سرمقاله تبسم علیزادمنیر در شماره 249 ماهنامه بسپار/ پیش بینی های پرخطر!

گروه ترجمه و تولید محتوا در بسپار/ایران پلیمر صاحبان صنایع در ایران در این سالها تا حدودی به سرمایه گذاری های پرخطر عادت کرده اند، به توسعه بر پایه داده هایی که ندارند یا قطعی نیست، به برنامه ریزی ها و هدف گزاری هایی که همیشه باید بر اساس چندین سناریوی مختلف و بعضا متناقض به پاسخی می رسیده که بقای آنها را تضمین می کرده است، و بسیاری از این دست.
هر چند هدف نخست برگزاری همایش اقتصاد صنایع پلاستیک در ایران از سوی انجمن ملی صنایع پلیمر، تبیین نفش و جایگاه صنایع تکمیلی و تبدیلی پلیمر در عرصه ای بود که همواره صنعت بالادستی آن یعنی پتروشیمی، با شناختی که از آن وجود داشت و تریبون هایی که در اختیار داشت، سایه سنگینی بر تصمیم سازی های کشور انداخته بود و گاها در تعارض با منافع این صنایع بود، با این حال فلسفه برگزاری آن برای صاحبان و مدیران صنعت پلاستیک، بیش از این، آورده داشت.
آشنایی بیشتر و ملموس تر با آموزه های اقتصادی خرد و کلان و شنیدن دیدگاه های اقتصاددانانی از هر طیف و با دیدگاه ها و پیش بینی های متفاوت، درست است که نتوانست (و نمی توانست) پاسخ شفافی به چه باید کردها بدهد، اما با کمی تحلیل و کلنجار احتمالا می شود مسیر روشن تری ترسیم کرد. گرنه این چالش همیشگی بر سر اینکه فضای سیاست بین المللی با حکمرانان ایران باشد یا بر آنها، همچنان پیش روست.

صنایع پلاستیک کشور در سال 1401 با اختصاص سهم 8.3 درصدی از تولید ناخالص داخلی بخش صنعت کشور (با 24 درصد افزایش نسبت به سال ماقبل) و همچنین سهم اشتغال 13.64 درصدی از کل اشتغال صنعتی کشور، بخشی از جایگاه خود را در اقتصاد کشور به نمایش گذاشت. در همین سال، میزان معاملات پلیمرها در بورس کالا 4.5 میلیون تن به ارزش 151 همت بود که نسیت به سال قبلتر 22 درصد افزایش وزنی را نشان می داد. جالب توجه و تاسف آور اینکه در طول فقط یک سال 14.5 همت از دارایی این صنعت صرف رقابت شد آن هم با 169 درصد افزایش نسبت به سال 1401!
صادرات مستقیم این صنعت یعنی صنایع تکمیلی و تبدیلی پتروشیمی معادل یک میلیارد و 662 میلیون ریال در سال 1402 بود که سهم ارزآوری این صنعت را از کل صادرات صنعتی غیرنفتی به 7.5 درصد رسانید.
امسال هم پیش بینی شده است که میزان جذب مواد پلیمری در بورس کالا حدود 17 درصد رشد کند.
این اعداد به خوبی نشان می دهد که حتی در سخت ترین شرایط اقتصادی کشور، چه کسانی بار اداره کشور را بر دوش دارند. باری که روز به روز نیز با دست اندازهای مختلف به رغم شعارهای حمایتی همیشگی، سنگین و سنگین تر می شود.
در اقتصادی با تورم رسمی بیش از 40 درصدی صاحبان صنایع کشور با لطایف الحیلی باید بتوانند با خلق ارزش افزوده در وانفسای دسترسی به فناوری های تحریمی، چنان ارزش افزوده ای ایجاد کنند که تاب آوری خود را در عرصه بین المللی وانگذارند.
آمارهای مقایسه ای در میان بخش های مختلف اقتصادی کشور نشان می دهد که دست کم در چند سال اخیر، صنعت کشور چرخ های اقتصاد کشور را چرخانده است، هر چند کند و ناکافی و کم توان.

خوب است تریبون هایی از این دست، متعدد شوند تا مگر نه به اختیار، به ناچار اراده ای برای مدیریت آگاهانه تر و منطقی تر کشور خلق شود.

تبسم علیزادمنیر

*آمارها توسط برمک قنبرپور در چهارمین همایش اقتصاد صنعت پلاستیک ارایه شده است.