اختصاصی بسپار/ چه عواملی زمان چرخه قالب گیری تزریقی را کنترل می‌کند؟ (بخش سوم)

بسپار/ایران پلیمر دستورالعمل‌های پیشنهاد شده در این مجموعه مقالات را دنبال کنید تا سود خود را به حداکثر برسانید. هدف این مجموعه مقالات کمک به دست‌‌اندرکاران فرایند و عیب‌‌یابی قالب‌های تزریق است تا بهترین قطعات ممکن را در سریع‌ترین زمان چرخه ممکن تولید کنند. در این مجموعه مقالات فقط در مورد چیزهایی صحبت خواهد شد که بر زمان چرخه تاثیر می‌گذارد.

——————-

یک قالب ساده با راهگاه سرد کاملا گرد و یک مخروطی سرد که حفره‌های کوچک را خوراک‌‌دهی می‌کند، درنظر بگیرید. پیشنهاد اولیه برای کمک به کاهش زمان چرخه و صرفه‌‌جویی در مصرف مواد اولیه گران قیمت، جایگزینی مخروطی سرد با یک بوش گرم، باید بر سر زبان‌ها افتاده باشد. دومین چیزی که باید درنظر بگیرید طول بازشدن قالب است که در این مثال حدود 12 اینچ طول دارد. در این مثال، مخروطی سرد فقط 3 اینچ طول دارد. از آن‌‌جایی که قطعات و راهگاه در هنگام پرانش نمی‌چرخند، طول بازکننده قالب را می‌توان تا دو سوم کاهش داد و بازه‌ای بین 4 تا 5 اینچ باقی گذاشت. این کاهش باعث صرفه‌جویی در حدود 1 ثانیه در زمان چرخه می‌شود. چرخه فعلی 15 ثانیه است، به سادگی می‌‌توان با تنظیم بازکننده قالب مناسب، با کاهش 1 ثانیه زمان چرخه به حدود 7 درصد سود بیشتر دست یافت. هم‌‌چنین صرفه‌‌جویی در هزینه‌های تعمیر و نگهداری دستگاه و انرژی وجود دارد.

سومین چیزی که باید در نظر گرفت ضربه‌های متعدد پرانه (ejector) بود. چرا؟ قطعات در اولین ضربه، آزاد می‌شوند! برخی از فرایندکاران معمولا از یک ضربه پرانه اضافی فراتر از آن‌‌چه برای پرانش (بیرون انداختن) قطعات لازم است استفاده می‌کنند. آن‌‌ها آن را “بیمه نامه” خود می‌نامند. چنان‌‌چه چند پین مغزی بیرون زده بسیار بلند، نازک یا شکننده وجود داشته باشد، یا اجزای دیگری وجود داشته باشد که در صورت چسبیدن قطعه به راحتی آسیب ببیند، بیمه نامه باید تنظیمات بسته شدن با فشار کم قالب باشد، نه ضربات اضافی پرانه که باعث رفتگی سریع‌‌تر سامانه پرانش راهنما و سوراخ‌های پین پرانه می‌شود. اگر مشکلی در قالب وجود دارد، آن را برطرف کنید. ادامه کار با وجود مشکل معمولا به نفع هیچ کس نیست.

ضربه پرانش نامناسب

قبل از این‌‌که در مورد علل مختلف چسبیدن قطعات و راهگاه‌‌ها به پین‌ها و سایر اجزاء در حین پرانش، که بیهوده زمان چرخه را افزایش می‌دهند، صحبت شود، مشکل پرانش را که هرازگاهی پیش می‌آید، یعنی ضربه ناکافی پرانه دستگاه، بحث خواهد شد. این مشکل باید قبل از این‌‌که قالب در پرس آویزان شود بررسی شود. در واقع، مشکل باید در مرحله طراحی قالب بررسی شود، قبل از این‌‌که مشکل‌‌ساز شود. دو راه حل برای این نظارت وجود دارد. اولین مورد این است که قالب را در یک دستگاه بزرگ‌‌تر با ضربه پرانش طولانی‌تر اجرا کنید، که باعث افزایش هزینه قطعه و کاهش سود می‌شود. دوم، نصب نوعی ابزار است که صفحات پرانه را در حین باز کردن قالب، حتی زمانی که دستگاه کوچک‌‌تر قادر به انجام این کار نباشد، تمام مقدار خود را به جلو می‌برد.

با فرض این‌‌که فضایی برای اضافه کردن ابزارها داخل قالب وجود ندارد، مانند انواع پیچ ​​و مهره‌هایی که صفحه A را به صفحات پرانه متصل می‌کند، روش‌های مختلفی برای انجام این کار در خارج از قالب وجود دارد. این روش‌ها شامل زنجیرهای غلتکی قدیمی (که توصیه نمی‌شود)، زنجیر تسمه تایم بدون کشش (شکل 1)، انواع پیچ و مهره‌های استاندارد (شکل 2)، انواع مختلف میله‌ها (شکل 3)، میله‌های برد تلسکوپی (شکل 4) و سیلندرهای هیدرولیک (شکل 5)، که معمولا برای صفحات بزرگ و سنگین استفاده می‌شود.

به استثنای سیلندرهای هیدرولیک، سایر روش‌های ذکر شده کاملا کِشنده (puller) هستند. آن‌‌ها محدود به یک ضربه پرانه رو به جلو هستند و به پین‌‌​های برگشتی نیاز دارند تا صفحات پرانه را به موقعیت خود برگردانند. برعکس، سیلندرهای هیدرولیک می‌توانند هر چند بار که ترتیب‌دهنده کشنده مغزی دستگاه اجازه دهد، پیشروی کنند و برگردند.

برگردان: دکتر فاطمه خودکار

[email protected]

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره 244 ماهنامه بسپار که در نیمه بهمن ماه1401 منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.