اختصاصی بسپار/تحلیل های اقتصادی صاحبان صنعت پلیمر و پوشش در خصوص سال های 1401 و 1402/ هروس ابراهیمی، مدیرعامل کاجاران: ادامه کار صنعتی جز ضرر نیست
بسپار/ ایران پلیمر سال بد سال باد سال اشک سال شک …
بدون هیچ توضیح و حاشیه نویسی، آنچه در ادامه می خوانید پاسخ گروهی از مدیران صنعت پلیمر و پوشش به سوالاتی است که در ابتدای مطلب آورده ایم. نمی خواستیم کامتان را تلخ تر کنیم. می خواستیم همه مان بدانیم در وضعی که هست چه قدر شبیهیم.
– مهم ترین رویداد اقتصادی سال 1401 چه بود و چه تاثیراتی روی کسب و کار شما در صنعت پلیمر و پوشش داشت؟
– مثبت ترین و منفی ترین تصمیم اقتصادی دولت در سال 1401 را چه می دانید؟
– بزرگترین دستاورد سازمان شما در سال 1401 چه بود؟
– بزرگترین چالشی که در سال 1401 در حیطه فعالیت حرفه ای و تخصصی خود با آن مواجه شدید، چه بوده است؟
-پیش بینی شما برای آینده اقتصادی کشور چیست؟
– نکته دیگری را اگر لازم می دانید، بفرمایید.
(این گفت و گوها در شماره نوروزی مجلات بسپار و پوشرنگ به چاپ رسیده و به تدریج منتشر خواهد شد.)
هروس ابراهیمی: بدترین و مهم ترین اتفاق اقتصادی سال 1401، افزایش وحشتناک نرخ ارز بود که از 20-25 آمد روی 45 (زمان انجام مصاحبه). تاثیر آن گرانی زندگی است از اجاره خانه و قیمت ارزاق تا هر چیز دیگر. تاثیری که در کسب و پیشه ما داشته، این است که انگیزه ای برای فروش ماشین نداریم. خریدارها نسبت به سالهای قبل بیشتر شده اند. ماشین هم گران شده اما انگیزه نداریم. وقتی دلار گران می شود، مواد و تجهیزات اولیه ما هم گران می شود، اما نه به نسبت ارز. پس تقاضای خرید در بازار زیاد می شود. در عین حال برخی فروشندگان بازار هم جنس نمی فروشند، همه اینها به گرانی مازاد کالای صنعتی دامن می زند.
این شرایط خرید ماست. مورد دوم که ما چرا انگیزه فروش نداریم این است که باید قیمت را به روز بالا ببریم. حالا یک ماشین از روز سفارش تا تحویل حداقل به دو تا شش ماه زمان برای ساخت نیاز دارد. حتی اگر 40 درصد سود در نظر گرفته باشیم در این مدت مستهلک شده و ضرر کرده ایم! اصلا سود هیچ، حقوق و دستمزد را چگونه پرداخت کنیم.
هر چه بررسی کردیم دیدیم ادامه، جز ضرر نیست.
نمی توانم تصمیم مثبتی را سوا کنم. روزی نیست که دولت تصمیم جدیدی نگیرد ولی هر آنچیزی که دولت تصمیم می گیرد و به مردم گزارش می دهد، مردم فردا عکسش را در واقعیت شاهد هستند.
از یک طرف از حمایت تولید می گویند، فردا تولید با کله زمین می خورد. نمی دانیم در فکرشان چه می گذرد … وضع آن قدر خراب است که کاری نمی شود کرد یا ناکارآمد هستند؟
نمی شود شما از حمایت تولید داخل بگویید ولی شرایط و قوانین بیمه و شهرداری و دارایی و صمت و … را برخلاف آن وضع کنید!
جا دارد بگویم 37 سال است در صنعت ماشین سازی هستم. نزدیک 28-30 سال آن را در کار ساخت اکسترودر بودم. پروانه هم دارم ولی برای توسعه مجوز را نه انتقال می دهند و نه مجوز جدید صادر می کنند. هیچ هماهنگی بین وزارت صمت و اصناف وجود ندارد. اگر تولیدکننده نباشم اجازه ورود قطعه را نمی دهند. سال 68 مجوز صنفی دریافت کرده ایم، الان آن را قبول ندارند. هیچ چیز سر جای خودش نیست.
مشکل دولت این است که سیاست جای اقتصاد را گرفته. برای چرخاندن اقتصاد کشور، سیاست کشور باید در گرو اقتصاد باشد، کارهای سیاسی باید برای پیشبرد اقتصاد طراحی شود، اینجا برعکس است …
دستاورد سازمان ما، امسال فقط توانستیم موانع تولید را رفع کنیم، چیزی نیفزودیم. پیشرفت و نوآوری نتوانستیم داشته باشیم. همه برنامه های آینده مان باقی مانده، فقط خودمان را نگهد اشتیم که فرو نریزیم!
چالش بزرگ امسال ما یکی مشکل نیروی کار بود که نتوانستیم جذب کنیم. سالی که در انتهای آن هستیم، به نظرم افزایش حقوق اعلام شده 58 درصد بود، ما 100 درصد اضافه کردیم! فقط به خاطر اینکه گرانی سرسام آور شده بود. همان موقع پیش بینی کردیم و برای عدم ریزش صد در صد دستمزدها را اضافه کردیم که تا ماه های 5 و 6 جواب داد. ولی از آن موقع باز هم گرانی های مازاد آمد و پرسنل واقعا در تنگنا هستند. شغل های کاذب راننده تاکسی اینترنتی و واسطه گری املاک و … جذاب شده است.
دنبال راهکار هستیم هر چه قدر می توانیم با ماشین ابزار اتومات و نیروی کار کمتر ادامه بدهیم.
یک چالش جدید دیگر در یک ماه اخیر قطعی برق بود که انجام تعهدات تا آخر سال را برای ما دشوار کرد. اوایل هفته ای سه روز قطعی برق داشتیم، بعد دو روز که ادامه دارد. یک روز هم که تعطیل است. نمی دانیم چه کنیم. تامین مالی کردیم که به ژنراتور مجهز بشویم.
من اقتصاددان نیستم و صحبت هایم در حد کارشناسی نیست ولی می توانم حسم را بگویم. آینده ای برای تولید و صنعت نمی بینم. خیلی از واحدهای صنعتی یا تعطیل شده یا در آستانه تعطیلی هستند. از اینکه این همه تلاش کردم و وقت شکوفایی آن همه درها دارد بسته می شود، نگرانم. تورم همه مردم را خفه کرده و ما هم جزو همین مردم هستیم.
بعد از تمام این صحبت ها حرف آخرم این است، پیشنهاد می کنم برای کشور، برای اقتصاد و برای تولید اول نقشه راه ترسیم بشود. تکلیف خود را روشن کنیم. اگر فروشنده کشوریم که هیچ. اگر نه باید سیاست بعد از اقتصاد باشد. در خدمت اقتصاد باشد. باید تغییر رویه بدهند.
(ادامه دارد …)
متن کامل این گفت و گو را در شماره 245 ماهنامه بسپار که در نیمه اسفند ماه 1401 منتشر شده است، بخوانید.
در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه و فیدیبو قابل دسترسی است.
