بازنشر در آستانه 25امین سال انتشار مجلات بسپار/ یادداشت مازیار خاکپور به مناسبت دهمین شماره انتشار مجله بسپار در سال 1379
بسپار/ ایران پلیمر الان درست 10 روز از اولین باری که سردبیر درخواست نوشتن متنی به مناسبت انتشار دهمین شماره بسپار را کرده است، می گذرد. دراین 10 روز هم بارها به روش های محتلف از تشویق و تطمیع و خواهش تا تهدید و دستور، این موضوع را یاداوری کرده و هربار خواستار تحویل سریع تر مطلب شده است تا مجله در مهلت مقرر چاپ شود. من هم با این بهانه که قلم خوبی ندارم. خواستار فرصت بیشتری (مثل همیشه) شده و هر بار با سری افکنده قول داده ام تا در اسرع وقت آن را تحویل دهم.
اما درباره بسپار چه می توان گفت که به درد خواننده بخورد؟ آیا این که هرکس در این مجله چه کاره است، دردی از خواننده درمان می کند؟ آیا این که برای ایجاد کوچکترین بخش های مجله یا کوچکترین تصمیم گیری راهبردی، ساعت ها بحث و جدل (وگاهی دعوا و اوقات تلخی) شده است، برای او اهمیتی دارد؟ آیا درست است که برای او از نظر مشکلات چاپ و نشر و گرانی کاغذ و فیلم و زینک و اجاره دفتر کار و … بنالیم؟
نگاه من، به عنوان یکی از اعضای هیات تحریریه و نیز یک خواننده به “بسپار” بسیار متفاوت است. خواننده به حق، به دنبال نیازهای خود در میان مطالب چاپ شده در مجله است و من… تا کنون ده ها ایده و طرح برای تبدیل مجله بسپار به بهترین نشریه در زمینه علوم و صنایع پلیمر، رنگ، چسب و رزین در دنیا، در جلسات هیات تحریریه مطرح و تصویب شده است {که البته پیشنهاد دهنده حدود 90 درصد آنها من بوده ام!!!!} اما به یک دلیل کاملا مشخص{!} همگی بایگانی شده اند. تا کی ما باید به خاطر این دلیل کاملا مشخص از اجرای این طرح های منحصر به فرد محروم باشیم، این جا است که گردانندگان و خوانندگان مجله به یک نقطه می رسند.
با ما باشید تا برای شما بمانیم.
مازیار خاکپور/ دبیر بخش علمی پلیمر
