توليد پليمرهاي سازگار با بدن با استفاده از منومرهاي سيتريك اسيد

بسپار می نویسد، محققان دانشگاه پيام نور تبريز با همكاري پژوهشگران دانشگاه لرستان موفق به توليد پليمرهاي پرشاخه زيست تخريب‌ پذير و سازگار با محيط بدن شدند.
اين پليمرها كه به روش پليمريزاسيون تراكمي از منومرهاي سيتريك اسيد و گليسرول تهيه شده اند ، به عنوان نانو حامل ‌هاي دارو به ويژه در درمان سرطان مورد استفاده قرار مي گيرد.
تكپار يا مونومر مولكول‌ هاي كوچكي هستند كه مي‌توانند با پيوندهاي شيميايي به يكديگر وصل شوند و پليمرها را تشكيل دهند.
پليمريزاسيون يك واكنش شيميايي است كه در آن مولكول هاي كوچك و ساده يا همان تكپارها با يكديگر پيوند برقرار مي كنند و مولكولي بزرگ با وزن مولكولي چندين برابر مولكول اوليه را به وجود مي ‌آورند.
در اين كار تحقيقاتي سه نوع پليمر پرشاخه با نسبت‌ هاي مختلفي از سيتريك اسيد و گليسرول تحت شرايط دمايي و زماني يكسان سنتز شدند.
فرزانه سعادت مهر كارشناس ارشد رشته شيمي آلي دانشگاه پيام نور تبريز در مورد اين تحقيق گفت : در اين روش براي سنتز پليمر‌هاي پرشاخه ، مونومر‌هاي سازگار با محيط بدن مورد استفاده قرار گرفت و براي اين منظور نسبت‌ هاي مختلف از اسيد سيتريك و گليسرول با يكديگر تركيب شدند و مرحله به مرحله گرما داده شد تا از تجزيه اسيد سيتريك جلوگيري شود.آب توليد شده به عنوان محصول جانبي به‌ وسيله‌ پمپ خلا از پليمرهاي پرشاخه جدا شد.
به گفته ‌ سعادت مهر، مي‌توان اين پليمر‌هاي پرشاخه را به راحتي با تغيير دو فاكتور مهم نظير زمان واكنش و نسبت مونومر با وزن ملكولي بسيار بالا سنتز كرد. اين پليمر‌ها توانايي عبور از غشاي سلول را دارا هستند.
از آنجا كه اين پليمرها داراي گروه‌ هاي عاملي بسيار زياد و حفره‌ هاي دروني فراوان هستند ، حمل كننده هاي مناسبي براي انواع مولكول‌هاي دارويي از جمله داروهاي ضد سرطان همانند سيس پلاتين به روش فيزيكي (كپسولاسيون) و يا شيميايي (مزدوج كردن)هستند.
اين محقق گفت : پليمر پرشاخه توليد شده با استفاده از اين روش از نظر اقتصادي ارزان و به صرفه است و علاوه‌ بر اين دوز داروي ضد سرطان كپسوله شده با پليمر‌هاي پرشاخه نسبت به داروي ضد سرطان آزاد به نصف كاهش مي يابد.در نتيجه عوارض ناشي از داروي ضد سرطان بر روي سلول‌ هاي سالم كاهش مي‌يابد .
به گفته سعادت مهر نتايج اين كار تحقيقاتي به تازگي در آمريكا ثبت اختراع شده است.
اين كار تحقيقاتي توسط فرزانه سعادت مهر و دكتر محسن عادلي عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي لرستان انجام شده است .
نتايج اين تحقيق در مجله Journal of Applied Polymer Science (جلد ۱۲۹، شماره ۶، ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۱۳، صفحات ۳۶۶۵ الي ۳۶۷۱) منتشر شده است.