اخبار

گفت و گو با مهندس هادی شعبانی، مدیرعامل کالاکاوان: واردات مواد اولیه اگر نگوییم غیرممکن، فرآیندی بسیار طولانی شده است

بسپار/ ایران پلیمر شرکت کالاکاوان در سال 1386 با هدف ارتقای سطح کیفی تولیدات داخلی، اقدام به واردات مواد اولیه تخصصی در صنایع رنگ، رزین، چسب و شیمی ساختمان و … کرد.

گفت و گو با مهندس هادی شعبانی، مدیرعامل این شرکت را در ادامه می خوانید:

 

بسپار- شما واردکننده مواد اولیه هستید در سه شاخه رنگ و رزین، چسب و شیمی ساختمان. اصولا وابستگی صنعت رنگ و رزین به مواد اولیه واردتی چند درصد است و این موضوع چه چالش هایی را برای شرکت ها در شرایط فعلی تحریمی و کمبود ارز ایجاد کرده است؟

شعبانی: میزان وابستگی کالاهای تولیدی به واردات، بسته به نوع محصول تولیدی بسیار متغیر است. در تولید رزین این وابستگی می تواند از حدود 15 درصد تا حدود 100 درصد (بر اساس ماده خشک) در برخی رزین ها باشد. برخی از این مواد الزام ساختاری برای تامین از خارج کشور دارد و برخی دیگر نیز علیرغم وجود کالای مشابه در داخل کشورالزام کیفی ایجاب می کند تا از رقبای خارجی استفاده شود. گاهی اوقات نیز میزان تولید داخلی پاسخگوی تقاضا نمی باشد. در بخش رنگ نیز وابستگی به کالای خارجی در همین حدود متغیر است.

مشکلاتی که تحت تاثیر تحریم ها بر سر راه واردات به وجود آمده به 2 بخش مشکلات خارجی و بین المللی و مشکلات داخلی تقسیم می شود (که البته مشکلات داخلی اثرات مخرب تری بر چرخه ی تامین کالا گذاشته است). در سمت خارجی شاهد این هستیم که متاسفانه برخی کالاها به واسطه ی تحریم ها دیگر امکان واردات ندارد و یا این که فروشندگان خارجی که به خصوص سرمایه گذاری و منافعی در امریکا دارند همکاری خود را با ایران قطع کرده اند. در برخی موارد علیرغم این که کالا جزو اقلام تحریمی نیست و فروشنده نیز تمایل به ادامه ی همکاری دارد، مشکلات لجستیکی و تحریم های حمل و نقلی سبب توقف و یا افزایش هزینه ی ورادات و نیز زمان بر شدن پروسه ی حمل شده. تحریم های مالی و بانکی البته بیشترین هزینه ها را برای واردات داشته، تعداد بانک هایی که با ایران مراوده ی مالی مستقیم دارند به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسد و  وارد کنندگان گاها برای انتقال پول به بانک ذینفع کارمزد هایی تا 12 درصد هم پرداخت کرده اند! در برخی موارد نیز به خاطر قوانین پولشویی که در کشور ذینفع وجود دارد اصولا امکان دریافت پول از کشور ثالث و حمل به ایران وجود ندارد.

در بخش مشکلات داخل کشور اما مشکلات از نوع دیگری است. شاید بزرگ ترین مشکل رویه ی ثبت سفارش باشد، تا پیش از تحریم های اخیر پروسه ی ثبت سفارش نهایتا در 2 الی 3 روز انجام می شد ولی اکنون این پروسه 7 خوان رستم شده و به شرط تامین بودن همه ی پیش نیازها و البته پیگیری دایم، حداقل 2 ماه طول می کشد! پروسه ی تخصیص ارز و ارسال حواله نیز بسیار زمان بر شده. در هر مرحله (حتی پس از ترخیص!) چنانچه پرونده به نقص و یا ایرادی برخورد کند و نیاز به ویرایش داشته باشد لازم است برخی پروسه ها از ابتدا انجام شود.مشکلات فوق در کنار ناپایداری نرخ ارز سبب کمبود برخی اقلام در بازار و افزایش بی رویه قیمت آنها شد.

قوانین خلق الساعه و بخشنامه های متعدد، ایجاد رویه های غیر ضروری و … از جمله مشکلاتی اند که بر سر راه واردات قرار دارند.

 

بسپار- در حال حاضر آیا واردات اصلا عملی است؟ با توجه به مسایل مربوط به ثبت سفارش و تخصیص ارز و … و البته تحریم ها؟ میزان حمایت دولت از بخش تولید و بازرگانی به عنوان پشتوانه آن چقدر بوده است؟

شعبانی: با توجه به توضیحاتی که داده شد اگر نگوییم غیر ممکن، این پروسه اکنون بسیار طولانی شده و این مساله واردات کالاهایی که نوسان قیمتی زیادی را دارند گاها ناممکن کرده. چون ویرایش قیمت یعنی شروع پروسه ی ثبت سفارش از ابتدا.

دولت برای حمایت از تولیدکنندگان کارگروهی برای رفع موانع تولید تشکیل داده. بازرگانان نیز قرار است بر اساس رتبه بندی تعیین سقف بشوند برای واردات. مشکلی که وجود دارد این است که اکثر تولیدکنندگان فاقد کارت بازرگانی اند و برای تامین کالاهای خود متکی به بازرگانان هستند. با رویه ی جدید بازرگانان جدید که سوابق وارداتی ندارند نیز نخواهند توانست جایگاهی در واردات کالا به خود اختصاص بدهند.

رویه های دست و پاگیر و غیر ضروری بسیاری ایجاد شده و برخی نیز از قبل وجود داشت. نقل است روزی لویی شانزدهم در محوطه کاخ خود مشغول قدم زدن بود که سربازی را کنار یک نیمکت در حال نگهبانی دید. از او پرسید: «تو برای چی اینجا قدم میزنی و از چی نگهبانی میدی؟ سرباز دستپاچه جواب داد: «قربان من را افسر گارد اینجا گذاشته و به من گفته خوب مراقب باشم!»لویی، افسر گارد را صدا زد و پرسید: «این سرباز چرا این جاست؟»

افسر گفت: «قربان افسر قبلی نقشه قرار گرفتن سربازها سر پستها را به من داده من هم به همان روال کار را ادامه دادم!»مادر لویی او را صدا زد و گفت: «من علت را میدانم، زمانی که تو ۳ سالت بود این نیمکت را رنگ زده بودند و پدرت به افسر گارد گفت نگهبانی را اینجا بگذارند تا تو روی نیمکت ننشینی و لباست رنگی نشود! و از آن روز ۴۱ سال می گذرد و هنوز روزانه سربازی اینجا قدم میزند! ».

حکایت بسیاری از قوانین و بخشنامه ها و رویه ها در ایران شده صندلی لویی شانزدهم، فلسفه ی عمل پایان یافته ولی خود رویه کماکان پابرجاست.

فعال اقتصادی به حمایت دولتی نیاز ندارد و دولت نیز وظیفه ی حمایت به صورتی که پول پاشی می نامیم ندارد. دولت تنها یک وظیف ی اساسی دارد و آن هم “ایجاد امنیت” است. امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی، امنیت سرمایه گذاری و … و هر زمان امنیت ایجاد شود سرمایه نیز پیامد آن خواهد آمد. سرمایه ترسو است و با کوچک ترین احساس نا امنی می گریزد.

 

 

(ادامه دارد …)

 

متن کامل این مقاله را که در شماره   203 ویژه نامه پوشرنگ در پایان  شهریورماه  منتشر شده است، بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق فیدیبو قابل دسترسی است

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا