اختصاصی ایران پلیمر از نهمین دوره کنفرانس بین المللی مستربچ و کامپاند/ دکتر سعید آسیابان، عضو کمیته علمی: توسعه نیازمند گردش اطلاعات و کنفرانس ها یکی از منابع دریافت اطلاعات تخصصی هستند

بسپار/ ایران پلیمر کنفرانس بین المللی مستربچ و کامپاندهای پلیمری نهمین دوره خود را در روزهای 28 و 29 بهمن ماه در هتل المپیک تهران برگزار می کند.

گفت و گوی خبرنگاران ایران پلیمر با برخی از فعالین این بخش به تدریج منتشر خواهد شد. محور این گفت و گوها به شرح زیر است:

ایران پلیمر –جایگاه کنفرانس های تخصصی را در توسعه علوم، مهندسی و صنایع چگونه ارزیابی می کنید؟

آقای دکتر آسیابان: هر کسی که دستی در صنعت دارد، برای توسعه صنعت خود نیازمند کسب اطلاعات هست و مسیرهای مختلفی را می‌تواند طی کند به عنوان مثال پروژه‌های پژوهشی تعریف کند یا کارهای مطالعاتی انجام دهد و البته یکی از منابعی که می‌تواند اطلاعات خودش را از به وسیله آن تامین کند، شرکت در کنفرانس تخصصی و همایش‌های مرتبط با صنعت خود است. بنابراین اگر بخواهیم از این منظر نگاه کنیم که توسعه، نیازمند اطلاعات هست و اطلاعات هم در یک منابع مشخصی یافت می‌شود، می‌توانیم کنفرانس‌های تخصصی و همایش‌های مرتبط با صنعت را به عنوان یکی از منابع تامین کننده اطلاعات در نظر بگیریم زیرا گردش اطلاعات در این همایش‌ها و کنفرانس‌ها اتفاق می‌افتد و همین گردش اطلاعات، به لحاظ مدیریت دانش برای توسعه هر یک نیاز مهم است بنابراین کنفرانس‌های تخصصی به عنوان منبعی برای ارائه اطلاعات و عاملی برای گردش اطلاعات می‌توانند ابزار بسیار مهمی را برای توسعه صنعت خود در اختیار صنعتگران بگذارند.

ایران پلیمر –آیا کنفرانس مستربچ و کامپاند توانسته است در 8 دوره برگزار شده این جایگاه را محقق کند؟

آقای دکتر آسیابان: به نظر بنده بله این اتفاق افتاده است اگر کنفرانس مستربچ و کامپاند نمی‌توانست رسالت گردش اطلاعات را بازی کند، قطعاً در دوره‌های گذشته، تا این اندازه از بخش ارائه مقالات و سخنرانی‌ها، چه در بخش مستمعین و شنوندگان استقبال نمی شد. بنابراین برگزاری این هشت دوره با استقبال قابل توجه، دلیلی بر اثربخشی و گردش اطلاعات در این کنفرانس است اما اینکه کنفرانس را به عنوان یک منبع اطلاعات در هشت دوره گذشته در نظر بگیریم، به نظر بنده یکی از ضعف‌های کنفرانس این بود که مقالات بعد از کنفرانس، منتشر نمی‌شوند و آن اثربخشی که ما از یک کنفرانس تخصصی به عنوان منبع تامین اطلاعات برای توسعه صنعت می‌خواهیم در نظر بگیریم، مقداری ضعیف عمل کرده است اما به لحاظ گردش اطلاعات که صنعتگران ما در این کنفرانس شرکت کنند و از مسیرهای تحقیقات و توسعه همکاران و رقبای خودشان اطلاع پیدا کنند، قطع به یقین کنفرانس مستربچ در هشت دوره گذشته‌اش بسیار موفق عمل کرده و امیدواریم که این اتفاق برای دوره نهم این کنفرانس هم رخ دهد.

ایران پلیمر –رشد این صنعت در سالهای اخیر را نتیجه چه عواملی می دانید؟

آقای دکتر آسیابان: بنده چهار عامل را موثر می‌دانم. اولین عامل تحریم‌ها هستند که قاعدتاً چون صنعت کامپاندینگ یک صنعت تبدیلی هست و ویژگی‌ها و خواصی که پلیمرها را ندارند را بر اساس فرایند کامپاندینگ به آنها اعطا می‌کند و محصولات این صنایع در زنجیره خود، به قطعات تبدیل شده و در محصولات نهایی استفاده می‌شود. بایستی عرض کنم که ما در این دوران تحریم هم به لحاظ کامپاند‌ها و در کشور هم قطعات پلیمری که پایه آنها محصولات کامپاندینگ بودند، دچار محدودیت شدیم. در نتیجه این تحریم‌ها باعث شدند که صنایع کامپاندیگ‌ و قطعه سازان تلاش‌شان را بر این مهم متمرکز کنند که این کامپاندها را داخلی سازی کنند و در صنایع خودرویی و لوازم خانگی، پرکننده‌های پلیمرهای مهندسی مثل پلی‌کربنات و ABS و غیره که در داخل کامپاند شدند و به قطعات پلیمری تبدیل شدند. به نظر بنده به لحاظ کمی در رشد صنعت کامپاندینگ بسیار اثربخش بوده است.

عامل دوم به نوعی نتیجه عامل اول بوده یعنی در اثر تحریم‌ها و کمبودهایی که کشور داشته، تمایل به سرمایه‌گذاری در حوزه کامپاندینگ افزایش پیدا کرده است. با توجه به اینکه صنایع کامپاندینگ جزو رده صنایع SME  قرار می‌گیرند و حجم سرمایه‌گذاری‌شان بالا نیست،  بسیاری از سرمایه گذارها ترغیب به سرمایه گذاری در این حوزه شدند و این باعث شد که تعداد تولیدکنندگان کامپاند به لحاظ سرانه کارخانه و  تجهیزات و ماشین آلات، افزایش پیدا کند و همین امر باعث شد رقابت شدیدی برای بقا بین تولید کننده‌ها شکل بگیرد و این تلاش برای بقا خود ضامنی برای توسعه صنعت کامپاندینگ شد!

عامل سوم، انگیزه تولید کننده برای صادرات این محصولات بود که خودش می‌توانست یک محلی برای درآمد دلاری باشد. اخیرا کامپاندکارها بر صادرات محصولاتشان تمرکز کردند و خود این صادرات به لحاظ کمی، ظرفیت‌های تولید را بالاتر آورد. از لحاظ کیفی با توجه به استاندارد سختگیرانه برخی از کشورها سبب شد تا تولید ارتقا پیدا کند.

عامل چهارم و آخرین عامل، در صنعت بر سر تولید محصولات دانش‌بنیان، دولت پروتکل‌هایی را برای محصولات دانش‌بنیان طراحی و تدوین کرد همچنین تسهیلات و حمایت‌هایی را داشتیم که صنعت ترغیب شد تا محصولات پیچیده بر پایه تحقیقات را تولید کند. همین کلید واژه ها نشان می‌دهد که صنعت توسعه پیدا کرده است و محصولی با سطح فناوری متوسط رو به بالا بر پایه تحقیقات تولید شود که قطعاً خروجی این چنین رویکردی، توسعه صنعت کامپاندینگ در طی این سالیان اخیر بوده است.

ایران پلیمر –میزان انگیزه اساتید و دانشجویان مهندسی پلیمر و رشته های مرتبط برای مشارکت در این کنفرانس چه قدر است؟ چگونه این همکاری می تواند به نتایجی ملموس در صنعت مستربچ و کامپاند در کشور منتهی شود؟

آقای دکتر آسیابان: با توجه به اینکه کنفرانس انجمن تولیدکنندگان مستر و به هر صورت یک انجمن صنفی هست و تولیدکنندگان این صنعت در آن حضور دارند، شاید انتظاراتی که از کنفرانس مستربچ و کامپاند برای اهالی این صنعت وجود داشته، بیشتر جنس اطلاعاتی هست که تا حد زیادی کاربردی و توسعه‌ای باشند تا  در صنعت مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به اینکه تحقیقاتی که در حوزه دانشگاه و محیط‌های آکادمیک انجام می‌شود، مقداری بیسیک هست و به تحقیقات پایه نزدیک می‌باشد تا حدودی برای صنعت جذابیت کمتری دارند به همین دلیل احساس می‌کنم در هشت دوره گذشته که استقبال صنعتگران از این کنفرانس به مراتب بیشتر از استقبال اساتید و دانشجویان مهندسی پلیمر بوده است. اگر تحصیلکرده‌ای از حوزه پلیمر در این کنفرانس شرکت کرده بیشتر از سمت صنعت وارد این کنفرانس شده است تا دانشگاه!

ایران پلیمر –با توجه به اینکه این کنفرانس یکی از پرمخاطب ترین رویدادهای این شاخه از علوم و صنایع در این صنعت در منطقه است، گمان می کنید در مناسبات بین المللی چه دستاوردهایی می تواند برای هر دو گروه آکادمیک و صنعتی داشته باشد؟

آقای دکتر آسیابان: به عنوان کسی که در هشت دوره این کنفرانس حضور داشتم و گاهی در کمیته علمی بودم، باید اعتراف کنم که ما در برگزاری این کنفرانس در قالب یک کنفرانس بین المللی ضعیف عمل کردیم و انتظارات یک کنفرانس بین‌المللی برای این کنفرانس را محقق نمی‌کند. شاید لازم باشد که دست اندرکاران این کنفرانس بعد از برگزاری دوره نهم، کمی به این قضیه بیشتر فکر کنند و دلایل عدم اقبال بین المللی به این کنفرانس را  بررسی کنند که با وجود برگزاری هشت دوره، چرا همچنان با استقبال کارشناسان و صاحب نظران بین‌المللی روبرو نشده است. مثلاً در همسایگی کشورمان، کشور ترکیه به لحاظ صنعت کامپاندینگ نسبتاً پیشرفته است و همین ارزیابی‌هایی که از شرکت‌های ترک انجام می‌شود می‌بینیم که صنعت ترکیه در حوزه کامپاندینگ نسبتاً پیشرفته هست و کمی دورتر می‌توانیم به چین نگاه کنیم که آن هم صنعت کاماندینگ پیشرفته‌ای دارد ولی متاسفانه ما در برگزاری کنفرانس خودمان از کارشناسان و صاحب نظران صنعت و دانشگاه‌‍های ترکیه و چین اصلاً استفاده نمی‌کنیم. شاید لازم باشد که مقداری روی این قضیه برنامه‌ریزی داشته باشیم و نفرات متبحر و متخصص این حوزه در این دو کشور را شناسایی کنیم تا گردش اطلاعاتی که در این کنفرانس بین صنعت خودمان اتفاق می‌افتد را فراتر ببریم. به نظر بنده اگر بتوانیم نظر کارشناسان و صاحب نظران حوزه کمپاندینگ در کشورهای دیگر به این کنفرانس جلب کنیم قاعدتاً کارشناسان و صاحب نظران ما هم به مرور زمان به کنفرانس های بین المللی ورود می‌کنند و شناخته می‌شوند. اگر کنفرانس کامپاند به لحاظ بین المللی به یک برند تبدیل و شناخته شده شود، در توسعه دانش کامپاندینگ و سطح فناوری کامپاندینگ می‌تواند بسیار موثر باشد.