داستان اکریلیک ها و متاکریلیک ها در بستر زمان

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ ایران پلیمر بر خلاف اکریلیک اسید، متاکریلیک اسید دارای یک گروه متیل بوده که از جایگزینی یک اتم هیدروژن با یک گروه متیل ایجاد می شود. این مساله در سال ۱۸۶۵ کشف شد. این تفاوت های کوچک برای داشتن خواص متفاوتی از بسپارها بسیار حایز اهمیت است. خواصی نظیر حلالیت، انعطاف پذیری و سختی با چنین تغییرات شیمیایی تغییر می کند.
در خلال تحقیقات خود در رابطه با سنتز اکریلیک اسیدها شخصی به نام Walter Bauer در اوایل سال ۱۹۱۹ به متاکریلات ها پرداخت. ۸ سال بعد زمانی که خواص اکریلات ها کاملا شناخته شده بود، این شخص ناگزیر به بررسی متاکریلات ها شد. 
شخصی به نام Otto Röhm فعالیت خود را در مورد این ماده به نفع مرکزی به نام LUGLAS آغاز کرد. دو سال بعد Walter Bauer تحقیقات خود را در رابطه با امکان پذیر بودن استفاده از متاکریلات ها دنبال کرد. طی این تحقیق به اطلاعات جامعی در رابطه با خواص متاکریلات ها رسید. تمرکز اولیه این شخص بر متیل متاکریلات و بسپارش آن بود. طی این تحقیقات مشخص شد که پلی متیل متاکریلات بر خلاف پلی اکریلیک اسید ماده ای شفاف و سخت است. 
در نهایت Otto Röhm از نتایج تحقیقات خود چنین جمع بندی کرد که : زمانی که می خواهید از اکریلات ها استفاده کنید و این مواد برای کاربرد مورد نظر شما بسیار نرم هستند و یا بسیار متورم می شوند می توانید از متاکریلات ها کمک بگیرید. این بسپارها، موادی سخت با بالاترین نقطه ی نرمی ممکن هستند.