اختصاصی بسپار/ پسماندهای پلاستیکی در راه‌سازی

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر پلاستیک‌ها در زندگی روزمره ما همه جا وجود دارند و تولید جهانی پلاستیک از زمان تجاری سازی آن در دهه 1950 به شدت افزایش یافته است. در سال 2015، ما پلاستیک را تقریباً برابر با وزن کل جمعیت انسانی تولید کردیم. اگر به طور معمول به کار خود ادامه دهیم، میزان زباله‌های پلاستیکی تولید شده در جهان در سال 2040 دو برابر خواهد شد و به 430 میلیون تن خواهد رسید و پلاستیک‌های رها شده در اقیانوس تا سال 2050 از تمام ماهی‌های موجود در دریاها بیشتر خواهند شد و باعث مرگ گونه‌ها، آسیب رساندن به کل اکوسیستم‌ها و تغییر اقلیم می‌شود.

جنوب آسیا با آلودگی حاصل از پلاستیک‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. این منطقه با 334 میلیون تن تخلیه زباله در سال پیشتاز جهان است و40 میلیون آن زباله‌ها، پلاستیک‌ها هستند. به عنوان مثال گزارش منتشر شده در ژوئن 2018 نشان داد که هند تقریباً 16.5 میلیون تن پلاستیک مصرف می‌کند که 43 درصد آن پلاستیک یک بار مصرف است که برای بسته‌بندی استفاده می‌شود. متأسفانه، نزدیک به 80 درصد از کل پلاستیک تولید شده در هند دور ریخته می‌شود و این امر منجر به آلودگی هوا و دفن زباله‌ها می‌گردد. بدون اقدام‌های موثر، جنوب آسیا پسماندهای بد مدیریت شده خود را تا سال 2050 دوبرابر خواهد کرد و به 661 میلیون تن در سال خواهد رساند و این منطقه را به عنوان یکی از تولیدکنندگان پیشرو در آلودگی پلاستیکی در جهان معرفی خواهد کرد. همچنین، تولید پلاستیک منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود و با افزایش سطح آب دریاها و محیط‌های تهدیدکننده فروپاشی اکولوژیکی، کشورهای آسیای جنوبی در معرض خطر بیشتری از اثرات شدید تغییرات آب و هوایی قرار دارند.

از آنجایی که جهان در تلاش برای یافتن راه‌حل‌های نوآورانه برای حل معمای زباله‌های پلاستیکی است، استفاده از زباله‌های پلاستیکی غیرقابل بازیافت در جاده‌های آسفالت‌شده مسیری جدید است.
ایده این است که پلیمرهای اولیه – که به طور گسترده برای اصلاح قیر، یک ماده اتصال دهنده در زیرسازی و ساخت جاده‌ها استفاده می‌شود – با پلاستیک‌های بازیافت نشده جایگزین می‌شوند. اگر این مسیر را دنبال کنیم و فرض کنیم که تقریباً یک تن پلاستیک برای یک کیلومتر جاده لازم است. این پتانسیل را دارد که 57803 ظرف غذای یکبار مصرف، 2.5 میلیون نی یا 166667 کیسه مواد غذایی یکبار مصرف را از تبدیل شدن به زباله‌های اقیانوس منحرف کند. علاوه بر این، انتظار می‌رود جاده‌های ساخته شده با پلاستیک کاهش گازهای گلخانه‌ای را نیز به همراه داشته باشند: یک کیلومتر جاده ساخته شده با پلاستیک در مقایسه با زباله‌های پلاستیکی سوزانده شده تقریباً سه تن دی اکسید کربن را صرفه‌جویی می‌کند.

جاده‌های آسفالت شده که برای برنامه توسعه حیاتی هستند، هنوز در بسیاری از کشورهای در حال توسعه در سراسر آسیای جنوبی وجود ندارند. جاده‌ها ضربان قلب فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی و همچنین تجارت هستند، تولیدکنندگان را به مصرف‌کنندگان، مردم را به محل کار، دانش‌آموزان را به مدارس و بیماران را به بیمارستان‌ها می‌رسانند و در نتیجه باعث تقویت فعالیت‌های اقتصادی می‌شوند. اگر بتوان از زباله‌های پلاستیکی برای ساخت زیرساز‌های ضروری استفاده کرد، می‌توانیم حمل‌ونقل را برای شهروندان فراهم کنیم و به یک سیاره پاک‌تر کمک کنیم.

در سال 2015، دولت هند دستورالعمل‌هایی را برای استفاده از زباله‌های پلاستیکی در ساخت بزرگراه‌های ملی صادر کرد و راه را برای شیوه‌های نوآورانه هموار کرد.
مفهوم استفاده از پلاستیک در ساخت و ساز جاده به سال 2001 برمی گردد، R. Vasudevan، که به عنوان “مرد پلاستیک هند” شناخته می‌شود، و تیمش در مرکز مطالعات مدیریت زباله جامد شروع به تحقیق در مورد امکان سنجی استفاده از زباله‌های پلاستیکی در جاده‌ها از طریق آزمایشات خود کردند. آنها با موفقیت زباله‌های پلاستیک را با قیر گرم شده مخلوط کردند و مخلوط را روی سنگ‌ها پوشاندند، که منجر به اجرای ضایعات پلاستیکی در جاده‌ی محوطه دانشکده مهندسی تیاگاراجار در سال 2002 شد. این فناوری در سال 2006 ثبت اختراع شد و متعاقباً ارزیابی‌های هیئت مرکزی کنترل آلودگی، دوام جاده‌های پلاستیکی را نشان می‌دهد و حتی پس از چهار سال استفاده، هیچ عیب آشکاری را نشان نمی‌دهد.

تدوین: مهندس گلرخ فرد ذوالفقاری

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره 264 ماهنامه بسپار که در نیمه مهرماه 1403 منتشر شده است، می خوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.