پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی برگزار کرد: چرا باک های پلیمری خودرو آری؟ چرا باک های فلزی نه؟

بسپار/ ایران پلیمر روز گذشته یازدهم دی ماه پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران میزبان اساتید و کارشناسان صنعت خودرو و محیط زیست بود که در خصوص ضرورت ها و مزایای جایگزینی باک های پلیمری به جای باک های فلزی در خودروهای ساخت کشور به بحث نشسته بودند. 

در این نشست دکتر حسین نازکدست عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیر کبیر، دکتر قاسمی مدیر ارتباط با صنعت پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، مهندس رستگاری معاون  نظارت و پایش حفاظت محیط زیست استان تهران و مهندس اکبرشاهی و مهندس احمدی از کارشناسان صنعت خودرو حضور داشتند.

[EasyDNNGallery|12631|Width|600|Height|600|position||resizecrop|False|lightbox|False|title|False|description|False|redirection|False|LinkText||]

 ابتدا مهندس اکبرشاهی کارشناس صنعت خودرو به بررسی مزایای باک پلیمری نسبت به فلزی پرداخت و گفت: باک های فلزی در اثر ضربه قابلیت برگشت به فرم اصلی را ندارد و از شکل اصلی خارج می شوند. در مورد باک پلیمری این ریسک بسیار پایین تر بوده و باک پس از ضربه تا حد زیادی قابلیت بازگشت به فرم اصلی را دارد. محدودیت فرم پذیری باک فلزی نیز مورد بحث است باک پلیمری می تواند ۲۰ تا ۳۰ درصد حجم بیشتر نسبت به باک فلزی را پوشش داده و از فضا استفاده کند.

به گفته وی، باک های پلیمری همچنین به دلیل عایق بودن، مقاومت بالایی در برابر فرسایش خوردگی و تغییرات محیطی دارند. وی همچنین در رابطه با بحث  مصرف سوخت خاطر نشان کرد: با توجه به کاهش وزن حدود چهل درصدی باک پلیمری نسبت به باک فلزی با حجم مشابه  این موضوع منجر به کاهش مصرف سوخت خودرو و کاهش انتشار  CO2خواهد شد. در ازای هر ده کیلو گرم کاهش وزن، یک گرم از میزان انتشار این گاز کاهش خواهد یافت. دو عامل نفوذ از جداره ها و نقاط جوش و اتصالات به همراه میزان تبخیر سوخت داخل باک به انتشار بخارات بنزین از مخازن سوخت می انجامد که در صورت استفاده باک های پلیمری چند لایه، نفوذ پذیری از جداره ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته و قابلیت دست یابی به الزامات روز دنیا را دارد.

باک های فلزی در صورت عدم استفاده از تکنولوژی های روز دنیا در فرآیند جوش پلاسمای رباتیک، ریسک وجود منافذ ریز که منشا پخش آلاینده هاست را درپی خواهد داشت.

اکبرشاهی در این خصوص گفت: موضوع دوام و خوردگی و نهایتا نشتی از منافذ خوردگی یکی از دیگر از ریسک های آلایندگی مربوط به باک های فلزی در صورت عدم استفاده از مواد و پوشش های به روز در این حوزه است. حتی ژاپن که در جهان به استفاده از فلز شهرت دارد، به سمت استفاده از پلیمر در خودروسازی هایی همچون تویوتا که پرتیراژ ترین خودروساز جهان است گام برداشته و علاوه بر مزایای زیست محیطی، به قیمت و سهولت دسترسی و دیگر مزایای پلیمری کردن خودروها نیز توجه دارد.

[EasyDNNGallery|12632|Width|600|Height|600|position||resizecrop|False|lightbox|False|title|False|description|False|redirection|False|LinkText||]

دکتر نازکدست عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه استفاده از باک های پلیمری در خودروهای داخلی به صرفه تر از مدل های فلزی است، گفت: به منظور استفاده بیشتر از این تکنولوژی، باید برنامه توجیهی آن را تهیه و در اختیار نهادهای مربوطه گذاشت تا به صورت یک الزام در صنعت خودرو پذیرفته شود.

وی افزود: با تهیه آمارهای توجیهی در باب اینکه استفاده از باک های پلیمری چه نقشی در کاهش هزینه تولید و پایین آمدن آلایندگی و مصرف سوخت دارد، می تواند دولت و نهادهای نظارتی را جهت تدوین قانون در این مورد، قانع کند. 

دکتر نازکدست شرایط اقلیمی ایران را در برنامه ریزی برای استفاده از باک های پلیمری نیز حایز اهمیت دانست و ادامه داد: استفاده از چنین باک هایی می تواند در حال و آینده به کاهش آلایندگی کمک کند. در تولید باک های سوخت خودرو، پلیمر بهتر از فلز عمل می کند و برای تعریف هر پروژه ای باید به این نگاه کرد که در دنیا چه کرده اند و آیا نمونه موفق جهانی دارد یا خیر. آمارها گویای این واقعیت است که خودروسازان بزرگ به سمت باک های پلیمری حرکت می کنند. این موضوع در مورد خودروسازی ایران نیز صادق است. موضوع یکنواختی تولید و امکان پایش توسط نهادهای نظارتی نیز یکی دیگر از موارد حائز اهمیت است. به طور مثال اگر فرایند یکنواخت و تکرار پذیر تولید غیررباتیک و وابسته به نفر تولید مقایسه نمایید این نگرانی برای نهادهای نظارتی پررنگ تر خواهد بود.

[EasyDNNGallery|12633|Width|600|Height|600|position||resizecrop|False|lightbox|False|title|False|description|False|redirection|False|LinkText||]

مهندس احمدی آماری از تولید و استفاده از باک های پلیمری در ایران ارایه کرد و گفت: در حال حاضر تقریبا تمامی خودروهای ساخت ایران خودرو و حدود نیمی از تولیدات شرکت سایپا ار باک پلیمری استفاده می کنند و چرخش به سمت استفاده هرچه بیشتر از این باک هاست.

وی همچنین در پاسخ به سوال خبرنگار بسپار در خصوص کندی روند جایگزینی تکنولوژی های روز در صنعت خودرو سازی ایران اظهار داشت: به هر ترتیب هرگونه تغییری در یک سیستم با مقاومت رو به روست و استفاده از آن به فرهنگ صحیح نیاز دارد. برای مثال سود واردات خودرو از تولید آن بیشتر است. باید به سمت بازار خلاقانه گام برداشت و اقتصاد پویا. مهندس اکبرشاهی نیز علت این امر را عدم وجود نگاه کلی و سیستماتیک برشمرد و افزود: معیار تولید، کاهش قیمت است نه افزایش کیفیت. در چنین شرایطی نگاه خودرو ساز به محصولات ارزان تر است، هرچند که در طولانی مدت قیمت بیشتر توجیه پذیر باشد.

دکتر نازکدست نیز در پایان اضافه کرد: باید پروژه های علمی و صنعتی به قدری قوی باشد که این مقاومت را بشکند و با دست پر، محصول را به بازار معرفی کرد.

دکتر قاسمی مدیریت ارتباط با صنعت پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی در ادامه این نشست افزود: با توجه به بحران نفتی و نیازمندی به کاهش مصرف سوخت و کاهش وزن خودرو در اوایل دهه ۷۰ میلادی، خودروسازان به جایگزینی قطعات فلزی نسبتا بزرگ و سنگین خودرو با پلیمری روی آوردند. سپر و باک خودرو جزو اولین موارد خودرو بودند که پلیمری شدند. از آن تاریخ تا کنون روند جایگزینی باک های فلزی  به پلیمری در کل دنیا ادامه دارد و تقریبا اکثر تولیدات خودرو سازان به سمت باک پلیمری سوق یافته است.

[EasyDNNGallery|12634|Width|600|Height|600|position||resizecrop|False|lightbox|False|title|False|description|False|redirection|False|LinkText||]

دیگر میهمان این نشست ، مهندس رستگاری از معاونت های سازمان محیط زیست استان تهران  از وجود تنها 44 روز آلوده در پایتخت در سال جاری خبر داد و خاطر نشان کرد: از این 44 روز، در  15 روز علت اصلی آلودگی، ازن بوده که در سال گذشته این عدد هفت روز بود. 

وی با اشاره به اهمیت باک های پلیمری در کاهش بخارات بنزین، افزود: روزانه در کل کشور چیزی حدود 360 هزار لیتر بنزین تبخیر می شود، که با استفاده از باک های پلیمری و همچنین اجرایی شدن طرح کهاب (طرحی در راستای کاهش بخارات بنزین به خصوص در جایگاه های سوخت)، می توان این عدد را به حداقل رساند. 

رستگاری همچنین بر بهتر شدن وضع هوای تهران طی چند سال گذشته  تاکید کرد و گفت:در سال 90، 60 درصد روزهای سال در پایتخت آلوده بود و این رقم در سال 92 به 40 درصد رسید و برای سال 93 نیز عدد 30 درصد ثبت شد که یکی از دلایل این روند، بهبود کیفیت سوخت بود.

[EasyDNNGallery|12630|Width|600|Height|600|position||resizecrop|False|lightbox|False|title|False|description|False|redirection|False|LinkText||]