در همایش آشنایی با ظرفیت های صادراتی صنایع رنگ و رزین چه گذشت؟/ سخنرانی شهرام یزدی: نیازمند کنسرسیوم های صادراتی هستیم

بسپار/ ایران پلیمر همایش فرصت ها و ظرفیت های صادراتی در صنایع رنگ و رزین به همت نمایشگاه دایم صادرات و سرمایه گذاری ایران هفته گذشته برگزار شد. یکی از سخنرانان این همایش، کارشناس ارشد صنایع رنگ و رزین شهرام یدی بود. وی  در ابتدای همایش گفت: امروز دور هم جمع شدیم تا یک اتفاق جدید را معرفی کنیم و آن تاسیس اولین نمایشگاه دائمی صادرات و فرصت های سرمایه گذاری است و تمام امکاناتی که برای این مجموعه فراهم شده است.

شهرام یزدی در ابتدای جلسه تصریح کرد: یک خاطره ای را بگویم که 24 سال قبل که یک مجموعه ای که با آنها رابطه تجاری داشتیم،گفتند که می خواهیم یک مدیر عامل جوان استخدام کنیم که چند کار انجام دهد که یکی از آنها برنامه های صادرات شرکت بود. البته در حوزه نساجی بود و من دوهفته ای بررسی کردم و به این نتیجه رسیدم که با آنها همکاری نکنم ولی نفرات دیگری را معرفی کردم که فعال بشوند. کاری که این شرکت قبل از من انجام داده بود کسی به آنها گفته بود که از این کشورهای تازه استقلال یافته، اوکراین بسیار خوب است و رفته بودند در اوکراین یک انبار گرفته بودند و آقای جوانی را بعنوان مدیرعامل استخدام کرده بودند و چند نیروی جوان دیگر به اوکراین اعزام کرده بودند و دفتر و انباری هم گرفته بودند و به فاصله نزدیکی از استقرار آنها یک نمایشگاه 10 روزه ای بود که در آن شرکت کرده بودند و آن آقا در یک دوره 4 روزه از نمایشگاه یک برایندی از این یکماه حضور نیروهایش در آنجا و دفتر و انبار چه میزان بوده است و بعد می گفت که افرادی که گرفتیم جوان بودند و در این یکماه همه کار کرده بودند به غیر از اینکه به بحث  تجاری بپردازند، به گونه ای که بعد از نمایشگاه دستور دادند که هر چی اجاره کردند پس داده شود و هر چی کالا فروخته شده، پول آنها را بگیرنند و بقیه را برگردانند ایران و این کار انجام شد.

وی ادامه داد: در آن دوهفته ای که در حال بررسی برای همکاری با شرکت بودم یکسری مسئله برای خودم نوشتم که تعداد زیادی بود اینکه چرا اوکراین؟ چرا کیف؟ چرا انبار بگیریم؟ چرا از مراکز توزیع و پخش اون کشور استفاده نکنیم؟ چرا با روسیه کار نکنیم؟ آیا هر جایی خواستیم کار کنیم باید انبار بزنیم و بعد روش انتقال پول به چه شکلی است و در آن موقع روابط ایران با کشورهای آن منطقه طوری بود که شما کالا می بردید بعد هر رقم پولی می دادند و چون اعتباری نداشت همانجا تبدیل به کالای روسی و بعد وارد می کردند چون پول ارزش انتقال به ایران را نداشت برای همین کالا وارد می کردند که شامل ورق فولاد،شمش،کاغذ وچوب و کالا های دیگر وارد می شد. یک شرکت با چه روند مالی باید کار کند که بخواهد تمام کشورهای آن منطقه را بررسی کند و چقدر هزینه این بررسی ها می شود و البته کشورهای عراق، پاکستان و افغانستان جنگ بود و امکان مبادله تجاری نداشتند ولی کشوهای جنوب خلیج فارس مانند قطر، امارات، عربستان و کویت (غیر از عمان) که چطور می شود شرکتی این همه هزینه کند. حالا اگر آنجا میرفتم و مدیر می شدم باید بررسی می کردم که هر کدام از این کشورها هر کدام چه موقعیتی برای محصولات نساجی دارند و بعد از کلی بررسی و هزینه تازه می رسیدیم به اینکه اوکراین بهتر است یا کویت و یا امارات و روسیه و حالا چه حجمی باید مبادله داشته باشیم تا این هزینه هایی برای مطالعه بازار ، دفاتر نمایندگی و غیره را انجامبدیم و بعد از این تازه می رسیدیم به مطالعات فنی که مثلا این جنس با تقاضای بازار ما چه تفاوت هایی دارد و به لحاظ تکنولوژی ما می توانیم آن محصول را بزنیم ،آیا دستگاه های ما پاسخگوی آن محصول هست یا خیر .از همان موقع به این رسیدم که در بحث صادرات هم، ما نیازمند مجموعه هایی هستیم که مدیریت صادرات را به شکل کنسرسیوم انجام بدهد و بعد ها که خودم سال 79 شرکت رنگسازی عمران شیمی را تاسیس کردم با اینکه می دانستم محصولات برای بازار های خارجی مناسبت دارد و اصولا آب پایه ها برای بازارهای اروپا و کشورهای مختلف خیلی جذابیت بیشتری از حلال پایه ها دارد، ولی هیچوقت در تمام 8 سالی که شرکت داشتم جرات نکردم در کار صادرات قدم بگذارم. در عین حال شرکت مدیریت صادراتی که بتواند مدیریت کار من را انجام دهد، هم پیدا نکردم .

یزدی خاطرنشان کرد: در بحث رنگ و رزین یکسری تنظیماتی از لحاظ فنی نیاز داریم، در طول 10 سال گذشته که کار مشاوره انجام می دادم در خیلی از شرکت ها نمونه محصولات بازار را آوردم و بررسی کردیم.  در مجموع یک چیزی در حدود بیش از 60 درصد کل تقاضای رنگ هایی که در منطقه (15 کشور در اطراف) درخواست شده بود، رنگهایی با کیفیت خیلی بالایی نبود و نیست و اتفاقا رنگ های اکونومی و رنگ های حوزه ساختمانی است که تکنوولوژی خیلی بالایی ندارد. یعنی در ایران دانش فنی تولید اینگونه رنگها حتی با کیفیت بهتر از آنی که در آنجا تولید می شود وجود دارد، چه در حوزه حلال ها و چه در حوزه آب پایه. در حوزه آب پایه یک تفاوت هایی داریم که بخش کوچکی از رنگ ها هستند که  دانش فنی آنها را داریم ولی عمومیت ندارد، دانش را در اختیار داریم و البته دانش متفاوتی دارد ولی خیلی برجسته نیست و می توان دانش آن را بدست آورد و ساخت. در حوزه رنگهای صنعتی ما امکان عرضه بخشی از رنگ های صنعتی را داریم و به حوزه هایی می رسیم که دانش آنها را نداریم و بسیار عقب هستیم. در حوزه ساختمانی بالای 95 درصد درخواست هایی که وجود دارد یا الان دانش آن هست و یا اگر بخواهیم دانش آن را ایجاد کنیم در مدت زمان خیلی کوتاهی شرکت ها با نیروی متخصص انجام می دهند و در رنگ های صنعتی وضعیت یک مقداری متفاوت است، بخشی را به راحتی می توانیم و بخشی را نمی توانیم .

وی اضافه کرد: در رنگ های خودرویی بخش بزرگی را می توانیم تهیه کنیم و فقط برخی رنگ های خاص اتومبیل را که همین الان در حال وارد شدن است، ما نمی توانیم تولید کنیم، ولی باز در همان حوزه 40 درصد تقاضا که مربوط به رنگ های صنعتی هست را در بخش قابل توجهی عرضه می کنیم و این قابلیت در کشور ما وجود دارد.  مهم این است که یک مجموعه ای بتواند این مسئولیت را برعهده بگیرد که این کار را انجام دهد یعنی رنگ را در کنار مجموعه خودش ،کنار حلال ها، کنار رزین ها، کنار سایر محصولات بتواند به بازار مصرف عرضه کند. در طول این سالها چه زمانی که در شرکت های دیگر کارشناس بودم و چه زمانی که خودم کارخانه داشتم و یا این چند سال اخیر که کار مشاوره می کنم ما به سه چیز برای توسعه صنعت رنگ برای صادرات به اعتقاد من نیاز داریم؛ یکی تجمیع اطلاعات بازار است یعنی اگر بتوانیم اطلاعات بازار اطراف خود را تجمیع کنیم، می توانیم بفهیم با توجه به ساختار تولیدی که هر کارخانه دارد، این کارخانه برای چه بخشی از بازار تقاضا قادر به تامین کالا است و همه شرکت ها لازم نیست در همه زمینه ها فعال باشند . در داخل کشور یک جاهایی اطلاعات اولیه ساخت رنگ های اتومبیل،ساختمان،صنعتی را نداریم ولی در یه حوزه هایی داریم و اگر این تجمیع صورت بگیرد این دانش قابل انتقال می شود، یعنی اگر ما برسیم به اینکه مثلا از این محصول می خواهیم 3000 تن تولید بکنیم و 1000 تن الان با کیفیت مناسب وجود دارد، دانش فنی را می توانیم برای آن 2000 تن دیگر از همان مجموعه ها تهیه کنیم. از پژوهشگاه رنگ ، پژوهشگاه پلیمر ،ستاد نانو می توانیم کمک بگیریم و از شرکت های دیگر و مشاورین فنی کاری که الان به طور غیر رسمی الان انجام می دهم.

مورد دوم اینکه افراد به ما مراجعه می کنند برای اصلاح کیفی؛ که بخش محدودی را خودم انجام می دهم در غیر این صورت مشاورین برجسته را برای ارتقاء کیفی به آنها معرفی می کنیم  و این حرکت به شکل غیر سازمان یافته ای تبدیل به  امر سازمان یافته شده و در حال انجام است و این می تواند با هدف صادرات انجام شود و از ظرفیت های موجود هم استفاده بهینه بکنیم که برای این کار خیلی مذاکره شده و اگر دوستان همکاری کنند زمینه برای اینکار وجود دارد. فقط نیازمند این هستیم که آن کنسرسیوم یا انجمن و یا اتحادیه و آن مجموعه تشکیل و تقسیم کار و وظایف نیز انجام شود و دیگر مراحل بعدی کار دشواری نیست چنانچه در همین 5 سال گذشته خیلی از کارها که در گذشته نمی شد، الان در حال انجام است .

یزدی در پایان عنوان کرد: مورد سوم که نیاز داریم تجمیع مشکلات قانونی و حل آنها است  و ما یک مجموعه ای را نیاز است که در مورد مشکلات صادر کننده با ارگان های دولتی صحبت  بکند. اولین چیزی که نیاز داریم مجموعه ای است که علاوه بر مطالعات بازار، مشکلات ما را در مقابل دولت مطرح کند و پارک علمی و فن آوری می تواند آنجا باشد. چون معاونت علمی فرهنگی و وزارت صنایع و حتی از ستاد نانو و پژوهشگاه ها اینجا مستقر هستند و اینجا جایی است که می شود یک نهادی باشد که فعالیت سالیانه دارد و نمایشگاه اینجا سالیانه است و سالی 365 روز برقرار است و این نهاد می تواند از خواسته های مشروع و قانونی صادرکنندگان در مجامع قانونی دفاع بکند و تسهیلاتی برای صادرات گرفته و جلو موانع را بگیرند.

اینکار عملا شروع شده , نمایشگاه دایم صادرات و سرمایه گزاری ایران  به عنوان یک نهاد در حال پذیرفته شدن از سوی نهادهای حاکمیتی است. دولت کم کم نیاز چنین مرکزی را احساس کرده  و بخش خصوصی هم با تجربه خودش  جلو رفته و دیده که به تنهایی نمی تواند صادر کند  ( تازگی دوباره دولت  به این فکر افتاده  که وزارت بازرگانی را احیا کنند و یک هفته ای مشکلات واردات و صادرات حل  شود ولی این حرفها را آن کسی هم که گفت می داند که بیشتر شوخی و فقط برای عصبانیت شنونده بود، چون اگر قرار بود یک هفته ای درست بشود حتما در این 40 سال درست شده بود. چون قبلا وزارت بازرگانی داشتیم ولی خود دولتی ها رسیده اند به اینکه نهاد های خصوصی بهتر اینکارها را انجام می دهند).  نهادهای خصوصی قدرت تصمیم گیری مناسبی دارند و پارک فن آوری همانجایی است که می توانیم مسائل قانونی و فنی را در بازار تقاضا تجمیع کنیم و نیروهایمان را در کنار یکدیگر قرار بدهیم و یک جهش صادراتی بکنیم به نفع همه اعضای صنعت.

 

 

(ادامه دارد … )

 

متن کامل این گزارش و سایر سخنرانی ها را در شماره 201 دوماهنامه پوشرنگ که در پایان تیرماه منتشر می شود، بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید.