اخبار

56 سال صنعت پتروشیمی در کشور/ آیا وقت آن نرسیده که صنایع تکمیلی با ارزش افزوده بیشتر جدی گرفته شوند؟

بسپار./ ایران پلیمر  اقوام متمدن دوران باستان، به ویژه سومری‌ها و آشوری‌ها و بابلی‌ها، در حدود چهار هزار و پانصد سال پیش در سرزمین میان رودان (محل عراق کنونی) با برخی از مواد نفتی که در دریاچه قیر بدست می‌آمد، آشنایی داشتند. آنان از خود قیر به عنوان ماده غیر قابل نفوذ، استفاده می‌کردند. رومی‌ها و یونانی‌ها نیز مواد قیری را برای غیر قابل نفوذ کردن بدنه کشتیها به کار می‌بردند. همچنین برای روشنایی و گرم کردن نیز از آن بهره می‌جستند.

با توسعه و پیشرفت تکنولوژی حفاری در اواسط قرن نوزدهم و تکنولوژی تقطیر و پالایش نفت در اواخر قرن نوزدهم و استفاده از آن در موارد غیر سوختی، جهش حیرت‌آوری بوجود آمد. به طوری که امروزه صنایع پتروشیمی نفش اساسی و بنیادی در رفع نیاز عمومی جامعه به عهده دارد.
 

هشتم دی ماه در تاریخ کشور به عنوان روز صنعت پتروشیمی ثبت شده است.

مرحله گسترش اولیه شرکت ملی صنایع پتروشیمی در قالب سه برنامه عمرانی در سالهای 1342 تا 1365 اجرا شد که حاصل آن تامین نیاز داخلی به کودهای شیمیایی ومواد پایه پتروشیمیایی و شیمیایی و احداث مجتمع های پتروشیمی متعدد از جمله بندرامام که به ایران ـ ژاپن معروف شد، فارابی (ایران نیپون)، خارک، پازارگاد، کربن اهواز(ایران )، رازی (شاهپور) و طرح های توسعه پتروشیمی شیراز بود.

با پایان جنگ تحمیلی، بازسازی مجتمع های آسیب دیده در جنگ در طی برنامه اول توسعه تا 1373 ادامه یافت و بهره برداری از برخی طرحهای اساسی شامل پتروشیمی اصفهان و پتروشیمی اراک و تکمیل مجتمع بندرامام در این زمان صورت گرفت.
توسعه صادرات و خصوصی سازی و سود دهی در برنامه پنج ساله دوم در سالهای 1374 تا 1378 از دیگر مراحل توسعه پتروشیمی در ایران بود که افزایش تولید سالانه محصولات از 4/2 به 11 میلیون تن در سال را با بهره برداری از طرحهای باقیمانده از برنامه پنجساله اول به همراه داشت

برنامه سوم توسعه سرآغاز مرحله جهش و تثبیت در صنعت پتروشیمی ایران بود که اهدافی همچون توسعه صادرات و ارتقاء صنعت در صادرات غیر نفتی، گسترش خصوصی سازی و توجه خاص به تحقیق و توسعه و استفاده بهینه از ظرفیتهای موجود و ایجاد ظرفیتهای تولید جدید را برای دستیابی به هدف فروش ۲۰ میلیارد دلار محصولات پتروشیمی تا پایان برنامه پنجم توسعه در نظر گرفته بود

هرچند برای نیل به این هدف برنامه های متعددی اجرا شد اما شدت گرفتن تحریمها از اواسط دهه ۱۳۸۰ و چالشهای داخلی صنعت پتروشیمی همچون نحوه خصوصی سازی و قیمت خوراک و مسایلی از این دست، توسعه این صنعت را با دست اندازهای جدی مواجه ساخت.

با این وجود مزیتهای بی بدیل توسعه صنعت پتروشیمی در ایران که در دسترسی به خوراک کافی، منابع آب و مبادی صادراتی مناسب خلاصه می شود، موجب شده همچنان پتروشیمی ایران رتبه دوم منطقه را در اختیار داشته باشد و در جلوگیری از خام فروشی نیز در کشور نقش مهمی ایفا کند.

 

امید می رود این روزها و برای آینده، تکمیل زنجیره تولید صنعت پتروشیمی و حرکت به سوی صنایع پایین دستی موجد ارزش افزوده بیشتر در کشور جدی گرفته شود

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا