ساخت پليمر شبه DNA براي استفاده در نانوالکترونيک
بسپار می نویسد، محققان و دانشمندان اغلب براي انجام موثرتر و بهتر کارها از طبيعت الگو مي‌گيرند. حال گروهي از محققان اروپايي توانسته‌اند يک پليمر جديد رسانا را وادار به خودآرايي به شکل دورشته‌اي مارپيچي DNA كنند.
به گزارش ايسنا، خودآرايي فرايندي است که در آن اجزاي منفرد کنار يکديگر جمع شده و ساختارهاي عملکردي بزرگ را به وجود مي‌آورند؛ مدت‌هاست که علاقه دانشمندان به اين پديده جذاب جلب شده است.
ايجاد پليمرهاي جديد فعال الکتريکي براي استفاده در نانوالکترونيک از طريق خودآرايي، هدف پروژه «Mecafupto» است که توسط اتحاديه اروپا حمايت مالي مي‌شود. محققان اين پروژه روي استفاده از بسترهاي يون فلزي براي هدايت خودآرايي مولکول‌ها از طريق ايجاد پيوندهاي شيميايي با فلز تمرکز داشته‌اند.
توليد موفقيت‌آميز يک پليمر جديد با بستري از مس (I) که به محرک‌هاي گوناگوني همچون نور، حرارت و برش مکانيکي به شکلي قابل پيش‌بيني پاسخ مي‌داد، محققان را تشويق به يافتن مواد ديگري براي استفاده در ابزارهاي الکتروشيميايي كرد.
اين پژوهشگران با استفاده از يک بستر مس يک ظرفيتي به عنوان سيم مولکولي بالقوه، تلاش كردند ساختارهاي دورشته‌اي مارپيچي شبيه مولکول‌هاي DNA توليد کنند. اين کار بر اين واقعيت استوار بود که در چنين بستري الکترون‌ها ميان يون‌هاي مس به صورت غيرمستقر در حرکت هستند.
اين ماده جديد از نظر الکتريکي فعال بوده و روي سطح سيليکون (براي استفاده در ابزارهاي الکترونيکي) و همچنين درون محلول فعاليت خودآرايي از خود نشان مي‌دهد. براي مطالعه دقيق ويژگي‌هاي اين ماده جديد، سه دانشکده دانشگاه کمبريج با يکديگر همکاري كردند.
خودآرايي پليمرهاي رساناي الکتريکي در پاسخ به محرک‌هاي خارجي مي‌تواند کاربردهاي بسيار زيادي در خودبهبودي و رشد مجدد بافت و همچنين حسگري زيستي داشته باشد. چنين پليمري با ساختار دورشته‌اي مارپيچي DNA مي‌تواند راه را براي کاربردهاي مرتبط با ژنتيک و ژن‌درماني باز کند.
