گفت و گوی بسپار با رایموند بغوزیان، گروه صنعتی ظهراب: پسر کو ندارد نشان از پدر …

بسپار/ ایران پلیمر در روزهای آغازین فعالیتم در بسپار، یکی از نام­هایی که زیاد به گوشم می­خورد ظهراب بود. در همان روزها برای نشست خبری این  مجموعه دعوت شدم و با مردی رو به رو شدم که بیشتر از یک صنعتگر، چهره­ی پدری مهربان و پدربزرگی عزیز را داشت. حال پس از یک سال و چندی به در سبز رنگ خیابان اتحاد بازگشتم تا یک ماجراجویی دیگر، یک داستان پر فراز و نشیب دیگر و یک روز با مدیر دیگر را تجربه کنم.

رایموند بغوزیان، پسر ارشد ظهراب بغوزیان بنیان گذار گروه صنعتی ظهراب، نامی شناخته شده در میان سازندگان ماشین­­آلات و تجهیزات پلیمری است. وی در طی صحبت­هایش از پدرش و فراز و فرود­های شکل گیری این گروه صنعتی و چالش­های امروزه­ی ماشین­سازان و صنعت پلاستیک گفت. گاهی شاد، گاهی غمگین. آمیخته به عطر عودی که کنار مجسمه­های زیبایش می­سوخت.

امیدوارم در طی خواندن این گفت و گو دلتان نیاید یک لحظه هم آن را زمین بگذارید. همانطور که من در طی صحبت­های مهندس رایموند بغوزیان دلم نمی­خواست دکمه­ی توقف رکوردر و پایان مصاحبه را فشار دهم.

بسپار- از دوران کودکی و نحوه آشنایی با دستگاه­های تزریق بفرمایید. چگونه شد که به این صنعت علاقه­مند شدید؟

بغوزیان: متولد سال 47 هستم. خاطرم هست حدود 8 یا 9 سال داشتم که همراه پدر به کارخانه می­آمدیم و نحوه­ی تبدیل فلزات به دستگاه­ها مسحورم می­کرد. اینکه یک آهن خام و فولاد و غیره با این ظرافت تبدیل به یک ماشین شود که بتواند عملیات تزریق را انجام دهد برایم جذابیت بی حد و حصری داشت. روزهای تعطیل یکی دو ساعتی را در کارخانه مشغول به تماشا می­شدیم و همین موضوع کم کم من را به جو کار کردن در کارخانه کشاند. طوری که در سال  66 که برای کنکور آماده می­شدم رشته تحصیلی­ام یعنی علوم تجربی را به رشته ریاضی و فنی تغییر دادم و علی رغم مشکلاتی که به دلیل این امر پیش آمد، در رشته طراحی صنعتی دانشگاه علم و صنعت مشغول به تحصیل شدم و از زمان دبیرستان، همزمان به طور نیمه وقت در شرکت به فعالیت مشغول بودم و کارهای جزیی را برای یادگیری انجام می­دادیم. این روال در دوران خدمت هم ادامه یافت و پس از آن نیز دوره هیدرولیک و نقشه کشی صنعتی را به مدت یکسال و هفت ماه در شرکت فستوی آلمان و سپس موسسه ایران گذراندم. در طول این مدت، علم و تجربه را با هم پیوند زدم و هم اکنون 29 سال است که مشغول ساخت ماشین آلات تزریق پلاستیک هستم. در کنار تجارب پدر، مس وجودم طلا شد و از او آموختم و کنارش به چیزی که اکنون هستم تبدیل شدم.

بسپار- به طور کلی داستان ماشین سازی ظهراب از کجا آغاز شد؟ چگونه شد که بغوزیان پدر  ( ظهراب بغوزیان) ماشین ساز شد؟

بغوزیان: داستان ماشین آلات ظهراب پیچ و خم­های فراوان دارد. پدرم، ظهراب بغوزیان در سن پایین والدینش را از دست داد و کارهای مختلفی برای گذران مخارجش انجام داد. با اینکه 77 سال دارد شاید حدود 160 سال کار کرده باشد. تحصیلات سیکل را به اتمام رساند و زمانی که برای تراشکاری و تعمیر قطعات به کارگاه رفته بود، توجه­­اش به ماشین تزریق پلاستیکی که در آن  محل کار می­کرد جلب شد و به تدریج فعالیتش را به این سمت و سو برد. حوالی سال 41 ماشین سازی ظهراب را در پیچ شمیران نو تاسیس کرد. سپس به سی متری نارمک در سه دهنه مغازه کار ادامه یافت و در سال 57 به منطقه اتحاد آمد و کارخانه را بنا کرد. هم اکنون بعد از گذشت 55 سال، من و برادرم که 18 سال پیش به شرکت ملحق شد به فعالیت ادامه می­دهیم. ما پنج فرزند  هستیم. دو پسر و سه دختر. برادرم روبیک، مهندس الکترونیک است و به جرات می­گویم اگر در رشته خودش اولین نفر نباشد، حتما دوم است و کاملا مسلط به سیستم فنی سخت افزاری و نرم افزاری دستگاه­ها.

بسپار- چرا بیشترین و موفق ترین سازندگان ماشین­آلات و قالب­های صنعت پلیمر و پلاستیک ایران ارمنی هستند؟

بغوزیان: از  دوران شاه عباس، زمانی که صنایع ایران در حال پا گرفتن بود (بیش از 70 یا 80 سال پیش) نام­ ارامنه در سطح عالی اکثر صنایع به چشم می­خورد. همچنین بسیاری از هنرمندان در عرصه موسیقی و تلویزیون از ارامنه بودند. اگر از حق نگذریم، ارامنه پیشگام در رشد بسیاری از صنایع ایران  از جمله ماشین سازی، قالب سازی، عمرانی، کشاورزی و غذایی بودند و همیشه به دنبال انجام کارهای سخت. همچنین ادامه­ی پشتوانه­ی خانوادگی یکی از خصیصه­های صنعتگران ارامنه بود. به دلیل مساعد نبودن شرایط بسیاری از این افراد کار را واگذار کردند و در برخی صنایع (مانند صنعت ماشین و قالب سازی پلاستیک) این روال مطابق گذشته ادامه یافت. در هر صنفی توانایی، پشتوانه و حمایت­های مختلفی وجود دارد. شاید دلیل ادامه نیافتن سایر صنایع، ادامه ندادن راه اساتید توسط شاگردان بوده و در صنف ما که این پشتوانه و حمایت وجود داشته، به شکل قدیم ادامه یافته و رشد کرده است.

بسپار- زمانی که کار را آغاز کردید شکل ماشین آلات و فضای کسب و کار چگونه بود؟ گروه صنعتی ظهراب چه مسیری را برای رسیدن به جایگاه امروزه­اش طی کرد؟

بغوزیان: آن زمان ماشین­های فلکه­ای وجود داشت و اولین سازنده­ی دستگاه فلکه­ای که با شیر هیدرولیکی دستی تغییر داده شد پدرم بود. با طراحی پدر ماشین­ها به  مرور تبدیل به دستگاه­های افقی نیمه اتومات و سپس تمام اتوماتیک شد. با الگو گرفتن از ماشین های اروپایی آن زمان، بهه تدریج تمامل پیدا کرد و به مرور با تغییر نگرش از ساخت صرف به همکاری با سایر شرکت­های مطرح در زمینه ماشین آلات تزریق و انتقال دانش و فناوری در کنار آن، توانستیم نیاز­های مشتری را برطرف سازیم. از ابتدا هدف ما رفع نیاز مشتری و پر کردن خلاهای موجود بود و هست. هدف ما رسیدن به نقطه­ی بالای رضایتمندی مشتری است و تلاش بر این است که به بالاترین نقطه دست پیدا کنیم.

لازم به ذکر است که یکی از عوامل اصلی پیشرفت در هر صنف و مقطعی وجود رقیب است. بدون رقیبان  قدرتمند و خوب، مرجعی برای محک زدن خود و  همچنین انگیزه­ای برای پیشرفت نخواهیم داشت. این موضوع باعث پیشرفت و نوآوری در گروه ما شد و به فکر بهبود کیفیت ساخت ماشین آلات با همکاری و دریافت نمایندگی شرکت های خارجی پیشرفته تر افتادیم.

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره 196ام بسپار که در نیمه دی ماه منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به درخواست نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک سالانه با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید.