نانوجاذب یون های فلزات سنگین در ایران تولید شد

پژوهشگراني از دانشگاه‌هاي بوعلي‌سينا و صنعتي همدان با سنتز سه نوع متفاوت از ‏سيليکا و مقايسه عملکرد آنها، يک ساختار مناسب براي جذب يون‌هاي فلزات سنگين و سمي از محيط‌هاي ‏محلول معرفي کردند.‏‏
بسپار به نقل از ايسنا می نویسد، یون‌های فلزات سنگین و سمی یکی از مهمترین آلاینده‌های منابع آبی و زیست محیطی است که روز به روز ‏در محیط زیست در حال افزایش است و به یکی از دغدغه‌های حفظ سلامت محیط زیست تبدیل شده است؛ ‏بر همین اساس حذف این آلاینده‌ها نقش مهمی را در تصفیه فاضلاب‌ها دارد و تا به امروز تحقیقات متعددی ‏برای حذف این آلاینده‌ها صورت گرفته است. در اين راستا، روش‌هایی نیز ارائه شده است که از بین تمام آنها، روش جذب از توجه بالایی در میان تحقیقات برخوردار است. علت این امر را می‌توان به ‏سادگی و ارزانی این روش ارتباط داد.‏

این کار تحقیقاتی به راهنمایی دکتر امیرعباس رفعتی و همکاری یاسر یوسفی از دانشگاه بوعلی‌‏سینای همدان و دکتر مژگان نجفی از دانشگاه صنعتی همدان به انجام رسیده و طی آن با بررسی‌هایی که ‏بر روی سه نوع جاذب متفاوتِ تهیه شده از عاملدار کردن ژل سیلیکای تجاری ‏‎(NH2–SG)‎، نانوسیلیکای ‏توخالی (‏NH2–SNHS‏) و نانوسیلیکای توخالی عاملدار نشده ‏‎(SNHS)‎‏ داشتند، ساختار نانوسیلیکای ‏توخالی که با عامل‌های آمینی اصلاح شده بود را به عنوان جاذب مناسب سه فلز سنگین و سمی نيکل، کادميوم و سرب (‏Ni2+‎، ‏‎ Cd2+‎‏ ‏وPb2+‎‏) معرفی کردند.‏

محققان این کار با استفاده از روش سل-ژل نانو سیلیکای توخالی را سنتز کردند و سپس نانوسیلیکای سنتز شده را با گروه‌های آمینی عاملدار کردند. پس از سنتز سه جاذب مورد نظر ‏با آنالیزهای متفاوت ساختار آنها را مورد بررسی قرار دادند و سپس به بررسی سینتیکی و تعادلی جاذب‌ها در ‏دمای اتاق پرداختند. به همین منظور این جاذب‌ها را در معرض یون‌های ‏Ni2+‎، ‏‎ Cd2+‎‏ وPb2+‎‏ قرار داده و با ‏مشاهدات و مطالعاتی که داشتند به نتایج قابل قبولی رسیدند.

نتایج آنان حاکی از این بود که ‏NH2–SNHS‏ ‏بهترین جذب را در برابر یون‌های استفاده شده دارد. در ادامه این کار تحقیقاتی، رفتار جذب مواد سنتز شده با ‏مدل‌های تئوری موجود مقایسه شد و مدل جذب ‏Langmuir–Freundlich‏ به عنوان بهترین مدل برای ‏بررسی رفتار جذب گزارش شد.

مطالعات سینتیکی بر روی نانوسیلیکای توخالی عامل‌دار شده به عامل‌های ‏آمینی (‏NH2–SNHS‏) نیز نشان داد که زمان تماس بدست آمده برای کاربردهای تکنولوژیکی نیز مناسب است.‏

نتایج این تحقیقات در مجله ‏Separation and Purification Technology‏ (جلد 85، 2 فوریه سال ‏‏2012) منتشر شده است. ‎ ‎ ‎ ‎‎