نامه اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر به رییس دانشگاه در حمایت از دانشجویان + امضاکنندگان در دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ

متن نامه اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای رئیس دانشگاه بدین شرح است:

جناب آقای دکتر قدسی پور

رئیس محترم دانشگاه صنعتی امیرکبیر

احتراماً در خصوص وضعیت جاری دانشگاه صنعتی امیرکبیر و نگرانی از احتمال وقوع برخی تندروی‌ها که قطعاً باعث وخیم‌تر شدن اوضاع خواهد شد، به عنوان جمعی از اساتید این دانشگاه بر آن شدیم که این نامه را خدمت جنابعالی به عنوان عالی‌ترین مقام تصمیم‌گیرنده در سازمان متبوع خود تقدیم نماییم.

قبل از هرچیز، خداوند بزرگ را هزاران بار شاکریم که در روزهای دشوار کنونی که اغلب موسسات آموزش عالی کشور صحنه اعتراضات دانشجویی هستند، دانشگاه ما با مسئله ورود نیروهای امنیتی و برخی افراد خودسر به دانشگاه، مانند آنچه که متاسفانه  در برخی از دانشگاه های کشور رخ داده است، روبرو نگردید و تجمعات دوقطبی نیز که می‌توانست با توجه به فضای هیجان زده این ایام خدای ناکرده با بروز صدماتی  همراه باشد با کمترین خسارت مدیریت گردید که لازم است مراتب تشکر خود را اعلام نماییم.

از آنجا که متاسفانه در روزهای گذشته  پیشنهاداتی مبنی بر برخوردهای تندتر با دانشجویان داده شده است، به باور اینجانبان در فضای حساس کنونی این راهکار اشتباه بوده و معتقدیم که:

۱. شرایط روحی دانشجویان و جامعه در مقطع کنونی به گونه‌ای است که جز با صبر و سعه صدر نمی‌توان انتظار رسیدن به آرامش در محیط مقدس دانشگاه را داشت. لذا هرگونه توصیه‌ای که منجر به ایجاد فضای بیم و هراس در دانشگاه و برخورد شدیدتر با دانشجویان شود را خلاف مصلحت و منطق دانسته و آن را ناصواب به حال دانشگاه و عزیزترین اجزا آن یعنی دانشجویان می‌دانیم.

باید پذیرفت که افزودن بر فشارها و تهدیدها، همانگونه که تاکنون شاهد آن بوده‌ایم، موجب شعله‌ورتر شدن آتش اعتراضات خواهد شد.

۲. بدون ورود به دلیل ریشه‌ای قضیه، متاسفانه عدم اطمینان جوانان به تحقق قول و قرارهای مسئولین را عامل مهمی در تشدید اوضاع فعلی می‌دانیم. به طور مثال و بر اساس ظواهر، از نگاه ما به عنوان شاهدان اتفاقات دانشگاه، اینگونه به نظر می‌رسید که یک توافق نانوشته میان مدیریت دانشگاه و دانشجویان در خصوص حضور در کلاس‌های درس و برگزاری هر نوع تجمعی در ساعات تعطیلی کلاس‌ها، مانند ظهرها، صورت گرفته است.

اما شواهد نشان می‌دهند که مفاد چنین تفاهمی، در صورت صحت، با صدور احکام انضباطی برای دانشجویان شرکت کننده در چنین اعتراضاتی از سوی دانشگاه رعایت نشده است که این امر موجب شروع دور باطل تقاضای رفع محرومیت از تعلیق شدگان از تحصیل از سوی دانشجویان و اصرار دانشگاه در صدور احکام جدید شده است.

۳. از منظر آموزشی باور داریم که کلاس‌های درسی که با غیبت دانشجویان تعلیقی و یا زندانی دایر شوند فاقد شرایط عادی تشکیل کلاس‌ها بوده و در واقع دانشجویانی که نگران احوال و فرجام دیگر دوستانشان هستند قادر به بهره‌مندی از کلاس و انجام وظایف آموزشی- پژوهشی خود که اساسا فلسفه وجودی دانشگاه را تشکیل می‌دهد نمی‌باشند.

۴. بدون تردید سردادن واژه‌ها و جملات رکیک و به زبان روشن‌تر بیان ناسزاهای جنسیتی در هیچ تجمعی به ویژه اعتراضات دانشگاهی شایسته نبوده و فاقد قابلیت دفاع می‌باشد ولی قطعا راه مقابله با این پدیده زشت، تهدید دانشجویان به محرومیت از تحصیل و یا خدای ناکرده معرفی آن‌ها به نهادهای خارج از دانشگاه جهت محاکمه و صدور احکام حبس نیست. همگی آگاهیم که هیجانات جوانی و بی‌پاسخ مانند اعتراض می‌تواند مانع اخذ برخی از تصمیمات دوراندیشانه توسط آن‌ها گردد و متقابلا نشان دادن پاره‌ای از واکنش‌های سریع ولی نادرست را تقویت نماید.

متن و امضای نامه اساتید پلی تکنیک