اخبار

سرمقاله شماره نوروزی بسپار/ جهان موازی

بسپار/ ایران پلیمر در جهان موازی هم اینجا به دنیا آمده ام. سالهای رونق اقتصادی است. بی وابستگی به منابع نفت و گاز.

صاحبان سرمایه با رغبت مالیات می دهند و مالیات پرداختی، صرف عمران و رفاه عمومی می شود. بیمه های درمانی و سلامت، جای هیچ نگرانی برای هیچ کم بهره مندی، جهت تامین هزینه های بیماری احتمالی باقی نگذاشته. نه از آلودگی هوا خبری هست و نه از تغییرات اقلیمی، نه از امواج مضر و نه از سونامی بیماری های خاص. کسی بیکار نیست. چرخ های صنعت و تولید با روان کننده های بانکی کم بهره، خوب می چرخد. از اختلاف دهشتناک طبقاتی و تفاوت های فرهنگی عجیب و غریب خبری نیست. گورخوابی به گوش کسی نخورده. کسی برای سرخوشی، نیازی به مخدرهای سنتی و صنعتی ندارد. قانون گذار و مجری، منتخب ملت هستند و اعتماد میان حکومت و مردم، هر چالشی را از سر راه ترقی کشور برمی دارد. تعاملات بین المللی، کارساز و جریان ساز امور اقتصادی و تبادلات فناور و نوآور است. همه کشورها دوست هستند، حتی آنها که همسایه نباشند. کسی برای دگراندیشی در حبس نیست و حقوق فردی هر کسی در جامعه محترم شناخته می شود. عدالت هست و به معنای مساوات هم نیست. آدم ها دروغ نمی گویند و دزدی نمی کنند و هم را دوست دارند و بدون هم زندگی برایشان متصور نیست.

این دنیای موازی، دنیای ناممکنی است. آرمان شهرها زاده تخیل ما بوده اند و همچنان هستند. در هیچ دوره ای از تاریخ هیچ سرزمینی باور به “انسان” مفهومی مشترک نداشته است. بسیار دور است اگر تصور کنیم حتی به سالها و سده ها خواهیم توانست به دنیای دلخواه همه، دست پیدا کنیم. رسالتی، غیرقابل دسترس. اینجا اما تلاش ما برای رسیدن به حداقل های امن زندگی است. در سایه فرد هم حاصل نمی شود و نیازمند جمع است. جمعی که آگاه باشد و آگاهی را بازتولید کند.

در این روزهایی که یک ویروس جهش یافته، کل دنیا را نگران امروز و فردای خود کرده، بیش از هر زمان دیگری، می شود در هم تنیدگی گسست ناپذیر آدمی را به هم نوع و غیر هم نوع، بی اهمیت مرزها و سرزمین ها، دید و شنید و شناخت.

این بزنگاه را هم دنیای موجودات زمینی پشت سر می گذارد با کوبیدن دیگرباره بر طبل ناخوشایند راز انگار همیشگی بقا. ضعیف تر ها قربانی می شوند و قویترها می مانند. این هراس همه گیری اما، چیزهایی را ثابت کرد که ارزش دارد با فراغ بال و در زمانی مناسب به آنها فکر کنیم. تزلزل پایه های نظام اخلاقی جامعه و سودجویی و سودخواهی حداکثری و بی ضابطه، ناکارآمدی مدیریت در بالاترین رده های دولت و خصوصا سازوکارهای بهداشت و پزشکی، تعصبات و باورهای کم مایه و بی مایه بدون در نظر گرفتن نفس و ذات ایمان و … . هر چند چیزهایی هم بود.

نوروز جشنی است فارغ از خط کشی های انسان ساخت. جشن از نو زاده شدن است.

در آستانه نوروز امسال و با پشت سر گذاشتن سالی که امیدوارم منتهای بدی بوده باشد، پنجمین دوره جوایز “برترین های بسپاری” سال را هم پیش رو داریم که منتخبین آن را در صفحات آتی می بینید.

دل خوش باشید در نوروز جان ها.

 

تبسم علیزادمنیر

 

می توانید اینجا و در پادکست گروه رسانه ای ایران پلیمر بشنوید. لازم است Castbox نصب کنید.

 

 

متن این مقاله را در شماره 209 ماهنامه بسپار که در نیمه دوم اسفندماه 98 منتشر شده است، بخوانید. 

 

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق فیدیبو قابل دسترسی است.

 

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا