گفت و گو با مهندس هلیا حیدری نسب، برنده چهارمین دوره جایزه کاوه/ پیشنهاد می کنم دانشجویان یادگیری مهارتهای نرم افزاری را جدی بگیرند
بسپار/ ایران پلیمر چهارمین دوره جایزه کاوه برگزیدگان خود را 29 مردادماه 1403 معرفی کرد. این دوره سه برنده جایزه اصلی داشت که به عنوان برترین دانش آموختگان مهندسی پلیمر و رنگ توسط هیات داوران ارزیابی و معرفی شدند.
گفت و گوی زیر با مهندس هلیا حیدری نسب انجام شده است.
ایران پلیمر- آیا انتخاب رشته پلیمر برای شما آگاهانه بود؟ در مسیر تحصیل نسبت به آن چه حسی داشتید؟ (آیا در دوران تحصیلی مدرسه هم دانش آموزی با نمره های خوب بودین؟)
حیدری نسب: انتخاب رشته پلیمر برای من یک تصمیم کاملاً آگاهانه و مبتنی بر علاقه و تحقیق بود. از دوران مدرسه، به علم مواد و کاربردهای آن در زندگی روزمره علاقهمند بودم. وقتی به دنیای پلیمرها وارد شدم، متوجه شدم که این رشته نه تنها علمی جذاب، بلکه حیاتی برای پیشرفت فناوری و صنایع مختلف است.
در طول تحصیل، حس خوبی داشتم و هر روز با مفاهیم جدید و چالشهای جالبی روبرو میشدم. به دلیل علاقهام به رشتهام، از یادگیری لذت میبردم و این تجربهها برایم بسیار ارزشمند بودند. همچنین، در انجمن علمی دانشگاه فعالیت دارم و به عنوان یکی از اعضای فعال، در برگزاری کارگاهها و سمینارها شرکت میکنم. این فعالیتها به من کمک کرد تا علاوه بر یادگیری تئوری، تجربیات عملی و اجتماعی نیز کسب کنم.
در دوران تحصیلی مدرسه هم تلاش کردم و نمرات خوبی کسب کردم. این تجربهها به من کمک کردند تا به اهدافم نزدیکتر شوم و احساس رضایت بیشتری از مسیر علمیام داشته باشم.
ایران پلیمر – برنامهتون برای آینده تحصیلی یا شغلی چی هست؟
حیدری نسب: برنامهام برای آینده تحصیلی، ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد و سپس دکتری در زمینه پلیمر و مواد پیشرفته است. این تصمیم را با توجه به علاقهام به پژوهش و نوآوری اتخاذ کردهام. در حال حاضر، مشغول به انجام پروژه کارشناسی ارشد هستم. این پروژه نه تنها به من این امکان را میدهد که به عمق علم پلیمر بپردازم، بلکه به من کمک میکند تا مهارتهای تحقیقاتی و تحلیلیام را تقویت کنم. از سوی دیگر، در نظر دارم که پس از فارغالتحصیلی، به صنعت بپیوندم و در زمینه تحقیق و توسعه فعالیت کنم. هدفم این است که با استفاده از دانش و تجربیاتم، به بهبود کیفیت محصولات و فرآیندهای صنعتی کمک کنم. همچنین، به دنبال فرصتهای بینالمللی هستم تا بتوانم با پژوهشگران و متخصصان دیگر در سطح جهانی همکاری کنم.
ایران پلیمر – پیشنهادتون برای دانشجوهای این رشته چیه؟
حیدری نسب: به دانشجویان این رشته پیشنهاد میکنم که حتماً در کنار تحصیل، به فعالیتهای عملی و پژوهشی بپردازند. یکی از بهترین راهها برای یادگیری عمیقتر، شرکت در پروژههای گروهی و کارآموزی در صنایع مرتبط است. همچنین، توصیه میکنم که در انجمنهای علمی و پژوهشی دانشگاه فعال باشند. من خودم در انجمن علمی پلیمر دانشگاه فعالیت میکنم و این تجربه به من کمک کرده تا با افراد همفکر و متخصص ارتباط برقرار کنم و از تجربیات آنها بهرهمند شوم. همچنین، تولید پادکست “پلیکست” به من این امکان را داده تا با کارشناسان صنعت و دانشگاه گفتگو کنم و اطلاعات جدیدی کسب کنم. دانشجویان باید به مهارتهای نرم افزاری مانند کار تیمی و ارتباطات نیز توجه داشته باشند، زیرا این مهارتها در محیطهای کاری بسیار مهم هستند. در نهایت، به یاد داشته باشید که در هر فرصتی، سوال کنید و یاد بگیرید؛ هر تجربهای میتواند به رشد شما کمک کند.
ایران پلیمر- پیشنهادتون برای کارفرماهای این صنعت چیه؟
حیدری نسب: کارفرماها در صنعت پلیمر باید به آموزش و توسعه مهارتهای کارکنان خود توجه ویژهای داشته باشند. ایجاد محیطهای پژوهشی و نوآورانه میتواند به بهبود کیفیت محصولات و افزایش بهرهوری کمک کند. همچنین، کارفرماها باید به جذب و نگهداری استعدادهای جوان توجه کنند. من به عنوان یک دانشجوی فعال به خوبی میدانم که جوانان با انگیزه و ایدههای نوآورانه میتوانند به رشد صنعت کمک کنند. بنابراین، برگزاری دورههای آموزشی و کارگاههای عملی میتواند به ایجاد این ارتباط کمک کند. همچنین، پیشنهاد میکنم که کارفرماها با دانشگاهها همکاری کنند تا دانشجویان بتوانند تجربیات عملی را در کنار تحصیل کسب کنند. این همکاری میتواند به ایجاد یک اکوسیستم پویا و نوآورانه منجر شود که به نفع همه طرفها خواهد بود.
ایران پلیمر- چالش فضاهای پژوهشی رو چی میدونین؟ و اگر در صنعت وارد شدین چالش فضای صنعتی رو چی میبینین؟
حیدری نسب: چالشهای فضاهای پژوهشی معمولاً شامل کمبود بودجه، منابع و تجهیزات مناسب است. پژوهشگران اغلب با محدودیتهایی مواجه هستند که مانع از پیشرفت تحقیقات میشود. همچنین، نیاز به همکاری میانرشتهای برای حل مسائل پیچیده وجود دارد. در صنعت، چالشهایی مانند تغییرات سریع فناوری و نیاز به نوآوری مستمر را میبینم. این تغییرات ممکن است فشار زیادی به شرکتها وارد کند تا به سرعت خود را با شرایط جدید وفق دهند. به عنوان یک دانشجو به خوبی میدانم که برای موفقیت در این فضاها، لازم است که همواره بهروز باشیم و از آخرین دستاوردهای علمی و فناوری مطلع باشیم. همچنین، چالشهای مربوط به مدیریت زمان و منابع انسانی نیز در صنعت وجود دارد که نیاز به برنامهریزی دقیق و کار تیمی مؤثر دارد. همچنین، کمبود نیروی انسانی با تجربه و متخصص در برخی حوزهها میتواند مانع از پیشرفت و نوآوری شود. این مسائل نیازمند برنامهریزی دقیق و همکاری نزدیک با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی است تا بتوانیم به بهبود وضعیت موجود کمک کنیم.
ایران پلیمر- چه طور از برگزاری جایزه کاوه مطلع شدین؟
حیدری نسب: من از برگزاری جایزه کاوه از طریق کانال تلگرام مطلع شدم.
ایران پلیمر- مشغولیتهای کنار تحصیلتون چی هست؟ و اصولا ایجاد چه توانمندیهایی رو امروز برای یک مهندس پلیمر لازم میدونین؟
حیدری نسب: در کنار تحصیل، به فعالیتهای متعددی مشغول هستم که به من کمک میکند تا تجربههای عملی و علمی ارزشمندی کسب کنم. یکی از این فعالیتها، سردبیری مجله پت است که در آن به بررسی جدیدترین دستاوردها و پژوهشها در زمینه پلیمر و مواد میپردازیم. این تجربه به من این امکان را داده تا با پژوهشگران و متخصصان صنعت ارتباط برقرار کنم و از تجربیات آنها بهرهمند شوم.
علاوه بر این، من موسس و سردبیر پادکست “پلیکست” هستم. تولید این پادکست نه تنها به من کمک کرده تا مهارتهای ارتباطی و مدیریتیام را تقویت کنم، بلکه به من این امکان را داده تا به روز باشم و از آخرین تحولات علمی مطلع شوم.
همچنین، در حال انجام پروژههای جانبی مرتبط با علاقه تحصیلیام هستم. این پروژهها به من کمک میکنند تا دانش تئوری خود را به عمل تبدیل کنم و مهارتهای فنیام را گسترش دهم. این تجربیات به من این امکان را میدهند که در دنیای واقعی با چالشها و مسائل مختلف روبرو شوم و راهحلهای نوآورانهای ارائه دهم.
به عنوان یک مهندس پلیمر، ایجاد توانمندیهایی مانند مهارتهای پژوهشی، کار تیمی و توانایی حل مسئله ضروری است. همچنین، آشنایی با نرمافزارهای تخصصی و مهارتهای مدیریتی نیز بسیار مهم است. در دنیای امروز، مهندسان پلیمر باید بتوانند با چالشهای جدید روبرو شوند و راهحلهای نوآورانه ارائه دهند. این ترکیب از تجربیات و مهارتها به من کمک میکند تا به یک مهندس موفق تبدیل شوم و در صنعت پلیمر تأثیرگذار باشم.
همچنین این فرصت را زمان مناسبی میدانم تا از استاد دلسوزم جناب آقای دکتر وحید حدادی اصل و سرکار خانم حانیه احمدی و جناب آقای دکتر مهدی توحیدیان و همچنین پدر و مادرم که همواره پشتیبان من بودند تشکر کنم.
