گفت و گو با مهندس محمدرضا معاونیان، تقدیر شده در چهارمین دوره جایزه کاوه/ دکتر افشار مسیر زندگی تحصیلی را به من نشان داد

بسپار/ ایران پلیمر چهارمین دوره جایزه کاوه برگزیدگان خود را 29 مردادماه 1403 معرفی کرد. این دوره علاوه بر برندگان سه جایزه اصلی، دو نفر دانش آموخته برتر مهندسی پلیمر را نیز شایسته قدردانی دانست.

گفت و گوی زیر با مهندس محمدرضا معاونیان یکی از تقدیرشدگان جایزه کاوه انجام شده است:

ایران پلیمر- آیا انتخاب رشته پلیمر برای شما آگاهانه بود؟ در مسیر تحصیل نسبت به اون چه حسی داشتید؟ (آیا در دوران تحصیلی مدرسه هم دانش آموزی با نمره های خوب بودین؟)

معاونیان: درخصوص انتخاب رشته پلیمر باید بگم که خب کاملا آگاهانه بود. من در مشهد در دبیرستان شهید هاشمی نژاد ۲ (سمپاد) تحصیل می کردم و خداروشکر وضعیت درسی خیلی مناسبی داشتم و رتبه کنکورم ۳۳۷ منطقه یک شد. با وجود اینکه با توجه به رشته ام می تونستم تقریبا در اکثر دانشگاه ها و رشته های تاپ کشور قبول بشم، اما اولین اولویتم در انتخاب رشته، مهندسی پلیمر دانشگاه فردوسی بود که سومین سالی بود که دانشجوی کارشناسی پلیمر جذب می کرد.

داستان جالبی هم داشت این انتخاب.

من بعد از کنکور به همراه یکی از دوستانم به تهران اومدیم تا در همایش آشنایی با رشته های دانشگاه شریف شرکت کنیم. خب اونجا با رشته های مختلف آشنا شدیم و دید نسبتا خوبی گرفتیم. البته حتما می دونید که دانشگاه شریف رشته پلیمر رو نداره و من هم این رشته رو نمی شناختم. به طور کاملا اتفاقی متوجه شدیم که چند روز بعد، دانشگاه امیرکبیر هم همایش مشابهی برگزار می کنه. ما هم تصمیم گرفتیم اونجا شرکت کنیم.

خلاصه بگذریم از اینکه ثبت‌ نام نکرده بودیم و به زور ما رو راه دادند، بعد از ورود به سالن همایش و گذر زمان، فهمیدیم که مطالب تکراری هست و تصمیم گرفتیم که از اون سالن خارج بشیم. به طور اتفاقی وارد سالن دیگری شدیم که خالی بود و خودمون مشغول صحبت شدیم.

کمی که گذشت کم کم سالن شلوغ شد و فردی برای معرفی رشته پلیمر بالای سن رفت (بعداً فهمیدم که ایشان آقای دکتر افشار طارمی از بنیانگذاران دانشکده پلیمر دانشگاه امیرکبیر بودند) سخنرانی ایشان بسیار روی من تاثیرگذار بود و آشنایی با افق‌های روشن رشته مهندسی پلیمر باعث شد تا من این رشته رو برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کنم. بعداً که در کنفرانس ISPST اصفهان ایشان را دیدم به ایشان گفتم که من انتخاب این رشته را مدیون ایشان هستم و بسیار از انتخابم راضی هستم و بعد هم ایشان تعریف کردند که چطور خودشان سبب ایجاد رشته مهندسی پلیمر در دانشگاه فردوسی بوده‌اند.

در کل باید بگم که از مسیری که در این رشته طی کردم خیلی راضی هستم. چه از بابت علاقه ای که به مباحث دنیای پلیمرها دارم و چه از حیث بازارکار و فرصت های پیش رو در این رشته.

ایران پلیمر- برنامه تون برای آینده تحصیلی یا شغلی چی هست؟

معاونیان: خب من به دلایل مختلفی تصمیم گرفتم که مقطع کارشناسی رو در مشهد بمونم. با وجود اینکه شاید در تهران و سایر شهرهای صنعتی، موقعیت های شغلی بیشتری وجود داشته باشه، اما در مشهد، به خصوص در رشته پلیمر، جای کار بسیار زیادی وجود داره و میشه گفت به خاطر کمبود نیروی انسانی متخصص در این زمینه، خلاء های بسیاری هست که دانشجویان این رشته می تونن ازش استفاده بکنند. برای ادامه مسیر، خب من کنکور ارشد مهندسی پلیمر رو شرکت کردم و رتبه ۲۰ کشور شدم. خدا رو شکر امسال برای اولین بار دانشگاه فردوسی در مقطع ارشد مهندسی پلیمر جذب دانشجو داره و من مجددا دانشگاه فردوسی رو اولین اولویت خودم قرار دادم تا بتونم از ارتباطات و فرصت هایی که اینجا دارم استفاده کنم.

همزمان در شرکت دانش بنیانی در پارک علم و فناوری خراسان در حوزه تولید مواد شیمیایی پلیمری موردنیاز صنعت نفت و گاز فعالیت میکنم.

ایران پلیمر- پیشنهادتون برای دانشجوهای این رشته چیه؟

معاونیان: خب نمی دونم که این مصاحبه قبل از انتخاب رشته کنکور سراسری منتشر می شه یا بعدش. اما واقعا به همه کسایی که در معرض انتخاب هستند توصیه می کنم که از جوسازی های ایجاد شده روی یکسری رشته های خاص فاصله بگیرن. اینکه باب شده همیشه رتبه برترها توی یکسری رشته های خاص یا حتی دانشگاه های خاص تحصیل کنند رو باید ازش فاصله بگیریم. چون واقعا معتقدم ‌که مسیر آینده هر شخصی مستقل از رشته و دانشگاهشه و خود فرد هست که باید مسیرش رو بسازه. پس چه بهتر که در رشته و دانشگاهی تحصیل کنه که بهش علاقه و حس تعلق داره.

من بخش زیادی از رشد فردی خودم رو مدیون فعالیت در انجمن علمی و فعالیت های داوطلبانه میدونم. پس به همه دانشجوها توصیه می کنم که سعی کنن فعالانه در این فضاها حضور داشته باشند و دایره ارتباطی خودشون و مهارت های خودشون رو تقویت کنن.

ایران پلیمر- پیشنهادتون برای کارفرماهای این صنعت چیه؟

معاونیان: شاید خیلی در جایگاهی نباشم که بخوام توصیه ای داشته باشم. اما چیزی که من می بینم اینه که سبک و سیاق مدل کاری نسل جدید تفاوت پیدا کرده. سازمان هایی که واقعا دنبال استعدادهای برتر هستن باید خودشون رو با این سبک های جدید تطبیق بدن و گرنه در آینده ای نه چندان دور با مشکل جدی در تامین نیروی انسانی خودشون مواجه میشن. (البته اگر تا الان مواجه نشده باشن)

ایران پلیمر- چالش فضاهای پژوهشی رو چی می دونین؟ و اگر در صنعت وارد شدین چالش فضای صنعتی رو چی می بینین؟

معاونیان: چالش های عمده بیشتر به بودجه ها و منابع محدود پژوهشی و از طرفی بی نتیجه و بی هدف بودن بعضی از پژوهش ها برمی گرده. باید پژوهش های دانشگاهی خصوصا در رشته های مهندسی به سمت کاربردی شدن پیش بره تا هم از نتایج اون بشه استفاده کرد و هم تامین مالی اون از سمت متقاضی پروژه انجام بشه.

اما در صنعت، واقعا به علت شرایط موجود از مسائل بی ثباتی اقتصادی و قوانین گرفته تا تامین مواد اولیه و قطعی های برق و سایر مشکلات زیرساختی، اگر شرکت هایی همچنان به دنبال نوآوری و توسعه و ارتباط با دانشگاه هستند، باید بهشون آفرین گفت!

اینقدر مسائل مختلف شرکت ها رو درگیر روزمرگی میکنه که پرداختن به این حوزه ها در ظاهر کار نمایشی و شو به حساب بیاد اما حقیقت اینه که به قول دکتر شامی زنجانی در کتاب ناخدایی دیجیتال، نوآوری کنید یا بمیرید!

حقیقت اینه که علی رغم تمام مشکلات موجود که کم هم نیستند، باید شرکت ها به سمت نوآوری برن و فعالیت های تحقیق و توسعه شون رو گسترش بدن. چیزی که شاید خیلی از صنایع هنوز اهمیتش رو درک نکردند. با این حال فکر می کنم که شاید وضعیت صنعت پلیمر به خاطر پرچمداری چند مجموعه خاص در این صنعت‌، نسبت به سایر صنایع وضع بهتری داشته باشد.

ایران پلیمر-  چه طور از برگزاری جایزه کاوه مطلع شدین؟

معاونیان: خب من سال هاست، تقریبا از همان ابتدای شروع به تحصیل نشریه و سایت بسپار رو دنبال می کنم و از این جایزه اطلاع داشتم.

ایران پلیمر- مشغولیت های کنار تحصیلتون چی هست؟ و اصولا ایجاد چه توانمندی هایی رو امروز برای یک مهندس پلیمر لازم می دونین؟

معاونیان: قبل تر اشاره ای کردم به این موضوع. خب من به طور جدی این سال ها در انجمن های علمی دانشجویی دانشگاه فردوسی فعالیت می کردم. تقریبا ۳ سال در انجمن علمی نانو که فعالیت های ارزشمندی مثل دو دوره نمایشگاه دستاورهای فناوری نانو استان با حضور دبیران وقت ستاد نانو، و در یک سال اخیر هم در سمت دبیر ارتباط با صنعت انجمن های علمی دانشگاه که مهم ترین فعالیت ما برگزاری نمایشگاه کار دانشگاه فردوسی با حضور حدود ۳۰ شرکت صنعتی برتر استان (که در سطح خودش کم نظیر بوده).

معتقدم این فعالیت ها توانمندی هایی رو به من داده که کمتر جایی می شد به دستشون آورد. توانایی کار تیمی، توانایی مدیریت رویدادها، توسعه ارتباطات و مذاکره و …

اینها چیزاییه که واقعا از طریق دروس و آموزش قابل انتقال نیست و خب می شه با استفاده از فعالیت های دانشجویی در حاشیه تحصیل به دستشون آورد.