اختصاصی بسپار/ مقاومت به شستشو پوشرنگ‌های لاتکس اهمیت، وابستگی به مواد اولیه، فرمولاسیون و ویژگی‌های کیفی پوشش‌ها
بسپار/ایران پلیمر پوشش‌های دیوار در معرض فرسایش ناشی از ساییدگی در معابر هستند. به عنوان مثال: در راه پله‌ها، راهروها، نزدیک درها که جابجایی افراد با لباس ممکن است باعث ساییدگی جزئی پوشش شود، یا هنگام تلاش برای پاک کردن کثیفی‌های جزئی ناشی از استفاده روزمره با اسفنج مرطوب شده به مواد شوینده. این قابلیت شستشو، مقاومت در برابر سایش تر نامیده می‌شود. در نتیجه سایش تر، پوشش نازک شده و درخشندگی/براقیت آن تغییر می‌کند. با کاهش ضخامت لایه‌های پوشش، در نهایت زیرلایه آشکار می‌شود.
فرمولاسیون پوشرنگ لاتکس حاوی مواد خام بسیاری است، از لاتکس، پرکننده، رنگدانه گرفته تا مواد افزودنی مختلف (پراکنده ساز‌ها، ضد کف‌ها، غلظت‌دهنده‌ها و غیره). هر یک از مواد اولیه موجود در فرمولاسیون بر میزان مقاومت پوشش در برابر عوامل مختلف تأثیر می‌گذارد. انتخاب اشتباه مواد اولیه یا نادرست بودن مقدار آن‌ها ممکن است مقاومت آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.
مقاومت در برابر شستشو اساسا به تمام اجزای فرمولاسیون وابسته است؛ به فرمول پوشرنگ لاتکس، از جمله غلظت حجمی رنگدانه (PVC)، پراکندگی پلیمر و خواص تشکیل فیلم آن، عامل ادغام کننده و سایر مواد افزودنی و پرکننده‌ها، الزامات محمل، نسبت PVC به CPVC (غلظت حجمی رنگدانه بحرانی) و اینکه آیا پوشش مات، نیمه براق یا براق است بستگی دارد. به همین دلیل است که فرآیند تعیین فرمولاسیون و انتخاب مواد خام برای اطمینان از سطح مناسب مقاومت در برابر شستشو بسیار مهم است.
آزمون‌های استاندارد برای تعیین مقاومت شستشو
مقاومت در برابر شستشو یا سایش تر یک مورد خاص از مقاومت سایشی است که برای پوشرنگ‌های دیوار، عمدتا برای داخل و خارج ساختمان تعریف می‌شود. اصل آزمایش، صرف نظر از روش آزمایش، عبارت است از قرار دادن پوشش به روشی خاص در معرض سایش تر به صورت کاملا استاندارد و اندازه‌گیری نتایج به‌دست‌آمده به صورت استاندارد به منظور اطمینان از تکرارپذیری و تجدیدپذیری آزمون. در دنیای پوشرنگ‌های لاتکس، چندین استاندارد بین‌المللی برای انجام این آزمایش وجود دارد. با این حال، بسیاری از کشورها در طی 30 سال اخیر یا بیشتر، روش‌های آزمایش خود را معرفی کرده‌اند، به عنوان مثال PN-C-81517:1992 (استاندارد لهستانی). اما با وجود این واقعیت که برخی از آن‌ها استانداردهای محلی بوده و کنار گذاشته شده‌اند، نه تنها در سطح محلی، بلکه در سطح بین المللی نیز استفاده می‌شوند، به عنوان مثال DIN 53778-2:1983 (استاندارد آلمانی).
در این مقاله، چهار استاندارد مهم برای پوشرنگ‌های لاتکس دیوار تعریف می‌شود. روش‌ها مکمل هم هستند و جایگزین هم نیستند. روش‌ها در جدول 1 ذکر شده است.
روش‌های آزمون مقاومت به شستشو در اصل یکسان هستند اما در جزئیات آزمایش و نحوه‌ی بیان نتیجه با یکدیگر تفاوت دارند. روش‌های آزمون را می‌توان به دو دسته برای بیان نتایج تقسیم کرد: تعداد چرخه تا تخریب یا فرسایش حجمی پوشش. تفاوت‌ها عبارتند از: پد سایش که می‌تواند غیر بافته یا برس باشد، که به نوبه خود می‌تواند از موهای طبیعی یا مصنوعی ساخته شود، محیط شستشو و تهاجمی بودن آن، وزن دسته‌ای که پد یا برس تمیز کننده به آن وصل شده است، روش خیس شدن پوشش در حین آزمایش، نوع ماده مرطوب کننده و دستگاه و قطعات مورد استفاده. جدول 2 جزئیات روش‌ها را نشان می‌دهد.
مترجم: مهندس لاله کاغذچی، دانشجوی دکتری مهندسی مواد، دانشگاه تهران
(ادامه دارد …)
متن کامل این گفت و گو را در شماره263 دوماهنامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در نیمه شهریورماه 1403 منتشر شده است، می خوانید.
در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه و فیدیبو قابل دسترسی است.
