روزگار رنگ و رزین خوش بعد از کحالی پدر

بسار/ ایران پلیمر حاج صادق کحالی نامی آشنا برای صنعت رنگ و رزین کشور است. مردی که پیشتر در گفت و گویی صمیمانه با او از زندگی اش نوشته ایم. از هفت سالگی در مغازه­ی پدر کار کرد و شرکت رنگ و رزین خوش یکی از یادگارهای اوست.

8 سال ریاست هیات مدیره شرکت تعاونی تولیدکنندگان رنگ و محصولات وابسته را بر عهده داشت. مرحوم کحالی، رنگ پیکان را اولین بار تولید کرد که برای سال‌ها خیابان‌های شهرهای کشور را در جولان خود داشت. امروز این کسب و کار وسعت یافته و به نسل بعدی منتقل شده است. برادران کحالی، خبرنگار بسپار را در دفتر رنگ و رزین خوش پذیرفتند و خلاصه­ی گفتمانی که گاه به بغض انجامید، گاه به امید و گاه به درس­های آموخته شده از پدر، در زیر آورده شده است.

بسپار- شرکت رنگ و رزین خوش در چه سالی توسط پدر تاسیس شد؟ با چه سرمایه و امکاناتی و برای دقیقا چه تولیداتی؟

حمید کحالی: این شرکت توسط پدرم، حاج صادق کحالی که اردیبهشت ماه سال 97 دار فانی را وداع گفت، بنیان گذاشته شد. تاسیس شرکت به سال 1359 باز می­گردد. اما شروع کار در سال 1342 توسط پدربزرگ و پدر در کارگاهی در مرکز شهر و خیابان مولوی، آغاز شد. با نام رنگ کحالی مشهور شد و از سال 1359 که شرکت رنگ و رزین خوش تاسیس شد، این دو نام با هم ترکیب شدند.

در سال 1370 از سهامی محصولات محدود به سهامی خاص تبدیل شد. در ابتدا رنگ­های refinish  بازار را تولید می­کرد و پدر بر کیفیت کالا تاکید فراوان داشت. این رنگ­ها در واقع رنگ­هایی هستند که بعد از تصادف یا رنگ رفتگی خودرو روی آن اعمال می­شوند. از آنجایی که صافکاری و نقاشی­ها دارای کوره نیستند بنابراین رنگ­هایی که آن­ها روی خودرو اعمال می­کنند (OEM) با رنگ­های اصلی بدنه که در کارخانه اعمال می­شود متفاوت است.

بسپار- درباره پدر برای خوانندگان بیشتر بگویید. زندگی وی به چه منوال گذشت و چه شد که وارد بخش تولید شد؟

حمید کحالی: پدر در سن سه سالگی مادر را از دست داد و برای دوری از محیط خانه از 7 سالگی در کنار پدرش کار می­کرد. با سرمایه اندک و امکانات حداقلی، کار خود را شروع کرد و آن را به تدریج گسترش داد. خواهران و برادرانش را به سر و سامان رساند و در نهایت کارخانه رنگ و رزین خوش را بنیان گذاشت. هیچگاه از کار و تلاش دست نکشید.

بسپار- در طول سال­ها چه تغییراتی در تولیدات شرکت اتفاق افتاد و به سبد محصولات اضافه شد؟

حمید کحالی: تولید رزین­ های آلکیدی ((long, medium,short از ابتدا در برنامه­ ی شرکت قرار داشت و اخیرا رزین­های پلی­استر و رزین­های اکریلیک و ملامین به تولیدات شرکت اضافه شد. در حال حاضر، رنگ و رزین خوش تامین کننده­ی اصلی رنگ شرکت سایپا، ایران خودرو، پارس خودرو و ایران خودرو دیزل است. به خاطر دارم ده سال پیش که به عنوان قائم مقام مدیرعامل در کنار پدر فعالیت می­کردم، آنقدر جاده مخصوص کرج را با پدر طی کردیم و برای خودروسازها نمونه رنگ بردیم که بالاخره مجاب شدند محصول را از ما خریداری کنند. خوشبختانه با اقبال خوبی رو به رو شدیم و امروزه تامین کننده­ی اول ایران خودرو و سایپا هستیم.

بسپار- چه سرمایه گذاری­ هایی توسط پدر در صنعت رنگ و رزین انجام شد؟

حمید کحالی: در سال 1367 شرکت باژاک را باهمکاری شرکت همپل (Hempel) دانمارک پایه گذاری کرد و موفق شد رنگ­های ضد خره را در بازار داخل بومی سازی کند. همچنین شرکت ژرف الوان کوشش را تاسیس کرد و در مجموع کلیه شرکت­های زیر مجموعه رنگ خوش (مانند آبرنگ سازان) حدود 500 نفر پرسنل دارد.

بسپار- پدر با اینکه خود تحصیلات آکادمیک نداشتند اما مدیران و کارشناسان تحصیلکرده زیادی در این رشته در مجموعه­ های وی مشغول به کار بودند و هستند. دلیل موفقیت حرفه­ای پدر را در چه می­دانید؟

حمید کحالی: مرحوم حاج صادق کحالی مردی بسیار سختکوش، مهربان و اهل زندگی بود. همان ذوق و اشتیاقی که در تفریح داشت، در کار هم داشت و بسیار به کیفیت اهمیت می­داد. به گونه­ای این وسواس در کیفیت را در وجود من و برادرم نیز نهادینه کرد. علت مشهور شدن و موفقیت برند کحالی را اشاعه همین توجه به کیفیت می­دانم.

بسپار- در مورد خود شما، برادر و سایر خانواده چه سخت گیری­هایی از طرف او وجود داشت؟

حمید کحالی: پدر روی مسوولیت پذیر بودن خیلی تاکید داشت. از پاسخگویی تلفن گرفته تا وقت شناسی. فعال بودن را بسیار تشویق می­کرد و هر کاری می­کردم پدرم ده برابر دیگران من را تشویق می­کرد. همیشه یادگیری­­های ما کنار پدر با رفتار دوستانه­ ی او همراه بود. بهترین رفیق من در زندگانی پدرم بود و متاسفانه دوستی را از دست دادم که جایگزینی برای آن نمی­توان یافت. هرچند دوستان زیادی داشتم اما هیچ دوستی مانند پدر نداشتم و نخواهم داشت. بی ریا، خیر خواه و همراه. پدر به گونه­ای رفتار می­کرد که فاصله سنی بینمان ناچیز به نظر می­آمد و به راحتی درباره­ی تمام مسایل با او صحبت می­کردم. گوهری را از دست دادم که جای خالی­اش را تا آخر عمر حس خواهم کرد. امیدوارم بتوانم بار دیگر او را در جهانی دیگر ملاقات کنم.

بسپار- در مورد خود تحصیلات و سوابق شغلی هم بفرمایید.

حمید کحالی: لیسانس مدیریت بازرگانی دارم. ما از 20 سالگی در کنار پدر رشد یافتیم و کار را از او آموختیم.

در زندگی مصمم هستم و به تصمیماتم پایبند. خود را فردی سختکوش می­دانم که شاید این را مدیون تربیت شدن کنار پدر باشم. یکی از چیز­­هایی که از پدر آموختم و در زندگی شغلی پیاده می­کنم، داشتن نیت خیر است و برای پول کار نکردن. این به  معنای بی اهمیتی پول نیست، اما کار را برای کارآفرینی انجام می دهیم. کارآفرینی باعث کاهش انواع مفاسد اجتماعی می­شود و از آنجاییکه همگی ما سواران  یک کشتی هستیم، اگر هرکدام به نوبه خود سهمی در بهبود شرایط ایفا کنیم نفع آن شامل حال خود نیز می­شود. این موضوع شامل بحث کیفیت در تولید هم می­شود. امیدوارم به تولید کننده ارج نهاده شود و بستر کشور تولدی  محور شود. سرمایه­های سرگردان که باعث تورم  می­شود، اگر جذب بخش تولید شود به کارآفرینی و اشتغال، کاهش نرخ تورم و بالا رفتن تولید ناخالص ملی و  بسیاری موارد دیگر کمک می­کند. به غیر از نفت، یک صنعت کوچک خودرو سازی داریم که با مشکلات خود مواجه است. باید از پرورش سودجویی، دلال پروری و سودهای نجومی بانکی جلوگیری کرد و فقط در صورتی که تولید در کنار اقتصاد باشد می­توان از اقتصاد کشور انتظار رشد و توسعه داشت.

از عزیزانی که این متن را می­خوانند تقاضا دارم به هر نحوی که می­توانند، حتی لفظی، از تولید داخلی حمایت کنند تا فرهنگ تولید محور بودن در کشور نهادینه شده و بتوان کشوری موفق و به تبع آن  مردمانی موفق و شاد داشته باشیم.

بسپار- امروز که این مجموعه را اداره می کنید، در مورد مسایل و موضوعات این صنعت و اصولا کارخانه داری چه دید و نظری پیدا کرده­اید؟

حمید کحالی: فشار اداره­ی  مجموعه بین من و برادرم که اکنون ریاست هیات مدیره را بر عهده دارد تقسیم شده  است. زمانی که کنار پدر بودم شاید بیشتر از اکنون نیز کار می­کردم، اما در نهایت خیالم از بابت مسایل پیش رو راحت بود. راحت تر قدم برمی­داشتم و ریسک می­کردم. دغدغه­های اصلی و هدایت ما بر عهده پدر بود و به قولی پشتمان به تدبیر پدر گرم بود. اکنون با احتیاط بیشتری جلو می­رویم و حس می­کنم نفر اول یک مجموعه بودن چقدر سخت است. نفر دوم با وجود کار بیشتر، فشار روحی کمتری را تحمل می­کند.

کمکی که می­توان به کارآفرین و تولید کننده کرد، روحیه دادن به وی و ارج نهادن به تولید کننده باشد. چه همکاران و رقیبان، چه جامعه، چه دولت. متاسفانه ما در مجلس برای صنعتگران جایی نداریم و روند انتخاب نماینده مبتنی بر محلات و شهر هاست نه صنایع. شاید این نمایندگان با وجود تحصیلات دانشگاهی، از صنعت به دور بوده و با دغدغه­های صنعت و تولید آشنا نباشند. بنابراین زمان قانون نویسی (مانند قانون کار) نیز نظر و منافع صنعتگر و تولید کننده نادیده گرفته می­شود. یکی از کوچکترین این دغدغه­ها مشکلات کارگران است. وظیفه­ی دولت تضمین درمان، بهداشت و آینده­ی کارگر من است تا حداقل بخشی از دلنگرانی­های تولید کننده برطرف شود. از آنجاییکه این مشکلات انعکاسی در بخش تصمیم گیری ندارد، چاره اندیشی هم صورت نمی­گیرد.

شاید به همین سختی تولید و عدم شفافیت قوانین، بسیاری از افراد ترجیح می­دهند در کشورهای خارجی سرمایه گذاری کنند. یکی از این قوانین نا به جا، ارزش افزوده بر کالای داخلی است.

بزرگترین آفت تولید، سود بانکی است. با بی ارزش شدن ریال، سود بانکی بالا رفته، تورم ایجاد شده   انگیزه سرمایه گذاری در  تولید پایین آمده و عملا نه تنها حمایتی از تولید به عمل آورده نشده بلکه ضربه­های مهلکی نیز به آن وارد آورده می­شود. تشویق به سرمایه گذاری در بورس که در هیچ کجای فرهنگ ما جایی ندارد و این مشکلات تا زمانی که صنعتگر وارد سیستم قانون گذاری نشود مرتفع نخواهد شد.

شخصی مانند من که با صنعت بزرگ شده و دغدغه ها و راهکارهای آن را می­شناسد حداقل می­تواند با در میان گذاشتن مشاوره در بهبود وضعیت سهیم باشد.

بسپار- آیا سیستم مدیریتی پدر را ادامه خواهید داد؟ یا برنامه­های جدیدی هم خواهید داشت؟

حمید کحالی: تمام سیاست­­های پدر و نیاتش را با پوست و گوشت و اسنخوان درک کرده­ایم و اکنون پدر در درون ما زنده است. شبانه روز معلم و سرمشق ما بود و خواسته­هایش در ما درونی سازی شده است. بنابراین اهداف ایشان را با انرژی بیشتر دنبال خواهیم کرد. روح رنگ خوش همان روح قبلی است با جسمی جوان تر. به طوری که امیدواریم در سال­های آتی خبرهای بسیار خوش و حیرت انگیزی در صنعت رنگ توسط مجموعه ما شنیده شود.

بسپار- به نظر می رسد خوش از مجموعه­هایی است که نیروی انسانی در آن وفادار بوده است. یعنی بیشتر افراد سال­ها در این شرکت کار کرده­اند. این خود یک سرمایه است. فکر می­­کنید این سرمایه مدیون چیست؟

حمید کحالی: حاج آقا کحالی خیلی به نیروی انسانی اهمیت می­داد و سر کلاس مدیریت منابع انسانی در دانشگاه، زمانی که صحبت سرمایه­های انسانی شد در ذهنم گفتم تمام این کتاب 400 صفحه­ای مقابلم، در واقع همان جملات پدرم است که از سی سال قبل برایم گفته است. شاید بتوان گفت راز موفقیت ایشان نیز اتکا به نیروهای انسانی مثبت و کار آمد و قدر دانی و ارج نهادن به این عزیزان بود. ایشان به پاس قدر دانی از کارمندان نمونه­ی رنگ خوش، درصد سهامی را از باژاک به آنان هدیه کردند. ما نیز به همان نسبت و حتی بیشتر (با آمیزه­ای از آموخته­های پدر و دانشگاه) نیروی انسانی را قدر می­دانیم.

بسپار- روش شما در مدیریت اعتماد به مدیران میانی خواهد بود یا تمرکز بر جزییات؟

حمید کحالی: اعتماد به مدیران میانی توام با دقت به جزییات. همانطورکه به مدیران میانی تکیه می­کنیم و اطمیان داریم، جزییات را با استراتژی شرکت مطابقت می­دهیم تا اگر موردی هم پیش آمد اصلاح شود.

بسپار- برنامه های آتی شما برای مجموعه­هایی که از پدر به ارث برده­­اید و این شرکت­ها خوشبختانه وارد نسل دوم مدیریت شده­اند چیست؟

حمید کحالی: من و برادرم قصد داریم شرکت را به حداکثر توانیی اش برسانیم و یک بیزینس خانوادگی موفق را ادامه دهیم تا از همه نظر رتبه برتر و درجه یک باشد. در گام اول به دوبرابر کردن تولید و فروش می­اندیشیم و همچنین اهدافی مانند دریافت نمایندگی و غیره.

بسپار- در اوضاع فعلی اقتصادی چه راهبردهایی برای بقای مجموعه دارید؟

حمید کحالی: در رابطه با تحریم­های پیش رو و جنگ اقتصادی که در شرف وقوع است باید گفت: بیزینس، جنگ نمی­شناسد. صنعتگر یاد می­گیرد با دشمن هم معامله کرده و از آن سربلند خارج شود. صنعتگر به دشمن خود نیز لبخند می­زند. شاید این بزرگترین تفاوت صنعتگر و سیاستمدار باشد. همانطور که می­بینید بزرگترین اقتصاد جهان نیز یک صنعتگر را در راس قدرت قرار داده که از مذاکره با دشمن خود یعنی کره شمالی نیز موفق بازگشت.

در بحث تحریم­ها، توصیه­ای برای دولتمردانمان دارم. ما تنها دو راه چاره داریم توافق و فوافق. هر راهی به جز این، مخمصه خواهد بود. با برجام به توافقات خیلی خوبی رسیده بودیم اما چند حاشیه این توافقات را زیر سوال  برد. یک صنعتگر (بیزینس من) هیچگاه اجازه نمی­داد توافق به این مهمی فقط به خاطر حاشیه­های رسانه­ای از دست برود. مخالفت را به گونه­ای ابراز می­کند که کمترین ضرر را نصیبش کند. مجموعه ما نیز تا یک چارچوب مشخص می­تواند راهی از پیش ببرد. اگر  به همین راه ادامه دهیم کل صنعت کشور متوقف خواهد شد  و آن روز یعنی فاجعه. از بین رفتن صنعت یک کشور یعنی بیکاری، فقر، آشوب. این موضوع برای کل کشور خطرناک است. از این جهت می گویم تنها راه پیش رو توافق است. اگر مثبت نگاه کنیم، بهترین حالت ممکن  در صورت  عدم توافق، تحریم­های طولانی مدت است که مردم را روز به روز ضعیف تر خواهد کرد.

بسپار- اخیرا به عنوان عضو هیات مدیره شرکت تعاونی رنگ به عنوان یکی از تشکل­های قدیمی این صنعت انتخاب شدید. برنامه تان برای این تشکل چیست؟

حمید کحالی:

(ادامه دارد …)

متن کامل این مصاحبه را در شماره 192ام دوماهنامه بسپار که در مهر ماه منتشر شده است بخوانید. 

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکارخانم ارشاد .تماس بگیرید. امکان اشتراک آنلاین بر روی صفحه اصلی همین سایت وجود دارد.