اختصاصی بسپار/ تولید یک مولکول جدید برای افزایش دوام بسپارها
گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر یک گروه پژوهشی توانستند مولکولی را تولید کنند که به تغییر نحوه واکنش برخی از مواد نسبت به نوسانات دما کمک می‌کند و باعث دوام بیشتر آنها می‌شود و می‌تواند در همه چیز از قاب‌های پلاستیکی گوشی گرفته تا موشک استفاده شود.
بسپارهای پلاستیکی با گذشت زمان، شرایط استفاده و قرار گرفتن در معرض محیط‌های مختلف، شروع به تخریب شدن می‌کنند. یکی از بزرگترین عوامل در تخریب مواد، قرار گرفتن مکرر در معرض دمای سرد به گرم و برگشت است. اکثر مواد هنگام گرم شدن منبسط می‌شوند و در هنگام سرد شدن منقبض می‌شوند؛ اما هر ماده سرعت تغییر خاص خود را دارد. به عنوان مثال، بسپارها بیشترین انبساط و انقباض را دارند، در حالی که فلزات و سرامیک‌ها کمترین انقباض را دارند.
به عنوان مثال، تلفن همراه خود را در نظر بگیرید که دارای یک محفظه پلاستیکی است که به یک صفحه شیشه ای متصل شده است؛ و در داخل آن، فلزات و سرامیک‌هایی که مدار را تشکیل می‌دهند، قرار دارد. این مواد همگی به نوعی به هم چسبیده اند و با سرعت‌های مختلف شروع به انبساط و انقباض می‌کنند و به یکدیگر فشار وارد می‌کنند که می‌تواند باعث ترک خوردن یا تاب برداشتن آنها در طول زمان شود. همین مشکل منجر به جرقه ی ایده ای شد که اگر یک ماده بی نقص تولید شود، چه خواهد شد؟
این تیم پژوهشی یک مولکول را به گونه‌ای اصلاح کردند که بتوان آن را به راحتی در یک بسپار ادغام کرد و خواص آن را تغییر داد. این واقعاً یک مولکول منحصربه‌فرد است که وقتی آن را گرم می‌کنید، به جای اینکه منبسط شود، در واقع با تغییر شکلش منقبض می‌شود.
هنگامی که به یک بسپار اضافه می‌شود، باعث می‌شود که بسپار کمتر منقبض شود و به مقادیر انبساط و انقباض مشابه فلزات برسد. داشتن یک مولکول که مانند فلز رفتار می‌کند بسیار فوق العاده است.
این مولکول می‌تواند در کاربردهای فراوانی مورد استفاده قرار گیرد زیرا بسپارها برای مثال به عنوان پوشش‌های محافظ در الکترونیک، سیستم‌های ارتباطی، پانل‌های خورشیدی، قطعات خودرو، بردهای مدار چاپی، کاربردهای هوافضا، سیستم‌های دفاعی، کف‌پوش و غیره استفاده می‌شوند.
این مولکول نه تنها مسائل فعلی را حل می‌کند، بلکه فضای طراحی را برای نوآوری‌های بیشتر در آینده به طور قابل توجهی باز می‌کند.
نکته ی کلیدی دیگر این اختراع این است که می‌توان آن را با درصدهای مختلف در بخش‌های مختلف بسپاردر چاپ سه بعدی گنجاند. می‌توان ساختاری را با رفتارهای حرارتی خاص در یک نقطه و سایر رفتارهای حرارتی را در نقطه دیگر برای مطابقت با مواد در قسمت‌های مختلف مورد چاپ شکل داد..
مزیت دیگر آن کمک به کاهش وزن مواد با حذف پرکننده‌های سنگین است. برای مثال این امر به ویژه هنگام پرتاب یک ماهواره بسیار مهم است.
یک فرمول‌ساز اپوکسی نیز در برخورد با این مولکول پیشنهاد کرده است که این مولکول می‌تواند در چسب‌ها مورد استفاده قرار بگیرد.
این گروه پژوهشی در حال حاضر این مولکول را در مقادیر کم تولید کرده است، اما آنها در تلاش هستند تا راهی برای افزایش تولید پیدا کنند تا آن را در کاربردهای مختلف مورد آزمایش قرار دهند. در حال حاضر حدود 10 روز طول می‌کشد تا بین 7-10 گرم از این مولکول تهیه شود و متاسفانه سنتزی طولانی برای یک مولکول است. برای بهبود روش تولید و پیشرفت این پروژه بودجه ای صدهزار دلاری تعیین شده است.
