اخبار

سرمقاله شماره 228 مجله بسپار در مهرماه/سکون و سکوت و تعلیق

بسپار/ایران پلیمر نه اینکه قابل پیش بینی نباشد ولی این گرد خاکستری روی هر چیز و همه چیز، چندان هم طبیعی نیست.
به روال همه دولت های جدید بعد از ریاست جمهوری های دو دوره ای، از روز تحلیف در 14 مرداد (و البته چند هفته قبل تر، با معلوم شدن نتایج انتخابات) مملکت به لاک انتظار فرو رفت. همه باید منتظر می ماندند تا ابتدا معاونین رییس جمهور و وزرا منتخب و هر یک در وزارتخانه های خود، مدیران مورد وثوق خود را به کار بگمارند تا چرخ مملکت یکبار دیگر شروع به حرکت کند. به نظر می رسد بعد از حدود دو ماه همچنان در همین مرحله به سر می بریم.
بزرگترین چالش های دولت جدید پس از تلاش برای کنترل همه گیری ویروس کووید19 در کشور (که با ابهامات بسیار بسیار جدی، نهایتا با واردات واکسن های ممنوع و غیرممنوع اعلام شده قبلی، در حال انجام است)، یعنی امور اقتصادی، هنوز دورنمای روشنی ندارد.
تیم اقتصادی دولت را تحلیلگران، بسیار ناهمگون و ناهماهنگ خوانده اند. معاون اول، محمد مخبر در پی 14 سال ریاست بر یکی از بزرگترین مجموعه های اقتصادی کشور یعنی ستاد اجرایی فرمان امام (ره) و بی توجه به همه مسوولیت های متوجه او در تولید ناموفق (دست کم زمانی) واکسن برکت، بر این جایگاه نشسته است.
محسن رضایی رقیب رییسی در انتخابات دوره سیزدهم، حالا با داشتن سه عنوان معاون اقتصادی رییس جمهور، دبیر شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا و دبیر ستاد اقتصادی دولت، به لحاظ اختیارات در حوزه اقتصاد کشور، طعنه به معاون اول می زند، هر چند هر گونه اختلاف تکذیب و نظر رییس جمهور فصل الخطاب عنوان شده است.
کمتر کسی گمان می برد، سید احسان خاندوزی سکان وزارت امور اقتصاد و دارایی را به دست بگیرد. او خود گفته است تعهد داده در طول چهار سال دولت رییسی، نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی را 50 درصد افزایش دهد. هر چند قید مالیات ستانی هوشمند و عادلانه را نیز چاشنی این تعهد کرده است.
از آن طرف وزیر رفاه و تامین اجتماعی فردی است آشکارا مخالف پذیرش FATF که برجام را نیز بردگی نسل های آینده می خواند.
بسیاری از دست در کاران تولید و صنعت و اقتصاد کشور این ماه های گذشته را به امید تعیین تکلیف این دو موضوع اخیر یعنی قبول FATF و برجام گذرانیده اند. چرا که اصولا توسعه کسب و کار را بدون امکان تبادلات مالی و بانکی با سایر کشورها، در عمل ممکن نمی دانند. دو سوژه ای که دست کم تا امروز، کسی چشم انداز مثبتی برای آن متصور نیست و وزیر امورخارجه کشور در پاسخ به رسانه ها در خصوص از سر گیری مذاکرات برجام آن را به زمان زودی حواله می دهد که از آن می توان “شاید وقتی دیگر” را نیز برداشت کرد.
تورم بسیار بالا در کشور و مهار آن، احتمالا مهم ترین و نخستین رویارویی تیم اقتصادی دولت جدید خواهد بود. هنوز برنامه مدونی از سوی این تیم برای حل مشکلات کشور ارایه نشده و جز این هم البته انتظار نمی رفت. برخی از اعضای این تیم اصولا اعتقادی به مباحث نظری راهبردی ندارند و ادعا می کنند که مرد عمل هستند.
در هر حال اگر روند واکسیناسیون دیرهنگام عمومی که لطمات آن به اقتصاد کلان کشور قابل چشم پوشی نیست، بر مدار مطلوب پیش برود و بپذیریم که به زودی به دور از پیک های جدید بیماری، وارد دوران پساکرونا خواهیم شد، این همه روح و روان آسیب دیده و آزرده را باید تیمار کرد. گرنه این فضای سکوت و سکون و تعلیق معلوم نیست که بر سر تک تک ما و بر سر کسب و کارها، سرمایه گذاری ها، مراودات تجاری، مبادلات درون مرزی و برون مرزی و … چه ها که نخواهد آورد.

تبسم علیزادمنیر

اینجا (و یا در سایر اپلیکیشن های پادکست) می توانید بشنوید:

اپیزود بیستم از پادکست رادیوپلیمرایران 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا