اختصاصی بسپار/تحلیل های اقتصادی صاحبان صنعت پلیمر و پوشش در خصوص سال های 1401 و 1402/ سعید رستگار، مدیرعامل رادسیس پوشش: تلاش کرده ایم ارزش افزوده ایجادی در داخل کشور ذخیره شود، اما …

بسپار/ ایران پلیمر  سال بد سال باد سال اشک سال شک …

بدون هیچ توضیح و حاشیه نویسی، آنچه در ادامه می خوانید پاسخ گروهی از مدیران صنعت پلیمر و پوشش به سوالاتی است که در ابتدای مطلب آورده ایم. نمی خواستیم کامتان را تلخ تر کنیم. می خواستیم همه مان بدانیم در وضعی که هست چه قدر شبیهیم.

– مهم ترین رویداد اقتصادی سال 1401 چه بود و چه تاثیراتی روی کسب و کار شما در صنعت پلیمر و پوشش داشت؟

– مثبت ترین و منفی ترین تصمیم اقتصادی دولت در سال 1401 را چه می دانید؟

– بزرگترین دستاورد سازمان شما در سال 1401 چه بود؟

– بزرگترین چالشی که در سال 1401 در حیطه فعالیت حرفه ای و تخصصی خود با آن مواجه شدید، چه بوده است؟

-پیش بینی شما برای آینده اقتصادی کشور چیست؟

– نکته دیگری را اگر لازم می دانید، بفرمایید.

 (این گفت و گوها در شماره نوروزی مجلات بسپار و پوشرنگ به چاپ رسیده و به تدریج منتشر خواهد شد.)

 

سعید رستگار: یکی از مهمترین رویدادهای اقتصادی داخلی در سال ۱۴۰۱، افزایش افسارگسیخته نرخ ارز در نیمه دوم سال بود. از آنجا که مواد اولیه مصرفی ما همگی از خارج از کشور وارد می شوند، تامین مواد اولیه دچار تکانه‌هایی شدید شد و در برخی موارد تعلل‌های سازمانهای مربوطه، تامین به موقع مواد اولیه را باچالش های جدی همراه کرد.

منفی ترین تصمیم اقتصادی دولت که بیشترین تاثیر منفی را بر تولید و بیشترین تاثیر مثبت را بر سوداگران و رانت‌خواران داشت، عدم تثبیت نرخ ارز در بازار بود. توزیع نامناسب ارز و عدم دستیابی سریع و به موقع بسیاری از تولیدکنندگان به منابع ارزی دولتی، مشکلات عدیده‌ای بر سر راه تولید داخلی ایجاد کرد و موجبات افزایش قیمت تمام شده محصولات تولید داخل را فراهم آورد.

مثبت ترین تصمیم اقتصادی دولت نیز تلاش برای عملی کردن صدور فوری مجوزهای کسب و کار بود.

از دیدگاه اقتصادی، سال ۱۴۰۱ با رشد قابل قبولی (برای شرایط فعلی کشور) برای سازمان ما همراه بود. در بخش توسعه محصولات، محصولات متعددی فاز نهایی خود را طی کردند و وارد بازار شدند و البته پروژه های تحقیقاتی جدیدی نیز تعریف و آغاز کردیم. با این حال شاید بتوان بزرگترین دستاورد سازمان را حفظ امید به آینده و انسجام درون-سازمانی  و حفظ نیروهای تولیدی، تحقیقاتی و ستادی شرکت با وجود مشکلات کمرشکن دانست.

در سال ۱۴۰۱، بزرگترین چالش شرکت ما، تامین مواد برای مشتریان با حفظ کیفیت و حداقل تغییرات قیمت بوده است. بسیاری از مشتریان ما، محصولاتی تولید می کنند که مشمول قیمت گذاری اجباری بوده و نیز تسویه حسابهای بلندمدت از سوی مشتریان خود دارند. به همین دلیل دوره گردش سرمایه بسیار طولانی است.

علاوه بر این، تامین و ترخیص به موقع مواد اولیه نیز بخودی خود، چالش بزرگی بود. بخصوص اینکه ارزش دلار در محاسبات هزینه ترخیص کالا از مدتی پیش بیش از ۶ برابر شد و این اثر هزینه های ترخیص را بیش از ۳ برابر کرده است. از سوی دیگر، هزینه‌های حمل و صف طولانی کانتینرهای در حال انتظار، تغییری جدی در قیمت تمام شده مواد اولیه ایجاد کرده است.

تامین نمونه های جدید مواد اولیه به منظور پیشبرد طرح‌های تحقیق و توسعه شرکت نیز امری بسیار دشوار شده است و هزینه های تحقیق و توسعه افزایشی چندین برابری نشان می دهند. اصولا، در چند سال اخیر، به جواب رساندن پروژه های تحقیقاتی با بیش از ۳ برابر زمان و بیش از ۵ برابر هزینه نسبت به سالهای قبل انجام‌ می شود!

ما در تمام سالهایی که فعالیت تولیدی داشته ایم، تلاش کرده‌ایم تا شرایط بهتری برای کشور ایجاد کنیم و کاری کنیم که وابستگی مصرف‌کنندگان به محصولات خارجی کمتر شود و ارزش افزوده ایجادی در داخل کشور ذخیره شود. اما، به نظرم روندی که از سوی دولت پیش گرفته شده، روندی ناقص است و جنبه‌های مختلف مساله پیشرفت و توسعه را در نظر نمی گیرد. به همین جهت، نتایجی هم که ایجاد می شود، نتایجی کمرنگ و گاهی ناقض غرض هستند. اگر دولت به همین روش خود در سیاستگزاری های کلان اقتصادی ادامه دهد، در آینده نزدیک، بنگاههای اقتصادی بزرگ و پس از آنها بنگاههای متوسط و کوچک و در نهایت کل اقتصاد کشور دچار زوال شده و بازیگران عرصه تولید، که پایبندترین بخش اقتصاد کشور هستند، یکی پس از دیگری از این عرصه خارج و احتمالا با بازیگرانی از کشورهایی مانند چین و روسیه، جایگزین خواهند شد و البته این چیزی فراتر از سرمایه‌گذاری خارجی خواهد بود. دقت داشته باشیم که این بازیگران جدید، هیچ اتصال عاطفی و تاریخی با این آب و خاک ندارند و در بهترین حالت، تنها هدفشان کسب درآمد بیشتر و بیشتر است.

نکته پایانی که مایلم به آن اشاره کنم، مساله فرار مغزها در حیطه‌های آکادمیک و صنعتی است که امروز بسیار جدی و نگران‌کننده است و البته فرار سرمایه نیز به تبع آن رخ خواهد داد. باید فکری کرد. کاش بیشتر از اینکه به فکر وضع محدودیت خروج چند هزار دلار همراه هر مسافر باشیم، به فکر این باشیم که ایجاد انگیزه‌های ماندن را برای این افراد فراهم کنیم.

و ای کاش دولتها کمی بیشتر شرایط بسیار دشوار تولیدکنندگان داخلی را درک می کردند و تصمیمات خود را در راستای حمایت واقعی از تولید داخلی جهت می دادند. امروز نوبت دولت سیزدهم است. زمان به سرعت می گذرد و فرصتها از دست می روند. اگر به خودمان نیاییم، فرصت تغییر را از دست خواهیم داد.

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این گفت و گو را در شماره 245 دوماهنامه پوشرنگ از گروه مجلات بسپار که در پایان اسفند ماه 1401 منتشر شده است، بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است.