گفت و گوی بسپار با مهدی نجار دیسفانی، مدیرعامل بسپار گستر آریا: چالش عمده ما مقیاس ناپذیری ست، ما به جای بنگاه های اقتصادی، دکه اقتصادی داریم!

بسپار/ایران پلیمر شرکت مهندسی بسپار گستر آریا در سال 1387 با هدف تولید آمیزه‌های پلیمری برای صنعت خودروسازی و تولید قطعات خودرویی در کشور آغاز به کار کرد. بعدها محصولات جدید این مجموعه یعنی چسب‌های گرما‌ذوب و سایر چسب‌ها نیز با برند “لومیناک” وارد سبد محصولات شرکت شدند:
مهدی نجار دیسفانی هستم. مدیرعامل و موسس شرکت بسپار گستر آریا، تولید کننده آلیاژها و کامپاندهای پلیمری و چسب های گرماذوب. شرکت ما از سال ۸۷ تاسیس شده است. همانطور که اشاره شد، در ابتدا به تولید کامپاندها و آلیاژهای مورد نیاز صنعت قطعه سازی خودرو توجه داشتیم. در سال ۹۱ تولید چسب های گرماذوبی که در صنایع چوب و صحافی و ساختمان و … استفاده می شود به سبد محصولات شرکت اضافه شد. همینطور در چند سال اخیر، آلیاژهای صنعت لوازم خانگی را هم عرضه کرده ایم. بیشتر محصولات ما درحال حاضر بر پایه پلی پروپیلن و TPEاست. با توجه به اینکه اعداد و ارقام فروش و تولید در بازار مشخص نیست، ایده ای از سهم بازار ندارم ولی می توان گفت برند لومیناک از برندهای برتر در حوزه چسب در بازار ایران است.

عمده استراتژی شرکت ما جایگزینی واردات بوده بنابراین همواره تکنولوژی های جدید را در نظر داشته ایم تا از حجم واردات بکاهیم. به طور مثال یکی از کشورهایی که در این حوزه صادرات زیادی به کشور داشت، ترکیه بود که محصولات ما امروز عملا جایگزین شده است.
علاوه بر آن، به برخی کشورهای حوزه CIS از جمله ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان، ارمنستان، گرجستان، عراق، افغانستان، سوریه و عمان هم صادرات داشته ایم.

نجار دیسفانی در ادامه گفت: در حال حاضر عمده چالش ما مقیاس ناپذیری شرکت ها در تولید است یعنی مقیاس تولیدی شرکت ها مشخص نیست و به تعبیر من بیش از اینکه بنگاه اقتصادی باشد دکه اقتصادی است. این امر شاید ناشی از سیاست‌های بالادستی صنعت پتروشیمی باشد. ادغام شرکتها و توانمند سازی آنها و دسترسی به بازارهای بین المللی سه راهکاری است که می تواند برای شرکتهایی که در حال حاضر در ایران فعالیت می کنند، مفید باشد و اتفاقاً از اینجا به بعد رقابت شان در عرصه بین‌المللی رقابت معناداری بشود.

ما الان دو مساله عمده داریم که یکی تامین مواد اولیه از بورس است که تماما درگیر آن هستیم، چه به لحاظ قیمت ها و چه ظرفیت های اختصاص یافته، و دیگر اینکه برای واردات مواد اولیه هم با مشکل مواجه ایم. برای تامین و تخصیص ارز در نوبت های طولانی باید در انتظار بمانیم که گاها با توجه به محدودیت های موجود اصلا به نتیجه نمیرسد! که می تواند روی بازار های صادراتی و مشتری های صادراتی ما تاثیر مخربی داشته باشد. به نظر هم نمی‌آید افق روشنی برای حل این مشکلات در پیش باشد.

نجار دیسفانی در خصوص سمت و سوی فناوری های آینده می افزاید: در دنیا به کلان روند محیط زیستی بسیار توجه می‌شود و سعی می کنند محصولات زیست تخریب پذیر تولید کنند. در ایران با توجه به مدل سیاستگذاری اقتصادی و قیمت ها این مساله اولویتی ندارد. در حوزه چسب ها هم تنوع زیادی وجود دارد و چسب ها به سمت چسب های با پایه پلی یورتان پیش می‌رود. ما تلاش می کنم با این روند همسو باشیم.
طرح توسعه ای در شرکت ما درحال انجام است که البته با توجه به مشکلات نقدینگی و تورم، به کندی پیش می‌رود. اما در حال حاضر ۵ محصول جدید را در طرح توسعه داریم که تا آخر امسال عملیاتی می شود. همچنین ظرفیت تولید خود را هم در تولید چسب و کامپاندها افزایش خواهیم داد.
نجار دیسفانی در پایان گفت: اگر اقتصاد کشور در اولویت سیاست گذاری کلان قرار بگیرد می توانیم شاهد رشد و شکوفایی و توسعه اشتغال نیروی انسانی به جای مهاجرت نخبگان باشیم.

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره 247 دوماهنامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در پایان اردیبهشت ماه 1402 منتشر شده است، می خوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.