اختصاصی بسپار/ یک پژوهش جدید: جوشاندن آب می‌تواند به حذف 80 درصد ریزپلاستیک‌ها کمک کند
گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ ایران پلیمر ریزپلاستیک‌ها به منبع فراگیر آلودگی در سراسر زمین تبدیل شده‌اند – این ذرات کوچک در اعماق دریا و حتی در کوه اورست وجود دارند، درون صخره‌های آتشفشانی گیر کرده‌اند، روده‌های پرندگان دریایی را پر کرده‌اند و حتی در برف تازه قطب جنوب گیر افتاده‌اند. این مشکل به قدری گسترده است که برخی از دانشمندان به خاطر حضور این ریزپلاستیک‌ها سعی در تعریف یک عصر جدید متأثر از فعالیت‌های انسانی دارند.
با وجود تعداد زیادی از این پلاستیک‌های کوچک برای استنشاق یا بلعیدن، آن‌ها حتی در داخل بدن انسان نیز ظاهر می‌شوند. اکنون، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که یک اقدام ساده و ارزان ممکن است سطح ریزپلاستیک‌ها را در آب شیر مصرفی شما به میزان قابل توجهی کاهش دهد: جوشاندن و تصفیه کردن آن.
در مقاله ای که در Environmental Science & Technology Letters منتشر شد، پژوهشگران دریافتند که جوشاندن آب لوله‌کشی تنها به مدت پنج دقیقه – سپس تصفیه (صاف) کردن آن پس از سرد شدن – می‌تواند حداقل 80 درصد از ریزپلاستیک‌های آن را حذف کند.
برای این آزمایش، پژوهشگران با نمونه‌هایی از آب لوله کشی “سخت” شروع کردند که دارای غلظت بالایی از مواد معدنی مانند کربنات کلسیم است و آن‌ها را با نانو و ریزپلاستیک‌ها (NMPs) آلوده کردند.
هنگامی که آب را جوشاندند، کربنات کلسیم به طور طبیعی یک ماده جامد و گچی به نام رسوب آهک را تشکیل داد که ذرات پلاستیک را به دام انداخت. به گفته‌ی پژوهشگران، حذف این ماده با استفاده از یک صافی قهوه ساده، NMPهای جذب شده را نیز حذف می‌کند.
آن دریافتند که دریافت NMP از طریق مصرف آب جوشانده دو تا پنج برابر کمتر از دریافت روزانه از طریق آب لوله کشی است. این راهبرد ساده اما موثر آب جوشانده شده می‌تواند NMPها را از آب لوله‌کشی خانگی حذف کند و این پتانسیل را دارد که به‌طور بی‌خطر قرار گرفتن انسان در معرض NMPها را از طریق مصرف آب کاهش دهد.
البته نکته‌ی مهم این است که این فرآیند به آب حاوی کربنات کلسیم کافی برای به دام انداختن پلاستیک‌ها متکی است. در این مطالعه، جوشاندن آب سخت حاوی 300 میلی گرم کربنات کلسیم منجر به کاهش 90 درصدی پلاستیک شد. در نمونه‌هایی با کمتر از 60 میلی گرم کربنات کلسیم، جوشاندن سطح پلاستیک را تنها 25 درصد کاهش داد. اثربخشی به دام انداختن این پلاستیک‌های میکرو/نانو در این جامدات معدنی به سختی آب بستگی دارد – هرچه آب سخت‌تر باشد، مواد جامد بیشتری تشکیل می‌شوند و ریزپلاستیک‌های بیشتری به دام می‌افتند.
باید توجه داشت که این پژوهش همه جانبه نبوده است. این گروه تنها بر روی سه نوع پلاستیک متداول – پلی استایرن، پلی اتیلن و پلی پروپیلن – تمرکز کردند و مواد دیگری را که قبلاً در آب یافت شده بودند مانند وینیل کلراید را لحاظ نکرده اند.
با این حال، یافته‌ها مسیر بالقوه‌ای را برای کاهش قرار گرفتن در معرض ریزپلاستیک نشان می‌دهند – کاری که به طور روز افزون دشوارتر می‌شود. دانشمندان در اوایل سال جاری دریافتند حتی آب معدنی داخل بطری نیز 10 تا 1000 برابر بیشتر از آنچه در ابتدا تصور می‌شد، ریزپلاستیک دارد.
همچنین در مطالعه‌ای که در این ماه بر روی 62 جفت انسانی منتشر شد، محققان ریزپلاستیک‌ها را در داخل هر جفت شناسایی کردند. ریز پلاستیک‌ها جنین انسان را نیز در امان نمی گذارند. یک مطالعه جدید دیگر آلاینده‌های کوچک را در تمام 17 شریان انسان مورد بررسی قرار داد.
دانشمندان هنوز در حال تلاش برای تعیین میزان مضر بودن ریزپلاستیک‌ها هستند. مطالعه جدید نشان می‌دهد که جوشاندن آب لوله کشی می‌تواند تنها ابزاری برای محدود کردن دریافت ریزپلاستیک‌ها باشد.
