گفت و گوی بسپار با رایموند بغوزیان، گروه صنعتی ظهراب: پسر کو ندارد نشان از پدر …
بسپار/ ایران پلیمر در روزهای آغازین فعالیتم در بسپار، یکی از نامهایی که زیاد به گوشم میخورد ظهراب بود. در همان روزها برای نشست خبری این مجموعه دعوت شدم و با مردی رو به رو شدم که بیشتر از یک صنعتگر، چهرهی پدری مهربان و پدربزرگی عزیز را داشت. حال پس از یک سال و چندی به در سبز رنگ خیابان اتحاد بازگشتم تا یک ماجراجویی دیگر، یک داستان پر فراز و نشیب دیگر و یک روز با مدیر دیگر را تجربه کنم.
رایموند بغوزیان، پسر ارشد ظهراب بغوزیان بنیان گذار گروه صنعتی ظهراب، نامی شناخته شده در میان سازندگان ماشینآلات و تجهیزات پلیمری است. وی در طی صحبتهایش از پدرش و فراز و فرودهای شکل گیری این گروه صنعتی و چالشهای امروزهی ماشینسازان و صنعت پلاستیک گفت. گاهی شاد، گاهی غمگین. آمیخته به عطر عودی که کنار مجسمههای زیبایش میسوخت.
امیدوارم در طی خواندن این گفت و گو دلتان نیاید یک لحظه هم آن را زمین بگذارید. همانطور که من در طی صحبتهای مهندس رایموند بغوزیان دلم نمیخواست دکمهی توقف رکوردر و پایان مصاحبه را فشار دهم.
بسپار- از دوران کودکی و نحوه آشنایی با دستگاههای تزریق بفرمایید. چگونه شد که به این صنعت علاقهمند شدید؟
بغوزیان: متولد سال 47 هستم. خاطرم هست حدود 8 یا 9 سال داشتم که همراه پدر به کارخانه میآمدیم و نحوهی تبدیل فلزات به دستگاهها مسحورم میکرد. اینکه یک آهن خام و فولاد و غیره با این ظرافت تبدیل به یک ماشین شود که بتواند عملیات تزریق را انجام دهد برایم جذابیت بی حد و حصری داشت. روزهای تعطیل یکی دو ساعتی را در کارخانه مشغول به تماشا میشدیم و همین موضوع کم کم من را به جو کار کردن در کارخانه کشاند. طوری که در سال 66 که برای کنکور آماده میشدم رشته تحصیلیام یعنی علوم تجربی را به رشته ریاضی و فنی تغییر دادم و علی رغم مشکلاتی که به دلیل این امر پیش آمد، در رشته طراحی صنعتی دانشگاه علم و صنعت مشغول به تحصیل شدم و از زمان دبیرستان، همزمان به طور نیمه وقت در شرکت به فعالیت مشغول بودم و کارهای جزیی را برای یادگیری انجام میدادیم. این روال در دوران خدمت هم ادامه یافت و پس از آن نیز دوره هیدرولیک و نقشه کشی صنعتی را به مدت یکسال و هفت ماه در شرکت فستوی آلمان و سپس موسسه ایران گذراندم. در طول این مدت، علم و تجربه را با هم پیوند زدم و هم اکنون 29 سال است که مشغول ساخت ماشین آلات تزریق پلاستیک هستم. در کنار تجارب پدر، مس وجودم طلا شد و از او آموختم و کنارش به چیزی که اکنون هستم تبدیل شدم.
بسپار- به طور کلی داستان ماشین سازی ظهراب از کجا آغاز شد؟ چگونه شد که بغوزیان پدر ( ظهراب بغوزیان) ماشین ساز شد؟
بغوزیان: داستان ماشین آلات ظهراب پیچ و خمهای فراوان دارد. پدرم، ظهراب بغوزیان در سن پایین والدینش را از دست داد و کارهای مختلفی برای گذران مخارجش انجام داد. با اینکه 77 سال دارد شاید حدود 160 سال کار کرده باشد. تحصیلات سیکل را به اتمام رساند و زمانی که برای تراشکاری و تعمیر قطعات به کارگاه رفته بود، توجهاش به ماشین تزریق پلاستیکی که در آن محل کار میکرد جلب شد و به تدریج فعالیتش را به این سمت و سو برد. حوالی سال 41 ماشین سازی ظهراب را در پیچ شمیران نو تاسیس کرد. سپس به سی متری نارمک در سه دهنه مغازه کار ادامه یافت و در سال 57 به منطقه اتحاد آمد و کارخانه را بنا کرد. هم اکنون بعد از گذشت 55 سال، من و برادرم که 18 سال پیش به شرکت ملحق شد به فعالیت ادامه میدهیم. ما پنج فرزند هستیم. دو پسر و سه دختر. برادرم روبیک، مهندس الکترونیک است و به جرات میگویم اگر در رشته خودش اولین نفر نباشد، حتما دوم است و کاملا مسلط به سیستم فنی سخت افزاری و نرم افزاری دستگاهها.
بسپار- چرا بیشترین و موفق ترین سازندگان ماشینآلات و قالبهای صنعت پلیمر و پلاستیک ایران ارمنی هستند؟
بغوزیان: از دوران شاه عباس، زمانی که صنایع ایران در حال پا گرفتن بود (بیش از 70 یا 80 سال پیش) نام ارامنه در سطح عالی اکثر صنایع به چشم میخورد. همچنین بسیاری از هنرمندان در عرصه موسیقی و تلویزیون از ارامنه بودند. اگر از حق نگذریم، ارامنه پیشگام در رشد بسیاری از صنایع ایران از جمله ماشین سازی، قالب سازی، عمرانی، کشاورزی و غذایی بودند و همیشه به دنبال انجام کارهای سخت. همچنین ادامهی پشتوانهی خانوادگی یکی از خصیصههای صنعتگران ارامنه بود. به دلیل مساعد نبودن شرایط بسیاری از این افراد کار را واگذار کردند و در برخی صنایع (مانند صنعت ماشین و قالب سازی پلاستیک) این روال مطابق گذشته ادامه یافت. در هر صنفی توانایی، پشتوانه و حمایتهای مختلفی وجود دارد. شاید دلیل ادامه نیافتن سایر صنایع، ادامه ندادن راه اساتید توسط شاگردان بوده و در صنف ما که این پشتوانه و حمایت وجود داشته، به شکل قدیم ادامه یافته و رشد کرده است.
بسپار- زمانی که کار را آغاز کردید شکل ماشین آلات و فضای کسب و کار چگونه بود؟ گروه صنعتی ظهراب چه مسیری را برای رسیدن به جایگاه امروزهاش طی کرد؟
بغوزیان: آن زمان ماشینهای فلکهای وجود داشت و اولین سازندهی دستگاه فلکهای که با شیر هیدرولیکی دستی تغییر داده شد پدرم بود. با طراحی پدر ماشینها به مرور تبدیل به دستگاههای افقی نیمه اتومات و سپس تمام اتوماتیک شد. با الگو گرفتن از ماشین های اروپایی آن زمان، بهه تدریج تمامل پیدا کرد و به مرور با تغییر نگرش از ساخت صرف به همکاری با سایر شرکتهای مطرح در زمینه ماشین آلات تزریق و انتقال دانش و فناوری در کنار آن، توانستیم نیازهای مشتری را برطرف سازیم. از ابتدا هدف ما رفع نیاز مشتری و پر کردن خلاهای موجود بود و هست. هدف ما رسیدن به نقطهی بالای رضایتمندی مشتری است و تلاش بر این است که به بالاترین نقطه دست پیدا کنیم.
لازم به ذکر است که یکی از عوامل اصلی پیشرفت در هر صنف و مقطعی وجود رقیب است. بدون رقیبان قدرتمند و خوب، مرجعی برای محک زدن خود و همچنین انگیزهای برای پیشرفت نخواهیم داشت. این موضوع باعث پیشرفت و نوآوری در گروه ما شد و به فکر بهبود کیفیت ساخت ماشین آلات با همکاری و دریافت نمایندگی شرکت های خارجی پیشرفته تر افتادیم.
(ادامه دارد …)
متن کامل این گفت و گو را در شماره 196ام بسپار که در نیمه دی ماه منتشر شده است بخوانید.
در صورت تمایل به درخواست نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک سالانه با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید.
