برگزاری K2019 کلید خورد!

انگار یک چیزی تفاوت دارد – که دارد. تا این تفاوت را درک و شناسایی نکنیم، تغییر عملکردها و حرکت های اصلاحی احتمالا دشوار خواهد بود. نمایشگاه اول جهان در صنعت پلاستیک و لاستیک به کار خود پایان نداد، بلکه در واقع کار تیم برگزاری برای دور آتی این نمایشگاه در سال 2019 میلادی آغاز شد!

این رویه درست بر خلاف نمایشگاه داری در کشور ماست. عجیب نیست که دست کم از زمانی که به یاد داریم هیچگاه ندیده یا نشنیده ایم که کار جدی در خصوص شناخت نمایشگاه های برتر دنیا به صورت تحلیلی از سوی برگزارکنندگان نمایشگاه های بین المللی  این صنعت در تهران و سایر استان ها صورت گرفته باشد و با دید و نظرات مشورتی بومی شده باشد؟! (البته مقالات و مطالبی در رسانه های تخصصی این حوزه از جمله بسپار بارها و بارها تهیه و منتشر شده که حتی نمی دانیم از سوی آنها که باید، دنبال شده است یا نه).

گزارش های مربوط به نمایشگاه K2016 را در شماره آینده ماهنامه بسپار خواهید خواند. نمایشگاهی که 230 هزار نفر از سراسر دنیا از آن بازدید کردند و اتفاقا گزارش های اولیه منتشر شده نشان می دهد که تعداد بازدیدکنندگان ایرانی آن نیز نسبت به ادوار گذشته افزایش داشته است.

یک نکته را اما باز هم اصرار داریم که یادآوری کنیم. صنعت پتروشیمی کشور در این دوره حضور پررنگی در نمایشگاه داشت (بررسی چگونگی و نتایج این حضور را مفصل به آینده می سپاریم). طبیعی هم بود که این بخش از صنعت کشور به دنبال استفاده خود از فضای پسابرجام در مبادلات بین المللی باشد. اما صنایع پایین دستی پتروشیمی یا همان صنایع تبدیلی و تکمیلی به این روشنی برای خود هدف گذاری نداشتند (هر چند حضورر سه مجموعه خصوصی البته آنها هم در بخش مواد اولیه و آمیزه سازی بسیار هم قابل تقدیر بود).

ما معتقد نیستیم که یک بخش از صنعت باید صدای بخش دیگر باشد، چرا باید باشد؟ قواعد بازار چنین امری را بر نمی تابد. کدام الگو در کدام کشور با مزیت های نسبی مشابه کشور ما این موضوع را تایید می کند؟

اگر امروز انجمن ملی صنایع پلیمر و پلاستیک، تشکل تشکل های کشور در این صنعت شناخته می شود، حتما می تواند با رایزنی، در هر نمایشگاهی که اراده کند، حضور جدی داشته باشد و نماینده ای برای معرفی توانمندی واحدهای فعال در صنایع پلیمر کشور باشد، چنانکه ترک ها در همین نمایشگاه اخیر K و در بسیاری از نمایشگاه های معتبر بین المللی در هر کجای دنیا و منطقه چنین برنامه ریزی های داشته و دارند و در نهایت نیز بهره خود را از بازارها می برند.

هر کس باید سهم خود را در مسیر رشد اقتصادی کشور بردارد، البته که تا این مسیر در کلان دیده و سیاست گذاری نشده باشد، باز هم کار دشوار و تا حد زیادی پیچیده و از عهده واحدهای کوچک خارج خواهد بود.

شاید خوب باشد که انجمن ها با بررسی دقیق تر بازارهای هدف برای اعضای زیرمجموعه خود، انتخاب نمایشگاه های موثر را در برنامه مشارکت های خود قرار دهند.

 

تبسم علیزادمنیر