اختصاصی بسپار/ گفت و گو با دکتر مهدی نکومنش، رییس انجمن علوم و مهندسی پلیمر: پس از شانزده دوره برگزاری ISPST به دنبال تقویت ابعاد بین المللی آن و اعطای امتیاز میزبانی به خارج از کشور هستیم
بسپار/ایران پلیمر سمینار بین المللی علوم و تکنولوژی پلیمر معتبرترین رویداد علمی پلیمر در کشور است که امسال دانشگاه صنعتی سهند (تبریز) از 17 تا 19 شهریورماه جاری میزبان شانزدهمین دوره آن خواهد بود. این سمینار به همت انجمن علوم و مهندسی پلیمر به ریاست دکتر مهدی نکومنش برگزار می شود.
دبیر علمی سمینار، دکتر فرهنگ عباسی (مصاحبه با وی را اینجا بخوانید) و دبیر اجرایی آن دکتر مصطفی رضایی (مصاحبه با وی را اینجا بخوانید) هستند.
گفت و گوی بسپار با دکتر نکومنش را در آستانه برگزاری این رویداد در ادامه می خوانید:
بسپار- آقای دکتر نکومنش لطفا به عنوان رییس انجمن علوم و مهندسی پلیمر، بفرمایید برگزاری شانزدهمین دوره ISPST در چه فرآیندی به دانشگاه سهند واگذار شد؟
نکومنش: الان سه دوره هست که هیات مدیره انجمن، برگزاری سمینارها یعنی ISPST و همپا، را به جمعی واگذار کرده که عبارتند از مدیران گروه های پلیمر در دانشگاه ها و مراکز پژوهشی سراسر کشور. این جمع همزمان با برگزاری رویدادها و در حاشیه آن، تشکیل جلسه می دهند و همانجا مساله میزبانی دوره بعد مطرح و نهایی می شود. البته پیش از آن، دبیرخانه انجمن با دانشگاه های متقاضی مکاتبه و فرم هایی را ارسال می کند. در آن فرم شاخص هایی هست که بر اساس آن امتیازدهی و جمع بندی انجام می شود. نهایتا همانطور که عرض کردم در جلسه تصمیم نهایی گرفته می شود. در آخرین دوره ISPST در اصفهان هم این جلسه تشکیل و دانشگاه صنعتی سهند به عنوان میزبان دوره بعدی انتخاب شد.
بنابراین دوره بعدی هم قطعا دو سال دیگر خواهد بود که مکان برگزاری آن در روز یکشنبه 18 شهریور (روز دوم سمینار) با برگزاری مجمعی که قبلا اشاره کردم و از بین 4 متقاضی فعلی، انجام و اعلام خواهد شد.
بسپار- این سمینار معتبرترین رویداد علمی پلیمر در کشور است. ارزیابی شما از برگزاری دوره شانزدهم تا امروز چیست؟
نکومنش: بله، این سمینار دارای تاریخچه ای است. اولین دوره آن در سال 1986 (میلادی) توسط دوستانی که بعدها هسته و موسسین انجمن علوم و مهندسی پلیمر را تشکیل دادند، در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد. توالی مشخصی نداشت و اوایل هر 4 سال یکبار و بعدتر هر سه سال و از سال 2012 به طور منظم هر دو سال یکبار برگزار شده است.
همانطور که اشاره کردید این سمینار از معتبرترین سمینارهای حوزه پلیمرها و به طور کلی در علوم و مهندسی کشور است که جایگاه خوبی را پیدا کرده.
امروز در ذهن ما این است که این درخت تناور و پایدار را به سمت خروجی های مناسب تر هدایت کنیم. جلب همکاری و مشارکت خصوصا دانشمندان ایرانی خارج از کشور در راستای تقویت بعد بین المللی یکی از اهداف آتی است. این سمینار باید در تقویم سمینارهای بین المللی معتبر دنیا گنجانده شود. در همین مسیر، دوست داریم میزبانی آن را در دوره های به مراکز دانشگاهی و پژوهشی خارج از کشور نیز واگزار کنیم.
بسپار- لطفا از ویژگی های این دوره هم بفرمایید.
نکومنش: دانشگاه سهند اولین دانشگاه خارج از تهران و بعد از دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، که در آن دانشکده مهندسی پلیمر ایجاد شده است. الان در کل کشور همین دو دانشکده مهندسی پلیمر را در دانشگاه ها داریم. خب برگزاری ISPST در یکی از دو دانشکده مهندسی پلیمر کشور معنا دارد. این دانشکده 15 عضو هیات علمی دارد و از معتبرترین گروه های علمی کشور است. همه اعضای هیات علمی آن از نخبگان کشور در این شاخه و بعضا جزو دانشمندان برتر پلیمر کشور هستند. اختیار و برگزاری دوره شانزدهم با این عزیزان است.
شاید در مورد ویژگی ها هفته آینده و بعد از برگزاری بتوان صحبت کرد. ولی برای اینکه شما را صرفا به آینده ارجاع نداده باشم، این را بگویم که دوستان برگزارکننده تلاش داشته اند تا ازارایه های Keynote در برنامه سخنرانی ها بیشتر استفاده کنند و با وسواس خوبی از اساتید سراسر کشور دعوت و جلب مشارکت کرده اند. همینطور در انتخاب داوران به همه دپارتمان های کل کشور که حدود 23-24 گروه پلیمر عضو انجمن هستند، توجه شده است.
شاید دقت روی اینکه اساتید در قالب سخنرانان Keynote در سمینار حاضر باشند، تعداد ارایه ها را تحت تاثیر قرار داده باشد ولی حتما کیفیت را بالا برده است.
امسال هم سمینار در سه روز و در 4 سالن همزمان برگزار خواهد شد که نشان دهنده پتانسیل و تمهیدات خیلی خوبی ست که دیده شده. امیدوارم دوره ممتازی را پیش رو داشته باشیم.
بسپار- آقای دکتر با توجه به ماهیت علمی و صنعتی کشور، چه استراتژی هایی برای مشارکت بیشتر صاحبان صنعت و حضور آنها در ISPST وجود داشته است؟
نکومنش: همه ساله در جنب سمینار، نمایشگاه و دوره هایی نیز برگزار می شود که هدف آنها برقراری ارتباط بهتر با صنعت پلیمر کشور است. واقعیت این است که صنعت ما وابسته به خارج بوده، هر چند خوشبختانه روز به روز این واقعیت کم رنگ تر می شود.
ارتباط بین صنعت و دانشگاه هم همانطور که همه می دانیم، مساله ای قدیمی است. امروز به دلیل از یک سو گسترش تحقیقات و از سوی دیگر مشکلات اقتصادی و ارتباطی صنعت با منابع خارج از کشور، تقارب دانشگاه و صنعت در حال شکل گیری است.
هر چند شاید در حال حاضر اگر صنایع در سمینار شرکت کنند، احساسشان این است که خیلی چیزی گیر آنها نمی آید. مثل صنایع غرب هم نیستند که خودشان سوالی داشته باشند. واحدهای تحقیق و توسعه در صنایع ما کم رنگ هستند و تا وقتی کشور به دنبال تولید دانش فنی و زایش گر تکنولوژی نباشد، تقارب دانشگاه و صنعت هم عملا اتفاق نخواهد افتاد. نه اینکه همکاری نباشد ولی در پایان چیزی که باید، استخراج نمی شود.
اگر صنعت کشور بداند که در این سه روز و در این بیش از 500 مقاله ارایه شده به صورت شفاهی و پوستر چیزی هست که می تواند به کار او بیاید، با جان و دل مشارکت خواهد کرد. این تعداد مقاله گنجینه بسیار خوبی است ولی مسیر آن با مسیر صنعت همراستا نیست. الان حمایت صنعت از ISPST بیشتر منطقه ای و دوره ای است.
بنابراین ما باید برای این تقارب تلاش کنیم، اگر چه که ریشه حل مشکل تنها در دست دانشمندان پلیمرنیست.
بسپار- پیام شما برای علاقه مندان این سمینار چیست؟ (متاسفانه همزمانی با نمایشگاه ایران پلاست هم اثر منفی روی حضور صنعتگران خواهد داشت …)
نکومنش: سوال جالبی است. کمی برگردیم به عقب. این سمینارها به صورت جوششی در خیلی از نهادهای علمی در اوایل انقلاب که جامعه احساس آزادی بیشتری می کرد، شکل گرفتند. می خواهم بگویم متاسفانه خیلی از سر شناخت و متناسب با نیاز علمی کشور نبود. مثل همین ایجاد پژوهشگاه ها در کشور که از روی دانشگاه ها کپی و سنگ اول کج بنا گذاشته شد. داستان برگزاری سمینارها هم این بود که گفتند چون در خارج هست، ما هم داشته باشیم. البته که نتایج خیلی مثبتی داشته و همین گردهمایی اعضای هیات علمی و دانشجویان بسیار ارزشمند است.
ولی الان که دیگر هیجانات نیست، بعد از 40 و چند سال باید بررسی کنیم و عمیق شویم که سمینارها در دنیا با چه اهدافی برگزار می شوند، چگونه؟ و خروجی آنها چیست؟
سمینارهای سالانه یا دوسالانه ای هست در دنیا که در هر دوره 200-300 نفر از خارج یک کشور در آن حضور پیدا می کنند از همه دنیا. اساتید کلاس های خود را چند روز تعطیل می کنند و با همین علاقه ای که اشاره کردید در رویداد شرکت می کنند. گاهی با 17 ساعت پرواز از کانادا به استرالیا می روند. متاسفانه در ایران اینطور نیست. قبلا مساله امتیاز و ارتقا مطرح بود و همکاران مشارکت می کردند که امروز این انگیزه هم نیست. گاهی حتی در یک دپارتمان برگزارکننده هم همه همکاران حضور پیدا نمی کنند.
به هر حال چند دوره است که مشغول همفکری هستیم که بتوانیم روند سودمند بودن سمینار را یک بار دیگر از نو تبیین کنیم.
باید توجه کنیم که اول اعضای هیات علمی از مشارکت در این رویدادها منتفع بشوند. خب بحث دیدار و گردهمایی است که می تواند واقعا اثربخش باشد. زمینه های خاصی را هم در محیط باید ایجاد کنیم.
بخش بعدی دانشجوست که فرصت خوبی برای ارایه کارهایی که انجام داده پیدا می کند. رونق خوبی هم به رویداد می دهند.
در صنعت هم باید با رویکردی که به سوی صنایع دانش بنیان داریم، شرایطی به وجود بیاوریم که بهره واقعی ببرند. در این صورت است که علاقه مندی برای شرکت در سمینار ایجاد می شود و سمینار شکل و شمایل واقعی تر و مشابه استانداردهای بین المللی را به خود می گیرد.
بله این را هم که اشاره کردید درست است، همزمانی با نمایشگاه ایران پلاست تاثیر منفی روی حضور صنعتگران خواهد داشت. در ایران متاسفانه این مشکل هماهنگی ضعیف وجود دارد و گاهی چنین نتایجی به بار می آورد. به هر حال تلاش ما این است که با شناسایی صنایعی که دارای واحدهای تحقیق و توسعه بزرگ هستند، نزدیک باشیم و دعوت کنیم در سمینار حضور پیدا کنند. چون مطمئن هستیم خروجی های تحقیقاتی دانشگاهی و پژوهشی می تواند در صنایع به کار گرفته شود. این کنار هم بودن به واقعی تر شدن خروجی های سمینار و این تعاملات به جهت دادن تحقیقات کمک خواهد کرد. هم صنایع و هم اعضای هیات علمی و هم دوستان مطبوعاتی باید برای تحقق این هدف همکاری کنند تا نهایتا شاهد پیشرفت کشور باشیم.
