اخباراخبار ویژه

تحلیل های اقتصادی صاحبان صنعت پلیمر و پوشش در خصوص سال های 1401 و 1402/ محسن هنریان، مدیرعامل پویاپلیمر تهران: کمبود مواد اولیه به دلیل صادرات بی رویه پتروشیمی ها به قیمت‌های کاذب و رقابت های غیر ضروری دامن زد

بسپار/ ایران پلیمر  سال بد سال باد سال اشک سال شک …

بدون هیچ توضیح و حاشیه نویسی، آنچه در ادامه می خوانید پاسخ گروهی از مدیران صنعت پلیمر و پوشش به سوالاتی است که در ابتدای مطلب آورده ایم. نمی خواستیم کامتان را تلخ تر کنیم. می خواستیم همه مان بدانیم در وضعی که هست چه قدر شبیهیم.

– مهم ترین رویداد اقتصادی سال 1401 چه بود و چه تاثیراتی روی کسب و کار شما در صنعت پلیمر و پوشش داشت؟

– مثبت ترین و منفی ترین تصمیم اقتصادی دولت در سال 1401 را چه می دانید؟

– بزرگترین دستاورد سازمان شما در سال 1401 چه بود؟

– بزرگترین چالشی که در سال 1401 در حیطه فعالیت حرفه ای و تخصصی خود با آن مواجه شدید، چه بوده است؟

-پیش بینی شما برای آینده اقتصادی کشور چیست؟

– نکته دیگری را اگر لازم می دانید، بفرمایید.

 (این گفت و گوها در شماره نوروزی مجلات بسپار و پوشرنگ به چاپ رسیده و به تدریج منتشر خواهد شد.)

 

 محسن هنریان: دوران کرونا و بعد از آن، تاثیر بسزایی در صنعت پلیمر و بخصوص صنعت بسته بندی گذاشت هم از لحاظ میزان مصرف و هم از بابت نیازهای جدید و نوآوری ها در این صنایع.

همچنین ایجاد مجدد تحریم های اقتصادی از جهات مختلف، صنعت پلیمر را تحت تاثیر قرار داد که هم مثبت و هم منفی بوده است.

ثبات قیمت ارز نیمایی در ماه های گذشته اتفاقی بود که قبل از آن کمتر مدیریت شده بود و کمک شایانی به تولیدکنندگان جهت انجام واردات مواد اولیه کرد. همچنین آشفتگی تغییرات کمتری در بخشنامه ها و قوانین شاهد بودیم. همچنین امکان فروش ارز حاصل از صادرات با قیمت‌هایی نزدیک تر به ارزش واقعی انگیزه ی مضاعف برای صادرکنندگان ایجاد کرد.

اما از طرف دیگر این انگیزه صادرات برای شرکت های پتروشیمی باعث شد که  عملا در فضایی با نظارت محدود، تامین مواد برای بازار داخل برای پتروشیمی ها اولویت دوم شد و شرکت‌های تولیدی با کمبود شدید مواد پایه ی پلیمری مواجه شدند. دلالان بیش از پیش بر بازار سوار و باعث قیمت‌های کاذب در بازار شدند که می توان به عنوان نقطه ی تاریک از آن یاد کرد.

افزایش فروش و تولید تا ۹۰ درصد ظرفیت اسمی و همچنین افزایش سهم صادرات از فروش تا ۳۵ درصد، از دستاوردهای اصلی شرکت در حوزه ی بازاریابی و فروش بوده است. همچنین واحد تحقیق و توسعه با نوآوری در برخی محصولات و خلق برخی دیگر، گام های بزرگی در جهت رفع نیاز بسیاری از صنایع مرتبط پلیمری از واردات مواد را برداشت که به درستی امکان برنامه ریزی بهتر و هزینه ی کمتر برای مشتریان را فراهم کرد.

بزرگترین چالش ما هم تامین مواد اولیه داخلی بود، بخصوص پایه مواد پتروشیمی.

در وهله ی اول درخواست افزایش سهمیه مواد پتروشیمی با وجود افزایش تولید با پاسخ های مکرر منفی روبرو بود در حالیکه مواد مورد نیاز ما در بازار و در دست دلالان جابجا می شد.

از طرف دیگر کمبود مواد به دلیل صادرات بی رویه و عدم نظارت و کنترل باعث دامن زدن به قیمت‌های کاذب و رقابت های غیر ضروری گردید. در حالیکه به جای صادرات این مواد که عملا خام فروشی محسوب می شود می توان آنها را به مواد و محصولات با ارزش بیشتر تبدیل و صادر کرد.

با وجود مشکلات عدیده ای که تحریم های اقتصادی برای صنعت و اقتصاد اعمال کرده، بخش خصوصی استفاده ی حداکثری از این فرصت کرده است و در فضایی که عملا غول های صنعت دستشان از بازار ما کوتاه است، فرصت برای رشد ایجاد شده که البته ادامه ی آن در بلند مدت خوب نیست و می تواند باعث کاهش سطح کیفی و فنی محصولات ایرانی شود. از سوی دیگر زیر ساخت های صنعتی و تولیدی که مدیریت و مالکیت آن در اختیار دولت است، متناسب با صنعت رشد نکرده و اکثرا با تکنولوژی های قدیمی و فرسوده در حال کار است که بنظر می رسد در حال حاضر یا در آینده ی نزدیک به چالشی بزرگ تبدیل شود.

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره 245 ماهنامه بسپار که در نیمه اسفند ماه 1401 منتشر شده است، بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا