سرمقاله شماره 229 ماهنامه بسپار/ یادگیری: همیشه لازم، حتی دیر!

بسپار / ایران پلیمر بدیهی است که هر کدام از ما “همه چیز” را نمی دانیم. کیست که بداند؟ اما آنچه هر یک از ما می دانیم، در مجموع چیزهای زیادی هستند. از ازل شنیده ایم که ایرانی ها در کار گروهی چندان چنگی به دل نمی زنند و فرهنگ کار گروهی ندارند، اما می شود کاری کنیم که تا ابد همین را نشنویم.
کنار هم قرار گرفتن و استفاده از پتانسیل های دیگری، هنری است که بارها و بارها نتایج بعضا خارق العاده آن را در کسب و کارها دیده ایم.
در دنیای امروز فعالیت های جزیره ای عملا سامانی ندارند و محکوم به فنا هستند. یکی از بزرگترین چالش های صاحبان صنعت و تولید و تجارت در کشور خود ما، محدودیت های بین المللی است که از سوی جامعه جهانی و قدرت های بزرگ دنیا اعمال شده و ایران را در انزوا قرار داده. این انزوا هزینه های بسیار غیرمعمولی را بر امکان پذیری و رقابت پذیری مبادلات و معاملات با جامعه جهانی رقم زده است. نمونه ای از خروار در این مبحث.
بعد از روی کار آمدن دولت سیزدهم و تغییر و تحولات وزارتی و مدیریتی، خبرهایی از تصمیمات جدید در حوزه تامین و توزیع مواد اولیه صنایع پلیمر و محصولات پتروشیمی منتشر شد. این اخبار رفته رفته جان گرفتند و به مرحله مصوبه و اجرا رسیدند. حذف برخی سهمیه های بهین یاب از اول آبان ماه (روی برخی گریدهای پلاستیک و حلال ها که عرضه آنها از تقاضا پیش بود) مقدمه تغییر یک فرآیند بود. بعد از آن بود که بحث تغییر فرمول قیمت پایه، نحوه عرضه محصولات پتروشیمی در بورس کالا و نهایتا خروج کلیه مواد از سهمیه بندی فعلی تا پایان سال با قوت بیشتری در تشکل ها مطرح شد.
نه تنها صنعت پلیمر بلکه کلیه بخش های اقتصادی کشور در بخش خصوصی، همواره از سیاست گزاری ها و تصمیم سازی های حاکمیتی پشت درهای بسته و به دور از رایزنی و هم اندیشی با نمایندگان این بخش شکایت داشته اند.
شاید وقت آن است که این صنعت، امروز با دارا بودن تشکل های متعدد، با کنار هم قرارگرفتن، تمرکز بر حصول منافع مشترک و دور ماندن از رویکردهای حذفی ناخوشایند، ضمن مطالبه حق حضور و مشارکت خود در مسیر و فرآیند قانون گذاری، پیش از واقعه بتواند برای یک بار هم که شده آن را علاج و از هدررفت انرژی و هزینه های آتی برای بی اثر کردن مصوبات غیرکارآمد و بازدارنده ممانعت کند.
این ممکن نخواهد بود مگر اینکه از خودرای بودن های فردی آگاهانه دور بمانیم و از سر عادت یا از ترس یکدیگر، اصراری بر قبضه کردن همه امور نداشته باشیم.
در جهان تعاملی امروز، آنهایی برنده هستند که یاد بگیرند (هر چند دیر)، توانمندی تک تک همفکران خود و همراهی یکایک دوستان خود را برای ترسیم آینده ای دلخواه، حرکت به سمت و سوی آن و رسیدن به اهداف مشترک جذب کنند.

تبسم علیزادمنیر

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره 229 ماهنامه بسپار که در نیمه آبان ماه ۱۴۰۰ منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.