تعطیلات خود را چگونه بگذرانیم؟!
بسپار/ ایران پلیمر ساعاتی پیش اعلام شد که بنابر پیشنهاد قرارگاه عملیاتی ستاد ملی مبارزه با کرونا تمامی ادارت در استان های تهران و البرز از فردا به مدت شش روز تعطیل هستند. بعدتر بانک ها، بورس، بازار و اصناف هم در دایره شمول این تعطیلی در استان های یاد شده قرار گرفتند.
کسی اما حتی به دلایل ذکر شده برای این تعطیلی به رغم بالا رفتن دوباره تعداد فوتی ها در 24 ساعت گذشته از مرز 200 نفر، باور ندارد! همه از هم می پرسند دلیل این تعطیلی چیست؟
آیا واقعا تلاشی برای کنترل همه گیری سویه جدید ویروس است که حالا در کل کشور جولان می دهد؟ (نگاهی به جاده های خصوصا شمالی کشور در همین چند ساعت اخیر بیندازید، یا روند ممانعت از واردات واکسن را در زمانی که باید و می شد ببینید و این واکسیناسیون قطره چکانی را که هنوز هم به رغم همه پروپاگاندا بر سر واکسن های ایران ساخت، همچنان با واکسن های اهدایی دول غیرمتخاصم خارجی، سبد کوواکس و به دلیل بی تعهدی در تحویل خریدهای انجام شده از کشورهای دوست، در حال انجام است.) آیا پیش بینی گرمتر شدن هوا و رکوردزنی پیک های بعدی مصرف برق اتخاذ چنین تصمیمی را موجب شده؟ حتی برخی احتمال تسری اعتراضات چند روزه در جنوب کشور و در خوزستان به شهرهای بزرگ را ایده چنین سیاستی در خانه نشینی این دو استان عنوان می کنند که البته استدلالی ضعیف به نظر می رسد و به تنهایی نشان دهنده نابود شدن سرمایه های اجتماعی کشور است. و یا اصلا داستان چیز دیگری ست که نمی دانیم.
کسی نمی داند آیا این تعطیلی به معنای یک قرنطینه واقعیست یا مثل روزهای اخیر خواهد بود که تقریبا اراده ای برای اجرای هیچ یک از پروتکل های مدون و مصوب همین ستاد، در شهرهای قرمز و نارنجی وجود نداشت.
آیا اصلا بخش خصوصی هم ملزم به تعطیلی ست؟ آیا واحدهای تولیدی باید تعطیل شوند؟ و اگر بله با چه جزییات، سازوکار و برنامه ای؟!
اعلام 6 روز تعطیلی درست در روزهای پایانی ماه تا چند روز بعد در ماه آتی و خصوصا تعطیلی بانک ها، این چالش را برای کارفرمایان به وجود آورده که حقوق کارکنان خود را چگونه باید پرداخت کنند؟ مطالبات خود را که عمدتا در قالب چک هایی به تاریخ آخر ماه است چگونه وصول و متقابلا تعهدات خود را انجام دهند؟
یک بار دیگر هم نوشتم که ای کاش مراسم تحلیف ریاست جمهوری را زودتر برگزار می کردند تا مملکت از این چندپارگی در مدیریت که بخشی از آن نتیجه تعلیق میان دو دولت است بیرون آید. (توافقات احتمالی برجام را، تصمیم در مورد پذیرفتن لوایح FATF و … را که اقتصاد کشور بسیار به آن وابسته است سپرده اند به دولت منتخب خودی). هر چند که بدیهی است، بخش عمده آنچه امروز با آن سر و کله می زنیم، فراتر از دولت ها و در چهارچوب سیاست های کلی نظام است.
مردم خسته و فرسوده اند. از هر زمان دیگری بی اعتمادتر و ناامیدتر.
تبسم علیزادمنیر
