اختصاصی بسپار/ گفت و گو با دکتر رضا امینی، عضو هیات علمی پژوهشگاه رنگ در گروه پوشش های سطح و خوردگی: تجاری سازی، اسپانسر و اعتماد می خواهد

بسپار/ایران پلیمر دکتر امینی: بنده از سال ۱۳۹۰ در پژوهشگاه رنگ فعالیت خود را به عنوانِ عضوِ هیاتِ علمی آغاز کردم. رشته‌یِ تحصیلیِ بنده در سه مقطعِ لیسانس، فوقِ لیسانس و دکتری، مهندسیِ پلیمر- صنایعِ رنگ در دانشگاهِ صنعتیِ امیرکبیر بوده است.
به خواستِ خداوندِ بزرگ تا به امروز موفق به تالیف، گردآوری و ویراستاریِ هشت جلد کتابِ دانشگاهی شده‌ام که از این میان، هفت کتاب به زبانِ فارسی و یک کتاب به زبان فارسی و انگلیسی است.
همچنین توفیق داشته‌ام به مدتِ شش سالِ پیاپی به عنوانِ رییسِ انجمنِ علمیِ رنگِ ایران فعالیت داشته باشم.

بسپار- نقش فناوری نانو و مواد هوشمند در توسعه رنگ‌ها و رزین‌های جدید چیست؟
دکتر امینی: به مرور زمان بر مبنای نیازهای موجود بر سر راه، بشریت به دنبال راه حل برای آن می گردد. صنعت ما نیز یک زیر مجموعه ای از صنایع بزرگ در دنیاست که باید ایجاد می شد. به عنوان مثال مشکلات موجود در محیط زیست و عدم استفاده از مواد سمی در این بخش. به همین رویه یک سری فناوری ها به وجود آمدند تا چالش های به وجود آمده از نیازهای بشر رفع بشود. در دنیا دو کلمه دوست دار محیط زیست و سبز، مواد را در دسته محیط زیستی قرار می دهند. نکته بعدی انرژی هاست که در دنیا با افزایش جمعیت انسان ها، تکنولوژی ها و فناوری های جدید را تولید کردند تا بتوان از آنها استفاده کرد تا آسیب های به وجود آمده را به حداقل رسانید.

بسپار¬- با توجه به افزایش دغدغه‌های زیست‌محیطی، چه نوآوری‌هایی در تولید رنگ‌ها و رزین‌های پایدارتر در حال شکل‌گیری است؟
دکتر امینی: در بخش مواد اولیه، فرایند ها و نوع دستگاه هایی که مورد استفاده در این بخش بود، دغدغه های محیط زیستی پیدا کردند و اکثرا تغییراتی در این بخش ایجاد شد، سیستم های سنتی حذف شده و سیستم های مدرن در حال جایگزینی هستند.

بسپار¬- پژوهش‌های دانشگاهی و صنعتی چگونه می‌توانند به رفع چالش‌های موجود در تولید و توسعه رنگ‌ها و رزین‌های جدید کمک کنند؟و در ایران تا چه اندازه به پژوهش‌های علمی در این حوزه پرداخته می‌شود؟
دکتر امینی: همیشه در دنیا پژوهشگاه ها و پژوهشکده هایی وجود دارند تا مشکلات صنعت به آنها ارجاع شود و مورد بررسی قرار بگیرد. این مساله پیش نیاز یک ارتباط خوب بین صنعت و دانشگاه است.
در ایران این موضوع به این شکل پیش نمی رود. به نوعی شبیه آرمان شهر به آن نگاه می شود. صنعتی ها شاید به دلیل عدم اعتماد کافی و سرمایه گذاری غیر منطقی، این موضوع برایشان جا افتاده نیست. از طرفی دانشگاهیان هم از سمت خود یک وظیفه ای دارند که ایده های پژوهشی تعریف می کنند تا ایده را به پدیده تبدیل کنند. آنها طرح های خود را بیان می کنند اما اینکه آیا من در بخش اجرایی آن را به خوبی انجام می‌دهم و یا بعدتر دستاوردهای آن چیست؟ موضوع دیگری است. این ایده ها گاها مشتری خاصی ندارد و نتیجه و محصول پژوهش ها معمولا مورد اهمیت واقع نمی شوند. در پس همین امر یک سری از دانشگاه ها و پژوهشگاه ها واحد ارتباط با صنعت را به وجود آوردند تا بازاریابی در زمینه پدیده های پژوهشی به وجود بیاید. به عبارتی واسطه ای باید در این میان باشد.

بسپار¬- با توجه به اهمیت آموزش از نظر شما تا چه میزان آموزش های ما همسو با فناوری نوین هستند؟ آیا صرفا آموزش آکادمیک آمادگی لازم برای حضور در صنعت را فراهم می‌کند؟ چه راهکارهایی برای نزدیکی این دو پیشنهاد می‌دهید.
دکتر امینی: اگر افراد کارشناسی در یک مبحثی داشته باشند و مبانی را بلد باشند، ادامه راه را خود می توانند بسازند. در ادامه وارد کار مرتبط با خود می شوند ولی مهم ترین اصل این است که درجا نزنید و به صورت یک فرد منجمد و متوقف عمل نکنید.
گاهی فرد باید یک سطح ابتدایی اطلاعات را داشته باشد و بعدتر در کنار تجربه، مدرک خود را نیز ارتقا بدهد. در نتیجه هدفمندی هر فرد در کار خود، جامعه نیز موفق و هدف مند می شود. همه چیز در کتاب نیست و باید فرد دو بال خود را متوازن باز کند. با یک بال علم امکان پرواز وجود ندارد و تجربه بهترین معلم دنیاست که با سواد شکل می گیرد. تجربه های موفق محصول یک ایده قشنگ بوده که پاسخ به نیاز را شامل می شود.

بسپار- آینده‌پژوهی چه نقشی در هدایت مسیر توسعه صنعت رنگ و رزین دارد و چگونه می‌توان آن را تقویت کرد؟
دکتر امینی: بنده در یک گپ و گفتی شنیدم که برخی کشور ها در حال ایجاد وزارت خانه ای به نام وزارت آینده هستند. آنقدر این آینده از اهمیت بالایی برخوردار است که باید برای آن یک وزارت خانه راه اندازی کرد. خوراک این وزارت، آینده پژوهی است. شناخت و برنامه ریزی برای آن خط فکری ایجاد می کند.
در ایران همه به صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند. درواقع در کشور های دیگر در کنار سه قوای مطرح در مدیریت یک کشور، پایه چهارم آن مطبوعات است. اگر رکن چهارم نباشد، سه پایه‌یِ دیگر درست و باثبات کار خود را پیش نمی‌برند. قرار است که مطبوعات واقعیت‌ها را منعکس کنند. گاهی به آن فکر می کنیم که چرا ما در این صنعت به هم متصل نیستیم و فاصله بین پژوهشگاه ها و صنعت اینقدر زیاد است. چون نتوانسته ایم این ارتباطات را سامان بدهیم.

بسپار¬- چه چالش‌هایی در مسیر تجاری‌سازی نتایج تحقیقات علمی در صنعت رنگ و رزین وجود دارد و چگونه می‌توان این موانع را برطرف کرد؟

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره 270 ماهنامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در نیمه اسفند ماه 1403 منتشر شده است، می خوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.