مقالات

امروز انتخابات، فردای انتخابات

هر دوره انتخابات ریاست جمهوری برای بعضی ها، آنها را تا پایان عمر به یاد سال 88 خواهند انداخت، چه بخواهند و چه نه. اصلا دست خودشان نیست. حالا هم دوره یازدهم انتخابات ریاست جمهوری کشور در پیش است، نخستین (و حالا سومین) مناظره زنده، پشت سر گذاشته شده و طرف های سیاسی به طور طبیعی، به دنبال سو گیری جریان های وابسته به خود هستند.

این بار هم مثل سال 88 در نیمه های شب خبر کم و بیش قطعی را احتمالا خواهی شنید، همانطور که در سال 92 شنیده ای البته. اما اینکه چشمهای بی تاب خوابت، از شگفتی گشاد خواهد شد یا خبری منتظر را خواهی شنید حتی، مساله اصلی نیست. مساله این است که برای آنچه آن را برای زندگی خود، اطرافیان، مردم هم میهن و آینده کشورت اصلح می دانی، چه کرده ای؟

نمی شود که منفعل بود به وقت عمل و معترض بود به وقت نتیجه. نمی شود که همیشه خود را در پس تئوری های قهری، پنهان کرد، عافیت طلب بود و انتظار معجزه داشت، معجزه ی هزاره سوم شاید از دل همین محتوم پنداری ها بیرون آمده باشد.

آنچه بدیهی است در کارزار انتخاباتی این دوره، اقتصاد حرف نخست را می زند. چنانکه همه حوزه های دیگر نیز به نوعی به این سو، سوق داده می شوند. اشکال بزرگی متوجه این موضوع است، چرا که دیدگاه های نامزدهای عنوان ریاست جمهوری کشور را از گزند نقدهای موشکافانه در سایر حوزه ها مصون نگاه می دارد. اموری که حتما بسیار حایز اهمیت هستند و تفکر حاکم بر آنها (مثلا حوزه اجتماعی) اگر مهم تر از معیشت مردم نباشد، حتما کمتر از آن نیست. توجه به بیشمار انتخابات نیز نشان می دهد که رای دهندگان برای این بخش ها اعتباری چنان قائل هستند که می تواند به کل ثمره ی یک رویداد را تحت تاثیر قرار دهد.

با اینحال به نظر می رسد همه ی دارت ها به سیبل اقتصاد دولت فعلی پرتاب خواهد شد، بی توجهی (از سر عمد شاید) به بسترهای منجر به ظهور و حضور آن در کشور. از آنجایی که تحلیل های پیچیده از اقتصاد کلان هم، برای عموم مردم قابل درک و هضم نیست، چه بسا یک بار دیگر پوپولیسم بر فضای انتخاباتی کشور چیره شود. از این روست که نقش رسانه های امروزی در کنار رسانه های سنتی به خوبی برای تبیین برنامه های معرفی شده از سوی نامزدها و روشنگری از یک سو و از سوی دیگر تشویق و ترغیب افراد به دنبال کردن این داده ها می تواند فشار ناشی از تسلط تمامیت خواهان را تعدیل و حذف کند.

روشن است که رییس جمهور به عنوان دارنده بالاترین عنوان مدیریت اجرایی در کشور، بر روی زندگی شغلی و شخصی هر یک از آدم های جامعه، با واسطه موثر است. بنابراین در انتخاب فردی که سرنوشت چهار سال آتی کشور را در دست خواهد گرفت، بی تفاوت نباشیم.

تبسم علیزادمنیر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا