اختصاصی بسپار/ یادداشت تلخ یک کارآفرین/ بگذارید این وطن دوباره وطن شود …

بسپار/ ایران پلیمر دریافت یادداشتی از یک کارآفرین موفق در کشور که در تمامی این سالها شاهد تلاش های بی وقفه او در صنعت پلیمر بوده ایم، یک بار دیگر فضای تلخی را به تحریریه بسپار آورد. شک نداریم که در پشت تک تک این واژه ها و کلمات، گرفتاری ها، دست اندازها و موانعی بی شمار بوده. همانطور که در آخرین یادداشتم نوشته ام: “شما بسیار ارزشمندید برای جامعه ایران، که در تلاش برای تحقق برنامه های توسعه ای همه جانبه هستید.”

خانم مهندس علیزادمنیر

امروز که تقریبا نیمه اول سال را به پایان می رسانیم یاد سر مقاله پارسال شما در زمستان، افتادم. نوشته بودید در گفتگویی که با یکی از مدیران صنعت پلیمر داشتید، طرح شده که اگر کشور تصادفی هم اداره می شد، وضعیت بهتر بود. لازم است اصلاحیه ای صادر فرمایید زیرا:

امروز با قطع برق گسترده همه صنایع در همه روزهای کاری و در عمل تعطیلی اجباری کارخانجات سراسر کشور، سیاست گذاری های متنوع در بستن تولید و ضربه زدن به آن، سهمیه بندی های گوناگون، مجوزهای فراوان، و خلاصه ایجاد هر گونه مانع ممکن در سر راه تولید، کارآفرینی و فعالیت مولد، وضعیت کنونی کشور نشان می دهد، کشور به اداره کنندگان نیازی ندارد. زمانی که این اداره کنندگان دلسوز، در ایام کورونا همگی از ترس جانی که به درد هیچ کسی نمی خورد، مناصب خود را ترک کرده بودند، بخش خصوصی به خوبی و مردم به راحتی امور خود را انجام می دادند و حداقل خاطره خوشی از خروج دولت و پیشبرد امور برای بخش خصوصی و هم میهنان باقی گذاشتند. تنها دستاورد ایشان در آن ایام هم ممنوعیت ورود واکسن بود و ای کاش آن را هم به مردم وا می گذاشتند.

به خوبی به یاد دارم که دارایی، صمت، وزارت نیرو، تامین اجتماعی، گمرکات، بانک ها و همه ارکان دولت مگر وزارت بهداشت، به خوبی از ایجاد دردسر و گرفتاری برای مردم، ناتوان بودند. تنها چند درصد از نیروها برای انجام کار کافی بودند یا بهتر بگوییم که غالب سنگ اندازان، جان عزیز خود را برای چنین کار ابلهانه ای به خطر نمی انداختند و به کنجی گریخته بودند.

در واقع این کشور، بدون حکمران و نظام حکمرانی به مراتب بهتر اداره می شود. شاید این چهل و پنج سال به خوبی مردم را برای چنین شرایطی آماده کرده است و آموخته اند که از تنور دولت چیزی برایشان بیرون نمی آید و خود بهتر است به فکر خود باشند و آزموده ها را بارها آزموده اند.

مردم خود به کار همدیگر مشغول می شوند و حداقل از اینکه کسی سر راه ایشان، مانع بیشتری نمی سازد، اطمینان خواهند داشت.

سپاس