اختصاصی ایران پلیمر از نهمین دوره کنفرانس بین المللی مستربچ و کامپاند/ دکتر داود سودبر، عضو کمیته علمی: کنفرانس‌ها محفلی برای ارتباط بین صنایع و مراکز پژوهشی و آکادمیک هستند
بسپار/ ایران پلیمر کنفرانس بین المللی مستربچ و کامپاندهای پلیمری نهمین دوره خود را در روزهای 28 و 29 بهمن ماه در هتل المپیک تهران برگزار می کند.
گفت و گوی خبرنگاران ایران پلیمر با برخی از فعالین این بخش به تدریج منتشر خواهد شد. محور این گفت و گوها به شرح زیر است:
ایران پلیمر – جایگاه کنفرانس های تخصصی را در توسعه علوم، مهندسی و صنایع چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا کنفرانس مستربچ و کامپاند توانسته است در 8 دوره برگزار شده این جایگاه را محقق کند؟ رشد این صنعت در سالهای اخیر را نتیجه چه عواملی می دانید؟
دکتر سودبر: در محفل‌هایی که از نظر آکادمیک و صنعتی، تبادل اطلاعات انجام می‌شود و سخنرانان مجرب اعم از داخلی و خارجی در آنجا سخنرانی می‌کنند مخصوصا در صنعتی که ما در آن فعالیت می‌کنیم،با روند پیشرفت تکنولوژی‌ها آشنا می‌شویم. در نتیجه این کنفرانس‌ها نقش بسیار مهمی را بازی می‌کنند و ارتباط با متخصصین، انتقال تجربه و دانش را میسر می‌کنند.
در چند دوره‌ای که بنده شرکت کردم، این کنفرانس جایگاه خوبی داشته است و توانسته انتقال دانش را انجام دهد اما متاسفانه در دو دوره اخیر به دلیل مواجهه با مسائل تحریم و و مشکلاتی که ایجاد شده، افرادی که سخنرانی می‌کردند و تجهیزات را توضیح می‌دادند مخصوصا تجهیزات مربوط به اکسترودرها، کمتر حضور دارند. به هر روی امیدواریم در آینده نه چندان دور با رفع تحریم ها این مشکلات رفع شود.
کشور ما در صنعت پتروشیمی به شدت در حال توسعه بوده است و در سالیان اخیر توانسته‌ایم محصولات پلیمری را در زنجیره ارزش قرار دهیم که لازمه آن، توسعه صنایع کامپاند و مستربچ می‌باشد که می‌تواند از خام فروشی جلوگیری کند. طبق مطالعاتی که بنده داشتم، محصولات کامپاند صادره از کره جنوبی، به ازای هر تن، شش هزار دلار قیمت دارند و این ارزش افزوده بالا، نشان دهنده ارزش بالای محصولات کامپاند است. ما می‌توانیم با توسعه صنعت کامپاند، از خام فروشی جلوگیری کنیم و موجب رشد صنعت کامپاند در کشور شویم.
ایران پلیمر –میزان انگیزه اساتید و دانشجویان مهندسی پلیمر و رشته های مرتبط برای مشارکت در این کنفرانس چه قدر است؟ چگونه این همکاری می تواند به نتایجی ملموس در صنعت مستربچ و کامپاند در کشور منتهی شود؟
دکتر سودبر: در هر صنعت و کسب و کاری، دانشجو یا اساتید، به صنایع در حال توسعه، رغبت بیشتری نشان می‌دهند. در سالیان اخیر صنعت کامپاند به دلیل توسعه صنایع پتروشیمی، رشد خوبی داشته‌اند. متاسفانه به دلیل ناترازی‌های انرژی و مالی که در کشور وجود داشته، روند رشد کند شده است. در این دوره کارهایی انجام شده و جلساتی هم در رابطه با محورهای کنفرانس و افرادی که باید دعوت شوند، برگزار شده است.
ایران پلیمر –به عنوان عضو کمیته علمی این دوره از کنفرانس چه روندی تا کنون طی شده است؟ برای این دوره یا ادوار آینده چه پیشنهادهایی برای ارتقای سطح کیفی کنفرانس دارید؟
دکتر سودبر: هرچقدر بتوانیم ارتباط بین دانشگاه، مراکز پژوهشی و صنایع را بیشتر کنیم، اثربخشی و ارتقای کیفی کنفرانس بیشتر خواهد بود ضمنا اگر بتوانیم غیر از افراد دانشگاهی و آکادمیک، افراد مجرب در صنایع به خصوص صنایع پلیمر و پتروشیمی دعوت کنیم و نیازهایشان را بسنجیم تا ارتباط قلبی بین صنعت پتروشیمی و صنعت پایین دست ایجاد شود. در زنجیره ارزش می‌توانیم از ظرفیت‌های خالی مستربچ و کامپاند استفاده کنیم و از هدر رفتن سرمایه ملی کشور جلوگیری کنیم. به نظر بنده دعوت از مدیران پتروشیمی‌های کشور در این کنفرانس، سبب افزایش همدلی و هم افزایی صنایع می‌شود و اثربخشی و توسعه صنعت کامپاند بیشتر شده و ارتباطی به شکل برد-برد صنایع بالا دست و پایین دست ایجاد خواهد شد.
ایران پلیمر –با توجه به اینکه این کنفرانس یکی از پرمخاطب ترین رویدادهای این شاخه از علوم و صنایع در این صنعت در منطقه است، گمان می کنید در مناسبات بین المللی چه دستاوردهایی می تواند برای هر دو گروه آکادمیک و صنعتی داشته باشد؟
دکتر سودبر: در واقع یک ارتباط دو طرفه به وجود می‌آید یعنی وجود صنایع بالادست در کنار دانشجویان که در صنایع کامپاند و زنجیره ارزش کار می‌کنند باعث می‌شود تا بدانیم در چه راهی باید حرکت کنیم تا دوستان دانشگاهی ما که در مراکز پژوهشی هستند، از مسیر صنعت مطلع شوند و پروژه‌های تحقیقاتی که تنظیم می‌شود در راستای زنجیره ارزش مواد پلیمری باشد زیرا پروژه‌های پژوهشی که تعریف شوند که ارزشی خلق نکنند و فاقد سودآوری باشند، به نظر بنده ارزش چندانی ندارند.
این کنفرانس‌ها محفلی هستند برای ارتباط بین صنایع بالاست و مراکز پژوهشی و آکادمیک، تا پروژه‌ها را در آن راستا تنظیم کنیم. خوشبختانه جهش دانش بنیانی که مجلس تصویب کرده است، نقطه عطفی است تا مراکز صنعتی و پتروشیمی‌ها ترغیب شوند همکاری بیشتری با مراکز آکادمیک و مراکز دانشگاهی داشته باشند و از معافیت‌های مالی برخوردار شوند و از طرفی هم ما بتوانیم محصولات جدیدی را در صنعتمان داشته باشیم.
