکلات در کدام زمینه ها هنوز عامل تعیین کننده به حساب می آیند؟
پ. برای مثال در قابلیت طبقه بندی مواد: امکان بازیافت پلاستیک به صورت مقرون به صرفه با طبقه بندی مواد افزایش می یابد. اگر شما فیلم های چندلایه را با کاغذ یا آلومینیوم اضافی داشته باشید، بازیافت آن بسیار گران و پیچیده خواهد شد و بنابراین هیچ کس راغب به انجام آن نخواهد بود. بازیافت باید سودآور نیز باشد. از لحاظ فناوری، امکانات زیادی وجود دارد، و به طور مداوم گزینه های جدیدی نیز در حال توسعه است. اما اگر هزینه ها زیاد شود، هیچ کس آن را انجام نخواهد داد؛ این یکی از دلایل مهم سوزانده شدن بسیاری از پلاستیک های با ارزش در آلمان می باشد.
س. چگونه می توانیم آن را بهبود بخشیم؟
پ. این بیشتر یک وظیفه سیاسی است؛ هنوز در این زمینه قدم های زیادی باید برداشته شود تا بتوانیم به مدیریت بهتر جریان مواد دست پیدا کنیم. قانون یکپارچه در مورد استفاده از مواد بازیافتی حاصل از پلاستیک در تماس با مواد خوراکی می تواند یک مثال باشد. در آلمان، موقعیت فعلی اینگونه است که جمع آوری زباله در هر ناحیه حکومتی متفاوت عمل می کند. کمبود استاندارد و کمبود پایش جریان مواد باعث نوسان در مقدار مواد بازیافتی فرایند شده و در نتیجه دسترسی نامنظم به این مواد شده است.
س. آیا طراحی محصول می بایست سختگیرانه تر کنترل شود؟
پ. بدون شک ما در طراحی محصول، نیاز به قوانین و مشخصات فنی داریم. در حال حاضر، هنوز تولیدکنندگان بسته بندی دارای اختیار کاملا آزادانه هستند و می توانند بسته بندی هایی را تولید کنند که از لحاظ عملیاتی غیر قابل بازیافت باشد. یک راه حل زیست پایدار برای این مشکل، رویکرد “طراحی برای بازیافت” – برای مثال استفاده از مواد قابل بازیافت، رنگ های روشن به منظور طبقه بندی بهتر، مواد تک ماده ای به جای چند ماده ای و برچسب زنی بهتر – است که همگی عملیات بازیافت را تسهیل می کنند. اگرچه در حال حاضر انگیزه اصلی برای بازیافت بیشتر، توسط آگاهی بیشتر مصرف کنندگان به وجود آمده است. هرچه مصرف کنندگان خرید محصولات حاوی پلاستیک بازیافتی را بیشتر مورد توجه قرار دهند، حجم بازیافت به صورت اتوماتیک افزایش خواهد یافت.
س. آیا از لحاظ فناوری مشکلی وجود ندارد؟
پ. ما رویکردهای فناوانه بسیار گسترده ای در بخش بازیافت داریم. علاقه ما به عنوان یک کمپانی، توسعه فناوری هایمان به گونه ای است که همچنان بتوانیم در آینده نیز بهترین و کاراترین راه حل ها در این زمینه را ارائه دهیم. اما اگر مدیریت جریان مواد به فناوری ها اجازه کار به صورت مقرون به صرفه را ندهد، کاراترین راه حل ها نیز عملی نخواهند بود. تا اینجا ما تنها پیشرفت محدودی در اتحادیه اروپا داشته ایم.
س. زباله های پساصنعتی معمولا درجات مختلفی از خلوص را دارا هستند. آیا در این زمینه امکان بازیافت بیشتر خواهد شد؟
پ. بازیافت داخلی به دو دلیل افزایش خواهد یافت: اولا، در آینده به دلیل تمایل به استقلال بیشتر، لزوم استفاده از منابع به صورت کارا بسیار بیشتر خواهد شد. همه گیری کووید نشان داد کمبود های زنجیره تامین مواد اولیه تا چه حد می تواند برای تولید مخرب باشد. مردم به صنعت پتروشیمی، قیمت مواد اولیه حاصل از آن و دسترسی خوبش، وابسته هستند. بسیاری علاقمند به کاهش این وابستگی ها و بنابراین اتکا به بازیافت ضایعات تولیدیشان خواهند شد. دوما، چون مواد بازیافتی در بازار بسیار گران است، بازیافت داخلی بیشتر خواهد شد. برای مثال: یک کارخانه برای صنعت خودرو قطعات پلاستیکی تولید می کند. حالا مشتری درخواست قطعه حاوی 30% ماده بازیافتی کرده است. هزینه این مواد بازیافتی در بازار نسبت به مواد خام بیشتر است. در نتیجه، کارخانه مجبور به بازیافت ضایعات تولیدی خودشان خواهد شد. تغییروضعیت قیمیتی مواد خام، تولیدکنندگان را وادار به بازیافت می کند.