اخبار

وضعيت صنايع پلاستيك كشور از دیدگاه انجمن صنایع همگن پلاستیک

در این گزارش آمده است: كشور پهناور ايران با ذخيره هاي فراوان نفت و گاز در شمال و جنوب ايران و با واحدهاي عظيم پتروشيميایي كه توليد مي كنند و يا در آينده توليد خواهند كرد و با 8000 واحد توليد صنايع پلاستيك موجود، به دليل پاره اي ناهنجاري ها و ناهماهنگي ها در صادرات محصولات پلاستيكي و درفعال كردن واحد ها ي موجود و ايجاد اشتغال موفق نيست و بر خلاف انتظار دچار ركود و رشد منفي شده است .
قيمت محصولات پلاستيكي ايران حتي دركشورهاي همجوار قابل رقابت نيست و كشورهاي رقيب نظير چين،تركيه،پاكستان،هند و…. نه تنها بازارهاي جهاني و سهم ايران را تحت نفوذ و سلطه خود در آوده اند بلكه بازار داخلي ايران را هم بيش از 40% قبضه كرده و شايد تا يكي دو سال آينده بازار داخلي را هم از دست توليد كنندگان ايراني بگيرندو مديران كارخانجات ما به شغل تجارت و واردات و پخش محصولات آنها و واسطه گري بپردازند.علت اين سرخوردگي و ناكامي در كجا ست؟
يك عده مشكلاتي نظير قانون كار،حمل و نقل داخلي،پائين بودن بودن نرخ برابري دلار،پرداخت جايزه هاي صادراتي،بوروكراسي اداري،مشكلات بانكي وغيره را دلیل این امر می دانند كه حالت عمومي دارد و مخصوص صنعت پلاستيك تنها نيست. مشكل اصلي صنعت پلاستيك كشور، قيمت مواد اوليه پلاستيك توليدی صنايع پتروشيمي داخلي مي باشد. مواد اوليه تا اواخر سال 1387 به صورت سهميه اي بود كه به دليل روش غلط اين سهميه بند ي،رانت خواري بزرگي شكل گرفت و عده اي در اين وسط ميليارد ها سو دبردند و پس از سال ها شكايت انجمن صنايع همگن پلاستيك و توليد كنندگان واقعي بالاخره از نيمه دوم سال 1387 عرضه محصولات پتروشيمي به سازمان بورس محول شد.برخلاف تصور همه نه تنها قيمت ها به سطح قيمت هاي جهاني نرسيد برعكس يك دلال بازي جديد به وجودآمد كه باز هم توليد كننده ها از دسترسي به قيمت هاي رقابتي و جهاني باز ماندند و از توليد و صادرات مايوس و دل زده شدند.كارگزاران بورس تبديل به واسطه دلالان سابق شدندو كمتر توليد كننده اي از بورس مواد خريد. گردانندگان پترو شيمي با ترفند هاي مختلف ازجمله عرضه بسيار كم مواد در بورس و گرسنه نگه داشتن بازار و عقد قراردادهاي خصوصي براي تامين مواد كارخانجات(خارج از بورس)به طوريكه امروزه قيمت اكثر مواد اوليه پر مصرف پلاستيكي مثل پلي اتيلن ها، پلي پروپيلن ها،پلي استايرن ها از قيمت جهاني 20-50% بيشتر است .
به طور مثال:قيمت پلي اتيلن مخصوص فيلم كه يكي از پر مصرف ترين نوع مي باشد در بازارهاي جهاني 1000-1100 دلار هر تن مي باشد ولي همان نوع دربورس ايران هر كيلو بين 14000-16000 ريال معامله مي شود .صنايع پائين دست براي تبديل مواد خام به فيلم و يا انواع كيسه ها،هر كيلو 1500-2000 ريال اضافه مي كنند.حالا اگر در تركيه مواد خام 1100دلار وفيلم پلي اتيلن 1300دلار باشد توليد كننده ايراني مواد خام را هر تن 1400-1600 دلار مي خرد و در نتيجه قادر به صادرات اين محصولات نمي باشد ولي توليد كننده تركيه اي و يا چيني با 1100-1300دلار قيمت پايه و پرداخت 30%حقوق به گمرك ايران باز هم قادر به رقابت با توليد كننده هاي ايراني است.
براي خروج از اين بن بست لازم است :
1.سازمان حمايت از توليد كنندگان از لاك چندين ساله خويش بيرون آمده وقيمت فروش پتروشيمي را بر اساس مصوبه سه نفر وزير(يعني 5%زير قيمت فوب جهاني)اعلام و نظارت بكند
2.توليد ساليانه پتروشيمي كشور قريب سه ميليون تن در سال و يا 250000 تن در ماه است ولي عرضه هائي كه شركت هاي پترو شيمي در تالار بورس دارند در ماه به 40هزا رتن هم نمي رسد.پتروشيمي مقدار بسيار اندكي را در بورس عرضه مي كند تا بر اثر تقاضاي زياد بر عرضه قيمت كاذب به وجود آيد و به اصطلاح كشف قيمت شود تا بر اساس آن ضمن فروش همان مقدار كم در بورس بقيه را به مشتريان بزرگ و به صورت قراردادي براساس قيمت كشف شده در بورس بفروشد بايد جلو فروش خارج از بورس براي پترو شيمي ها صد در صد گرفته شود و مديران اين سازمان ها به دليل تبعيت نكردن از تصويب مجلس و دولت باز خواست شوند تا زمانيكه قيمت هاي جهاني در بازار مواد اوليه پلاستيك كشو رحاكم نشود توقع صادرات و ايجاد اشتغال بي معني مي باشد.
3.تعرفه گمركي مواد اوليه – بر اساس اطلاعات ما،حقوق و عوارض بازرگاني به تركيه 3%و چين 1%مي باشد و در حاليكه حقوق و سود گمركي مواد اوليه وارداتي پلاستيك د رايران 11-15% است و در كنار اين مشكل كرايه حمل از بندر عباس تا تهران نيز حداقل 5% قيمت مواد اوليه مي باشد كه در صورت واردات ،توليد كننده داخلي بيش از 20% اضافه پرداخت مي كند و در نتيجه براي تامين مواد اوليه از طريق واردات هم دست او بسته است.
لازم است در تعرفه گمركي تجديد نظر شود وتعرفه به صفر يا 1% تقليل پيدا كند.
4.جايزه ها ي صادراتي و نرخ دلار:نرخ دلار بيش ا ز10سال است ثابت مانده است د رصورتيكه كليه هزينه ها ساليانه 20-30%افزايش قيمت داشته است علاوه بر آن توليد كننده ايراني روي خريد مواد اوليه، مواد كمكي وساير مايحتاج خود به جاي جايزه هاي صادراتي 18-20% كه در تركيه و چين به صادركننده مي دهند.در ايران برگشت همان 3% ماليات ارزش افزوده به نام جايزه صادراتي مواجه با يك بوروكراسي وحشتناك و تاخير 2ساله است .با توجه به موانع فوق الذكر،توقف صادرات و توقف توليد كاملاً قابل انتظار و طبيعي است و ما هزاران بار اين مشكلات را در محافل،مجالس،سمينارها،جلسه ها و نشريات منعكس مي كنيم ولي چاره جوئي و راهگشائي توسط مسئولين نمي شود.

انجمن صنايع همگن پلاستيك ايران

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا