آموزش پلیمرها در دانشگاه‌های دولتی مالزی

بسپار/ ایران پلیمر نرخ رشد اقتصاد در مالزی با تورم 3% و نرخ بیکاری2/9 درصد، در سال 2014 تقریبا برابر با 6% بوده است. این کشور در سال‌های اخیر رشد اقتصادی مناسبی داشته است. هم­زمان وضعیت اشتغال دانش‌آموختگان بومی (به عنوان نیروی انسانی بامهارت) اغلب بسیار مورد بحث قرار گرفته است. دغدغه‌های اصلی در مسئله اشتغال شامل این موارد است:

الف) آیا دانش‌آموختگان به قدر کفایت مهارت‌های مورد نیاز بازار کار را، مهارت‌هایی که پیوسته پیچیده‌تر شده و مهارت‌های دیجیتال نیز به آن افزوده می‌شود، دارند؟

ب) آیا برنامه درسی و آموزش‌های آن‌ها با تقاضای اقتصاد دانش‌بنیانِ بازار جهانی هم‌خوانی دارد؟

پ) آیا آن‌ها توانایی رقابت در اقتصادی را که به صورت روزافزون فناوری‌های جدید را به کار می‌گیرد، دارند؟

عمده دانش‌آموختگان رشته‌های بسپار در مالزی در شرکت‌های تولیدی محصولات لاستیکی، بخش تولید، صنعت شیرابه (رنگ و پوشرنگ، چسب‌ها، ماده شیارگیر، محصولات با پوشش شیرابه (مانند دستکش‌های لاستیکی، بادکنک)، کارخانه‌های محصولات لاستیکی و بازیافت پلاستیک‌ها استخدام می‌شوند. ما در این مقاله وضعیت فعلی آموزش بسپار در دانشگاه‌های دولتی را در مالزی در برآورده کردن نیازهای صنعت در کشور مورد بررسی قرار می‌دهیم.

کلیدواژه‌ها: رشته شیمی، رشته‌های مرتبط با شیمی، رشته مواد، رشته بسپار، سرفصل‌های آموزشی بسپار.

مقدمه

مالزی جامعه‌ای متشکل از چند قومیت، چند فرهنگ و چند زبان با بیش از 30 میلیون نفر جمعیت است. جمعیت بومیان مالایی عمده جمعیت، حدود 58%، را تشکیل می‌دهند و پس از آن چینی‌ها با 24%، هندی‌ها با 7% و اقوام دیگر با مجموع 11% باقی جمعیت را شامل می‌شوند. زبان رسمی کشور مالزی زبان مالایی است اما انگلیسی زبان اول در کسب‌وکار است. مالزی از دهه 1970 از یک کشور تولیدکننده مواد اولیه به یک اقتصاد پویای چندبخشی تبدیل شده که فناوری‌های پیشرفته متنوع، صنایع دانش‌بنیان و سرمایه‌بر را تشکیل می‌دهد. مالزی یکی از تولیدکنندگان شناخته‌شده در حوزه لاستیک و پلاستیک در آسیا است. این کشور تاکنون تنها 1500 کارخانه در بخش پلاستیک و 350 کارخانه در بخش لاستیک احداث کرده است. در سال 2014 محصولات لاستیکی 3% از کل صادرات کالا (معادل 10.000 میلیون رینگت) را شامل می‌شد. در سال 2012 در مجموع 598.180 موقعیت شغلی در بخش تولید وجود داشت که تنها 4.326 نفر در این موقعیت‌های شغلی استخدام شدند و وضعیت تا سال 2014 به صورت قابل توجهی بهبود نیافت (نک. جدول 1). اطلاعات موجود نشان می‌دهد که یک روند کلی در جذب شدن متقاضیان کار به بخش خدمات در مقایسه با مشاغل بخش تولید (که فناوری‌محور و یا نیازمند نیروی کار زیاد هستند) وجود داشته است.

در فاصله ژانویه تا اوت 2014 دانش‌آموختگانی که به دنبال کار بودند تنها 34/2 % از کل متقاضیان کار (401.827 نفر) را تشکیل می‌دادند. بازخورد کلی که از کارکنان بخش لاستیک و پلاستیک دریافت کردیم حاکی از آن است که دانش‌آموختگان بومی ممکن است مهارت کافی مورد نیاز برای کار در صنایع وابسته به فناوری و نیروی کار را نداشته باشند.