اختصاصی بسپار/ سی دی‌های دور ریخته شده به حسگرهای زیستی تبدیل می‌شوند
گروه ترجمه و تولید محتوا بسپار / ایران پلیمر چندی پیش بود که دیسک‌های فشرده (سی دی) راه اصلی استفاده مردم از موسیقی بود. با این حال، از زمان ظهور عصر دیجیتال، این فناوری به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد و سناریویی را ایجاد می‌کند که در آن میلیاردها سی دی موسیقی دور ریخته شده در حال پر کردن محل‌های دفن زباله و تأثیر منفی بر محیط زیست هستند.
محققان دانشگاه Binghamton راه حل بالقوه‌ای برای این مشکل با استفاده مجدد و تغییر کاربری سی دی‌ها به حسگرهای سلامت انعطاف پذیر از طریق یک روش تولید پایدار یافته‌اند.
تیمی به سرپرستی استادیار دانشگاه Binghamton، Ahyeon Koh در گروه مهندسی زیست پزشکی دانشگاه راهی برای جدا کردن لایه نازک طلا CD از پلاستیک سفت و سخت و تبدیل به طیفی از حسگرهای زیستی ایجاد کردند. این حسگرها می‌توانند فعالیت الکتریکی قلب و ماهیچه‌ها را کنترل کنند و همچنین سطوح لاکتوز، گلوکز، pH و اکسیژن را اندازه‌گیری کنند.
او گفت که ابتدا در دورانی که به عنوان محقق فوق دکتری در دانشگاه ایلینویز مشغول به کار بود، این ایده را داشت که سی دی‌ها را به حسگر تبدیل کند.
پیدا کردن روش Upcycle مناسب
با این حال، محققان می‌گویند که این، مسیر مستقیمی برای یافتن راهی کارآمد برای اقتصاد چرخشی سی دی‌ها نیست. تحقیقات قبلی در مورد توسعه حسگرهای زیستی ساخته شده از سی دی، فناوری‌ای را ایجاد کرد که کاربردهایشان سخت و محدود بود، چیزی که محققان می‌خواستند آن را بهبود بخشند.
Koh گفت، پس از آن وظیفه یافتن راهی برای برداشتن پوشش فلزی از پلاستیک زیر بود، که با استفاده از یک فرآیند شیمیایی و نوار چسب انجام شد، شبیه به روشی که مردم موهای سگ را با یک رول چسبنده از مواد جدا می‌کنند. او توضیح داد: «ما لایه فلزات را از روی سی دی شل می‌کنیم و سپس آن لایه فلزی را با نوار چسب می‌گیریم، بنابراین فقط آن را جدا می‌کنیم.
محققان سپس لایه نازک به دست آمده را به یک ماده قابل انعطاف تبدیل کردند که می‌تواند برای ایجاد حسگرها مجددا استفاده شود.
به گفته محققان، کل فرآیند – که غیرسمی است، در 20 تا 30 دقیقه تکمیل می‌شود و حدود 1.5 دلار برای هر دستگاه هزینه دارد. محصول این فرآیند حسگرهای انعطاف‌پذیری هستند که می‌توان آنها را برای نظارت از طریق اتصال به یک برنامه تلفن هوشمند روی شخص چسباند. متخصصان پزشکی یا بیماران می‌توانند علائم حیاتی افراد را مطالعه کنند و پیشرفت را در طول زمان با استفاده از سیستم دنبال کنند.
