مقالات

گفت و گوی بسپار با مدیرعامل شرکت ایرانیان ایستا پلیمر/ ما برای محیط زیست و آینده چاره می کنیم

بسپار در راستای رسالت آگاهی بخشی و اطلاع رسانی خود قصد دارد، از این پس در ستونی با عنوان “یک فرصت” به معرفی شرکت هایی با ایده هایی جدید و نو در حوزه ی پلیمر و یا کمتر شناخته شده بپردازد. در این شماره با شرکت دانش بنیان ایرانیان ایستا پلیمر شریف آشنا خواهیم شد. در ایران که بین دانشگاه و صنعت فاصله ی معنی داری وجود دارد، شرکت های دانش بنیان می توانند این دو را به هم نزدیک و با عملی ساختن ایده ها و تبدیل آن ها به تکنولوژی دانش را به سمت کاربردی شدن سوق دهند. پوست فروش: اول اجازه بدهید از مجله بسپار تشکر کنم که نقطه عطفی در حوزه علوم و مهندسی پلیمر کشور است و صنعت پلیمر ایران تا حد زیادی مدیون این مجله هست و خواهد بود. پوست فروش دانشجوی دکترای مهندسی پلیمر پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران هستم. با همراهی دکتر عزیزی، مدیر دفتر ارتباط با صنعت پژوهشگاه و دکتر قاسمی مدیر آموزش پژوهشگاه در حال گذراندن پروژه¬ام هستم. شرکت دانش بنیان ایرانیان ایستا پلیمر شریف فعالیت در زمینه¬های محصولات زیست¬ تخریب¬پذیر، هیت سینک، مخازن و دریچه¬های GRP/SMC کامپوزیتی و تولید مواد اولیه را در دستور کار خود دارد و با شرکت¬های مختلف همکاری می¬کنیم. بسپار- با چه ایده¬ای و ظاهرا کار خود را از مرکز رشد شروع کردید؟ چطور شد در قالب شرکتی دانش بنیان ادامه دادید؟ پوست فروش: یک سال و نیم پیش به صورت یک گروه به همراه همکار عزیزم، مهندس شجاعی طرح ایده محوری در پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران داشتیم. این طرح را به مرکز رشد ارایه دادیم و این مرکز حمایت و راهنمایی کرد. روی طرح اصلاحاتی انجام دادیم. دفتر کوچک شش متری و امکاناتی در حد گروه پیشرو به ما دادند و ما تصمیم گرفتیم، این فرایند را پیش ببریم. طرح ایده محور ما در مرکز رشد درباره پلیمرهای هادی حرارت بود. یکی از مهمترین کاربردهای این پلیمرها در حوزه الکترونیک است. ترجیح دادیم در حوزه الکتریک LED و بحث گرماخورهای LED یا هیت سینک را انتخاب کنیم و شروع به طراحی مواد اولیه کردیم. این برای اولین بار در ایران است که یک گروه در حوزه کامپاند هادی حرارتی کار می¬کنند. به¬دلیل محدودیت تجهیزات تمام سرمایه خود را بر روی این کار گذاشتیم. چون همه پلیمرهای هادی حرارت درصد بالایی پرکننده¬های هادی حرارت دارند، نه با اکسترودرهای آزمایشگاهی قابلیت فرایندپذیری دارند و نه با دستگاه¬های تزریق معمولی. پس مجبور شدیم به صورت نیمه صنعتی وارد تولید این¬ کار شویم. من تقریبا دو سال در خارج از کشور در همین حوزه با کمپانی¬های بزرگی مثل FM Plastic و U1 کره¬جنوبی کار کردم و چند پروژه پلیمر هادی حرارت در حوزه قطعات خودرو انجام دادم. پس از بازگشت به ایران و شروع دکترا و تاسیس شرکت با همکاری آقای شجاعی تصمیم گرفتیم روی حوزه LED کار کنیم. مشکلات مالی فراوانی از ابتدا داشتیم. اما چون در کنار این طرح، در بازار، کامپاند و مستربچ¬های خاصی را می¬فروختیم، سود حاصله را در تحقیق و توسعه این طرح می گذاشتیم. درخواست وام از مرکز رشد دادیم. مدیریت محترم مرکز، دکتر احمدی حمایت فراوانی کردند. البته تسهیلاتی که دادند مبلغ زیادی نبود، اما کمک بسیار شایانی به ما کرد. قالب را طراحی کردیم و از ابتدا وارد بعد عملی کاربرد این حوزه شدیم. بحث شبیه¬سازی و شبیه¬سازی حرارتی قطعات برعهده مهندس شجاعی و بحث ترکیبات مواد برعهده من بود. قالب سه کویته را طراحی کردیم و ساختیم و توانستیم به سرعت آن را صنعتی کنیم. با شرکت افراتاب در حال مذاکره¬ایم و نمونه¬های خود را برای ایشان فرستاده ایم. هرچند نمونه¬های اولیه را خیلی نپسندیدند، اما فیدبک مناسبی گرفتیم و افراتاب استقبال کرد. نمونه¬ها در شرایط آزمایشگاهی افرا تاب قرار می¬گیرند. تست-های هزار ساعته و تست لومینسنس را اندازه¬گیری می¬کنند. افت لومینسنس نباید از حد مشخصی، کاهش پیدا کند. هرچند نمونه¬های اول جواب نداد اما نمونه¬های بعدی تا به حال نتایج خوبی داشته است. کماکان در حال پیشرفت این پروژه و در حال بررسی نتایج جدید هستیم تا پروسه بعدی را پیش ببریم و به صنعتی شدن نزدیک شویم. بسپار- هدف و برنامه شما در رابطه با محصولات دوست¬دار محیط زیست و ارایه مستربچ-های اکسا زیست تخریب¬پذیر چیست؟ پوست فروش: به خاطر علاقه و وظیفه بحث افزودنی¬های زیست تخریب¬پذیر را طی دو سال و نیم گذشته دنبال کرده¬ایم و تا کنون هزینه¬های زیادی کرده¬ایم. محصولات زیست تخریب¬پذیر در سال¬های گذشته زبانزد خاص و عام بوده و اخیرا شهرداری تهران استفاده از پلاستیک¬های با طول عمر زیاد را ممنوع کرده است. در یکی دو سال اخیر نیز سازمان میادین میوه و تره¬بار، همه میادین را ملزم به استفاده از کیسه¬های با طول عمر کوتاه (کیسه¬های زیست تخریب¬پذیر) کرده است. ما علاقه به استفاده از واژه زیست تخریب¬پذیر نداریم و در تبلیغات نیز از واژه¬ی جدیدی استفاده می-کنیم. این واژه، زیست تخریب تجزیه¬پذیر است. چون تخریب¬پذیر کردن پلاستیک¬ها کار پیچیده¬ای نیست. مهم¬ترین پارامتری که بعد از تخریب¬پذیر بودن مطرح می¬شود، بحث تجزیه¬پذیری و تبدیل کردن به بایومس است. با آقای تویاما، مدیریت شرکت ژاپن در سال 2010 در کنفرانس بین¬المللی ICCM(International Composite Conference material) آشنا شدم. دوست و همکار تویاما یک US Patent را ثبت کرده بود. پس از فوت وی، تویاما پتنت را خرید و در ژاپن شروع به تولید محصولات P-Life کرد. براساس مستندات، شرکت ادعا می¬کند که اولین و تنها افزودنی زیست تخریب¬پذیر تجزیه¬پذیر در دنیا را تولید می¬کند. انستیتو سوئدی SP تنها محلی است که تائیدیه¬های زیست تخریب تجزیه¬پذیر را صادر می¬کند.شرکت P-Life این تائیدیه¬ها را گرفته و حتی از این تست¬ها و تائیدیه، یک مقاله ISI در این زمینه چاپ شده است. این مقاله در مجلهPolymer Degradation and stability و توسطSP-technical research institute چاپ شده است. در این مقاله از افزودنی P-Life ژاپن در موادشان استفاده کرده¬اند و روند زیست¬تخریب تجزیه¬پذیری را بررسی کردند. با کمک مهندس غفارزاده از شرکت نانو پلاست جلفا ارس به مراحل خوبی از زیست تخریب¬پذیری رسیده بودیم اما بحث زیست تجزیه¬پذیری برای ما حل نشده بود و ما تائیدیه رسمی برای عرضه محصولات تولید شده¬ی خود را نداشتیم. من که همچنان با آقای تویاما ارتباط داشتم وی را دعوت کردیم و جلساتی با ایشان داشتیم. برای ایشان جالب بود که ما بحث اکسا زیست تخریب¬پذیرها را تا این حد پیش برده¬ایم. ابراز علاقه برای همکاری کردند، زیرا ارزان¬ترین الفین دنیا در ایران تولید می¬شود. 1 تا 2 درصد کل محصول، افزودنی به آن می¬زنیم. محصول طی دو مرحله وارد طبیعت می¬شود. مرحله اول تخریب اکسایشی است که زنجیرهای پلیمری طی آن کوتاه می ¬شوند. مرحله دوم تجزیه¬پذیری است که باکتری های خاک از مواد خوراکی چسبیده به پلیمر، تغذیه می¬کنند که باعث می¬شود عمر تجزیه¬ی پلیمر کوتاه¬تر شود. در واقع اگر تجزیه پذیری نباشد، تخریب¬پذیر کردن پلیمر پروسه پیچیده¬ای هم نیست. این¬که پلاستیک از زیست محو شود به معنای تجزیه آن نیست و فایده¬ای ندارد. بلکه به¬دلیل افزایش سطح پلیمر حجم بیشتری از آب، خاک و گیاهان را می¬تواند آلوده کند و بر محیط زیست اثر منفی می¬گذارد. پس مرحله تجزیه¬پذیری بسیار مهم است. این افزودنی¬ها باید عاری از ترکیبات و فلزات سنگین و کلروبیس (PCB) باشند و تائیدیه¬های سازمان محیط زیست قوانین سختی در این مورد دارد که من بابت این موضوع تشکر می¬کنم. ما این تائیدیه¬ها را گرفتیم. از طرفی شرکت¬های همکار که قبل از ما فعالیت در این زمینه را شروع کرده¬اند نیز باید تائیدیه بدهند که ما تائیدیه اداره همکار استاندارد را نیز گرفتیم. تقریبا90 درصد مواد اولیه زیست تخریب¬پذیرکننده را خودمان تولید می کنیم و ده درصد دیگر از ژاپن و کشور دیگری وارد می¬شود. اکنون نماینده رسمی P-Life در ایران، ارمنستان و ترکمنستان هستیم. کشور های دیگری هم در منطقه هستند که از قبل با P-Life همکاری داشتند و هنوز مستقیما با آن در ارتباط هستند. به زودی ما مواد اولیه را برای آن¬ها نیز تهیه می¬کنیم. امیدواریم این ده درصد را بتوانیم خود ما تولید کنیم و واردات از ژاپن متوقف شود. البته مستلزم این است که ببینیم کشش بازار چگونه است. کنسرسیوم ما و نانو پلاست جلفا ارس همچنان پیش خواهد رفت و آینده روشنی در آن می¬بینیم. در ایران ظروف بر پایه گیاهی وجود ندارد. ظروفی وجود دارد که زیر 60-50 درصد نشاسته اضافه می¬-شود. این ظروف در دنیا برپایه گیاهی شناخته نمی¬شوند. البته کارشان ارزشمند است چون کار با نشاسته مشکل است. در حین فرایند حساسیت بالایی به افزایش درجه حرارت دارد. از طرفی برای وارد کردن درصدهای بالای 40 درصد نشاسته به پلیمر، باید سازگارکننده اضافه کرد تا این پلیمر¬های آب-گریز با مواد آب¬دوست سازگار شوند. خود سازگارکننده¬ها مواد فعالی هستند و حضورشان در ظروف مواد غذایی مناسب نیست و ریسک بالایی از لحاظ بهداشتی دارد. می توان درصد کمی از مواد افزودنی زیست تخریب پذیر ما را در حین فرایند اضافه کرد تا بدون این¬که شفافیت کاهش پیدا کند و یا تاثیر منفی بر خواص فیزیکی-مکانیکی بگذارد، زیست تخریب پذیر شود. تفاوت عمده مواد ما این است که می¬تواند در تماس با مواد غذایی باشد و توان زیست تخریب تجزیه پذیری تمام محصولات پلاستیکی را دارد. البته ما شرکت¬های معتبر دیگری که در ایران در این زمینه هستند را در راستای حفاظت محیط زیست، همکار می¬بینیم نه رقیب. ایران بزرگترین تولید کننده پلی الفین دنیاست و از طرفی ما در شرایط بحرانی آب قرار داریم. واقعیت این است که هزینه گزافی برای وارد کردن ذرت و محصولات نشاسته ای و یا تولید نشاسته می¬شود. از سوی دیگر نشاسته خواص فیزیکی مکانیکی را کاهش می¬دهد. درنتیجه باید ضخامت محصول را بالا ببرند که این باعث افزایش وزن ظرف می¬شود و باید پلیمر بیشتری در محصول استفاده شود. گویی مقدار پلیمر در ظرف دارای نشاسته با ظروف پلیمری خالص چندان تفاوتی ندارد و عملا با این همه هزینه باز همان مقدار پلاستیک وارد محیط زیست می¬شود! البته نشاسته به دلیل قطبی کردن پلیمر باعث کاهش عمر آن از 400 به 100 سال می¬شود. اما 100 سال هم زمان کمی نیست. قیمت این ظروف در بازار کیلویی 13 هزار تومان است. قیمت PLA که خود پلیمری زیست تخریب¬پذیر است، در امریکا همین عدد است و به نظر می رسد وارد کردن آن هزینه کمتری نسبت به تولید این ظروف گیاهی داشته باشد. پس در واقع ظروف بر پایه گیاهی نداریم زیرا ماتریس پلیمر است. البته با اضافه کردن افزودنی¬هایی می¬توان این ظروف را به زیست تخریب پذیری نزدیک¬تر کرد. ما با دکتر پزشکی از پویا نشان پردیس همکاری می¬کنیم که ظروف با افزودنی نشاسته دارد و از P-Life استفاده می¬کنیم، البته چون ثبت اختراع نشده نمی¬توانم بیشتر صحبت کنم. افزودنی¬های P-Life قیمت بالایی دارند و حتی با افزودن یک درصد قیمت بالا می¬رود. اما ما با استفاده از نانو فیلرها استحکام مکانیکی فیلم را بالا بردیم و کیسه¬هایی با ضخامت کمتر تولید کردیم. پس قیمت تمام شده کیسه برای مشتری تغییری نخواهد کرد. در شش ماه گذشته در این حوزه فعالیت کردیم و موفق بودیم. واقعا اگر بتوانیم از افزودنی¬های زیست تخریب پذیر در مواد پلاستیکی با طول عمر کوتاه استفاده کنیم می¬توانیم محیط زیست را احیا کنیم. طول عمر محصولات ما 5/2 سال است. ولی تا 5 سال به عنوان کیسه¬های اکسا زیست تخریب¬پذیر شناخته می¬شود. بسپار- ابهاماتی در این خصوص و روش کار شما مطرح می شود. آن هم این است که این قطعات در شرایط خاصی تخریب پذیرند و در صورتیکه مثلا زیر خاک یا تلی از زباله باشند تجزیه پذیر نخواهند بود … همینطور است؟ پوست فروش: در پاسخ باید بگویم برای زیست تخریب تجزیه شدن چهار عامل در کنار هم باید باشد: نور خورشید، رطوبت، اکسیژن و گرما. حضور این چهار عامل در کنار هم سرعت تخریب را افزایش می-دهد. با کم شدن عوامل یاد شده هم به طور طبیعی سرعت تخریب کم می¬شود. سوال دیگر در مورد بحث بازیافت است. با توجه به هزینه جمع آوری، کارگر و ماشین آلات و نازک بودن کیسه¬های ما، بازیافت ارزش ندارد. با تخریب و تجزیه این کیسه¬ها در طبیعت نیازی به بازیافت نیست و نیازی برای هزینه در ساخت پلنت بازیافت، جمع آوری کیسه ها جداسازی و شستشو نیست وصرفه جویی در هزینه خواهد بود. در مقابل هزینه¬ای که برای اکسا زیست تخریب پذیر می¬شود یک بار است و حتی به مشتری هزینه اضافه تحمیل نمی¬کند و بی نیاز از هزینه¬های بازیافت است. البته متاسفانه با اسم زیست تخریب¬پذیر گاهی تولیدکنندگان کیسه با کیفیت پایین تولید می¬کنند. گاهی کربنات کلسیم می¬زنند، البته این ماده معدنی است و خطری برای طبیعت ندارد اما باعث افت ظاهر کیسه¬ها می¬شود. از طرفی کیسه¬های به نام گیاهی هزینه چند ده میلیاردی برای شهرداری تهران داشته. ما با روش خود موجب کاهش هزینه¬ها شدیم تا در این شرایط اقتصادی هزینه اضافه ای به کشور تحمیل نشود. بسپار- آینده کار خود را چگونه می بینید؟ پوست فروش: آینده خوبی در ایران و کشورهای همسایه برای خود می¬بینیم. طی دو ماه قبل به آذربایجان صادرات انجام دادیم. شاپینگ بگ زیست تخریب¬ تجزیه¬پذیر در کشورهای حوزه خلیج فارس و خصوصا امارات بازار خوبی دارد. کشور امارات نسبت به محیط زیست خود بسیار حساس است و ما تائیدیه¬های این کشور در زمینه واردات را داریم. تائیدیه EPA کشور مالدیو را هم داریم. توانمندی تولید مالچ فیلم کشاورزی با طول عمر 3 ماه را هم داریم. یعنی بعد از کشت فصلی نیاز به جمع آوری ندارد. قصد ورود به حوزه یکبار مصرف را هم داریم و در حال گرفتن تائیدیه¬ها هستیم. ¬بسپار- واکنش و استقبال صنعت و بازار نسبت به این موضوع چگونه بوده است؟ پوست فروش: متاسفانه در بازار همیشه بحث اول قیمت است! البته با توجه به راهکارهایی که اشاره شد، به مصرف کننده اطمینان خاطر دادیم که هزینه¬ای تحمیل نمی¬شود. دولت و مسوولین نیز باید با وضع و اجرای قوانین سخت¬گیرانه در این حوزه راه را برای استفاده از افزودنی¬های زیست تخریب-پذیر و پلاستیک¬های حاوی نشاسته هموار کنند. همان¬طور که در میادین میوه و تره بار اعلام شد که باید کیسه¬ها طول عمر کوتاه داشته باشند، قانون شد و همه مجبور به تبعیت شدند. بنابراین اندیشه¬ها و راهکارهای دولت موجب افزایش استفاده از این مواد می¬شود. البته تولیدکننده مشکلات فراوانی از تولید و قیمت مواد اولیه تا فروش و بازگشت سرمایه دارد. بنابراین وقتی دولت هم قانون وضع کند و هم در حوزه زیست تخریب و هم پلاستیک بر پایه¬ی نشاسته واقعی حمایت کند و امکانات دهد صنعتگر نیز به این سمت می¬رود. همچنین دولت وظیفه فرهنگسازی برای استفاده از این کیسه ¬ها را دارد. شهرداری با استفاده از بیلبوردهای سطح شهر و مترو می¬تواند فرهنگسازی کند. ما در بحث فرهنگی هم دنبال اسپانسر بودیم. خود ما با همکاری شرکت پایا پلیمر اسپانسر شدیم و چند کمپ مهندسین پلیمر را برگزار کردیم. دورهمی آخر هفته در نقاط کوهستانی مثل دربند و درکه داشتیم و توضیحاتی به آن¬ها دادیم. برای فرهنگسازی از کسانی که حمایت می¬کنند استقبال می¬کنیم تا افراد فعال در حوزه پلاستیک و بسته¬بندی را دور هم جمع و فرهنگسازی کنیم. البته اقدام دولت لازم هست ولی کافی نیست باید خودمان باور کنیم که طول عمر کوتاه این کیسه¬ها به نفع محیط زیست و فرزندان ما است. با این باور، مطمئنا هم کیسه کمتری مصرف و هم از کیسه¬های زیست تخریب¬پذیر استفاده خواهیم کرد. بسپار- لطفا اگر در سایر حوزه¬های صنعتی هم فعال هستید بفرمایید. پوست فروش: با شرکت توسعه هنر متین در زمینه تولید مخازن و دریچه¬های فایبرگلاس در حال فعالیت هستیم. یک¬سال و نیم برای پروژه¬های راهبردی در جهت تولید مخازن استراتژیک حجیم (حجم-های 1000 تا 5000)، همراه شدیم. کشور ما و تهران بحران آب دارد و در آینده¬ی نزدیک به مخازن با ابعاد بالا با بازه¬¬ی ساخت کوتاه نیاز داریم. دریچه¬های کامپوزیتی و مخازن SMC ساخت ما با قابلیت تحمل فشار هیدروستاتیک به ترتیب تا سقف 60 تن و 80 تن را دارند و بزرگترین صادر کننده مخازن GRP به ترکمنستان در کشور هستیم. حوزه بعدی فعالیت ما تولید نانو مواد است. به شخصه در سال 2010 که در خارج از کشور دانشجو بودم گرافن را سنتز کردم. اکنون در شرکت، توانمندی تولید هفته¬ای یک کیلو گرافن با ضخامت 2-8 نانومتر را داریم. تولید گرافن نیازمند نشنال گرافیت با کیفیت بالا است که متاسفانه در ایران نداریم. بنابراین این ماده را از چین وارد می¬کنیم. هرچه سایز نشنال گرافیت بزرگتر باشد، سایز گرافن نهایی هم بزرگتر است. ما از روش modified Hummers method استفاده می¬کنیم. بخشی از روش برگرفته از مقالات و بخشی ایرانیزه سازی شده است. گرافن کم لایه شفاف است. با افزایش هر لایه گرافن 3 درصد شفافیت کاهش پیدا می کند. گرافن تولید ما نیز شفاف است. گرافن در حوزه رنگ و رزین، ساخت کامپوزیت¬های نیمه¬هادی، انرژی¬های سبز و سلول¬های خورشیدی کاربرد بسیار دارد. ما علاقمند به همکاری هستیم که گرافن رایگان بدهیم تا استفاده کاربردی آن را تحقیق کنند. حوزه¬ دیگر فعالیت ما که ابتدای مصاحبه به آن اشاره کردم، بحث هیت سینک¬ها است. پلیمر ذاتا عایق است برای هادی کردن آن دو کار می¬شود یکی دست¬کاری زنجیره¬های پلیمر است. مثلا پلی اتیلن را در چند جهت کشیده¬اند و هدایت حرارتی آن را بالا بردند، اما صنعتی کردن این¬کار بسیار مشکل است. راه دیگر استفاده از پرکننده های هادی حرارت است در زمینه پلیمر هادی حرارت صنعتی، نیاز به پرکننده هادی حرارت (سرامیک) داریم که با وجود تحریم وارد کردیم. در زمان ساخت، افزایش پرکننده موجب کاهش جمع شدگی (shrinkage) شد و محصول در قالب گیر می¬کرد. با تغییر در ترکیبات مواد و اصلاح قالب، مشکل را حل کردیم. توانستیم هدایت این هیت سینک¬ها را در جهت عمود و افق افزایش دهیم و هدایت آن در دو جهت است. با تغییر نوع پرکننده¬ها و ساختارشان و استفاده از پرکننده¬های مختلف توانستیم اتلاف را در دو جهت افزایش دهیم. همان¬طور که قبلا گفته شد، در این زمینه با شرکت افرا تاب همکاری داشتیم. بسپار-به نظر شما تسهیلاتی که به شرکت های دانش بنیان داده می¬شود کارآمد است؟ پوسف فروش: جا دارد از دکتر شروین احمدی، دکتر نکومنش، دکتر عزیزی و دکتر قاسمی تشکر کنم. هرچند دولت تسهیلات زیادی به آن¬ها نمی¬دهد اما با بودجه کم پژوهشگاه ما را بسیار حمایت کردند. حمایت معنوی و مادی و زنده نگه داشتن انگیزه در من از کمک¬های این عزیزان بود. البته تسهیلات دولت برای دانش¬بنیان¬ها زیاد است، مثل اعطای وام خرید. اما ما تلاش کردیم با روند خود پیش برویم و خیلی از دولت تسهیلات نگرفتیم. به دانشجویان پیشنهاد می¬کنم حتی با حداقل دستمزد کار را شروع کنند و توقع زیادی نداشته باشند. چون بدون سابقه کار، توان و تجربه راه اندازی یک سازمان را نداریم. من از شرکت بردر با حقوق کم شروع کردم که تجهیرات پلیمری مثل MFI می¬فروخت. خودم که نه اما دوستانم که از جاهای کوچک شروع کردند به جایگاه¬های رفیعی رسیده¬اند. بسپار-طرح توسعه احتمالی شما چیست؟ یکی از برنامه¬ها تولید کامپاند PLA با قیمت کمتر است. این ماده خودش زیست تخریب¬پذیر است اما فرایند پذیری سختی دارد. جنس راد پرینتر سه¬بعدی از PLA است که قیمت تمام شده بالایی دارد. ما این ماده را از Nature Made Company وارد می¬کنیم، که در اروپا دوباره بسته¬بندی می¬شود و به ایران می¬آید. قصد داریم از ترکیب PLA و پلی الفین و مواد افزودنی استفاده کنیم تا قیمت راد پرینتر سه بعدی را کاهش دهیم. از آمیخته¬ی PLA/ABS استفاده خواهیم کرد. کامپاندهای نشاسته و PLA را نیز می¬توان تهیه کرد. در سال¬های آینده با کاهش قیمت PLA، به¬جای پلی الفین از این ماده استفاده خواهیم کرد، خصوصا در لاکچری¬هایی مثل ظروف یکبار مصرف هواپیماها. بسپار- اگر صحبت تکمیلی دارید بفرمایید. پوست فروش: ما فعالان زیست تخریب¬پذیر و گیاهی را رقیب خود نمی¬دانیم بلکه همکار می¬دانیم. اکنون نود درصد یک¬بار مصرف¬ها خالی از افزودنی زیست تخریب¬پذیر و نشاسته است. امیدوارم سیستم کشور به سمتی رود که طول عمر پلاستیک¬ها کمتر از پنج سال شود. ایده¬های خوبی برای ظروف گیاهی داریم تا بتوانیم ظروف گیاهی زیست تخریب تجزیه¬پذیر تولید کنیم و آماده همکاری با شرکت¬ها هستیم.

 

اینجا را ببینید و نیز اینجا را ببینید

 

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا