کارخانه بازیافت ظروف یکبار مصرف پلی استایرن راه‌اندازي مي‌شود
با توجه به گسترش صنايع بسته بندي و مصرف پليمرها در اين صنايع مثل بسته بندي مواد غذايي، دارويي و بهداشتي، اين مساله موجب افزايش زباله هاي ناشي از اين محصولات و ايجاد آلودگي هاي زيست محيطي شده است. امروزه استفاده از ظروف يکبار مصرف نيز بسيار فراگير شده و روزانه صدها تن از اين مواد به صورت زباله دفن مي شود.
به گزارش ايسنا، با توجه به اینکه شرکت های تولید کننده محصولات از پليمرهای مختلف جهت ساخت ظروف استفاده می‌کنند و از لحاظ ظاهري تشخیص نوع پليمر دشوار است؛ لذا چگونگی جدا سازی پليمرها از یکدیگر اهميت زيادي دارد.
در صورت اختلاط پليمرها، خواص ویژه هر ماده از بین رفته و در نتیجه ارزش خود را از دست می دهند و موارد مصرف آنها نیز بسیار اندک خواهد بود.
یکی از پليمرهایی که در حال حاضر با توجه به شباهت های ظاهری با دیگر مواد و روش های بازیافت پیچیده مورد بازيافت قرار نمي گيرند پلی استایرن است كه این مواد تماما به ميادين دفن منتقل شده و یا سوزانده می شوند در حالي كه با بازيافت اين مواد مي توان علاوه بر حفاظت از محيط زيست، صرفه جويي کرد و حجم قابل توجهی را مجددا به چرخه تولید بازگرداند.
حسین حسيني، كارشناس ارشد مهندسي مكانيك از دانشگاه فردوسي مشهد و از مجريان طرح کارخانه بازیافت ظروف یکبار مصرف پلی استایرن با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبر نگار علمي ايسنا اظهار كرد: در این واحد بازیافت از ضایعات و مواد بی ارزش، محصولي با 70 درصد قیمت ماده پتروشیمی ولی کیفیت 95 درصد آن توليد مي شود كه موجب استفاده از محصولات با قیمت پایین و به دنبال آن کاهش واردات و جلوگيري از خروج ارز از کشور با بازگشت دوباره اين مواد به چرخه تولید مي شود.
وي ادامه داد: شعار این طرح «بازیافت بر پایه دانش و فناوری است» که حاصل تلاش، تحقیق، پژوهش و تکیه بر خودباوری است.
حسيني گفت: فناوری مورد استفاده در این طرح که به ثبت اداره ثبت اسناد کشور رسیده در زمینه جداسازی پلیمرها(خصوصا پلی استایرن از پلی پروییلن) و همچنین راه‌اندازي خط مکانیزه بازیافت و دستگاه های مخصوص آن است که برای اولین بار در کشور فاز نیمه صنعتی آن اجرا شده است.
وي با اشاره به جنبه هاي نوآورانه طرح گفت: با توجه به شباهت بسیار زیاد پلی استایرن و پلی پروپیلن و استفاده این دو نوع ماده در ساخت ظروف و لیوان های یکبار مصرف، جداسازی آنها بسیار پیچیده بود؛ لذا در این طرح با استفاده از یک محلول انحصاری که حاصل پژوهش و تحقیق یک ساله تیم اجرایی بود، اين كار با دقت 99.9 درصد انجام شد.
حسيني درباره ضرورتهای انجام اين طرح گفت: با توجه به حجم بالای استفاده از این مواد در ظروف و عایق های ساختمانی و همچنین واردات اين مواد به كشور، بازیافت و بازگشتشان به چرخه تولید باعث جلوگیری از خروج ارز می شود.
وي در خصوص مراحل اجراي طرح هم گفت: با اطلاع از بازيافت نشدن و دفن حجم قابل توجهی از این مواد، تحقیق در زمینه بازیافت آغاز شد و در سال ۸۸ روش بازیافت به همراه محلول جداساز ثبت اختراع شد؛ سپس طرح به سازمان مدیریت پسماند مشهد ارائه و پس از آن، نمونه نیمه صنعتی در کارگاه های شخصی مجریان راه اندازی شد كه هم اکنون در حال اجراي فاز تولید صنعتی در مجتمع صنعتی بازیافت شهرداری مشهد هستيم.
وی با اشاره به نمونه خارجي طرح گفت: تمایز فنی طرح با نمونه مشابه در استفاده از محلول ویژه بومی و انحصاری با کمترین آسیب به پلیمر نسبت به نمونه های خارجی است.
گفتني است مطالعه بر روي اين طرح كه با همكاري محمد علی رافتی زاده و پیمان نوریان انجام شده، چهار سال به طول انجاميده است.
