تحلیل های اقتصادی صاحبان صنعت پلیمر و پوشش در خصوص سال های 1401 و 1402/ محمدتقی غیاثی، موسس کیمیاران و وینوپلاستیک: سوء مدیریت این دولت بر ما مسلم شده است
بسپار/ ایران پلیمر سال بد سال باد سال اشک سال شک …
بدون هیچ توضیح و حاشیه نویسی، آنچه در ادامه می خوانید پاسخ گروهی از مدیران صنعت پلیمر و پوشش به سوالاتی است که در ابتدای مطلب آورده ایم. نمی خواستیم کامتان را تلخ تر کنیم. می خواستیم همه مان بدانیم در وضعی که هست چه قدر شبیهیم.
– مهم ترین رویداد اقتصادی سال 1401 چه بود و چه تاثیراتی روی کسب و کار شما در صنعت پلیمر و پوشش داشت؟
– مثبت ترین و منفی ترین تصمیم اقتصادی دولت در سال 1401 را چه می دانید؟
– بزرگترین دستاورد سازمان شما در سال 1401 چه بود؟
– بزرگترین چالشی که در سال 1401 در حیطه فعالیت حرفه ای و تخصصی خود با آن مواجه شدید، چه بوده است؟
-پیش بینی شما برای آینده اقتصادی کشور چیست؟
– نکته دیگری را اگر لازم می دانید، بفرمایید.
(این گفت و گوها در شماره نوروزی مجلات بسپار و پوشرنگ به چاپ رسیده و به تدریج منتشر خواهد شد.)
محمدتقی غیاثی، موسس کیمیاران و وینوپلاستیک: وضعیت هر روز بدتر از دیروز است و شرایط اقتصادی روز به روز بدتر و عرصه برای واحدهای تولیدی تنگ تر می شود.
درست است که اکثر سوالات شما اقتصادی است ولی اقتصاد بدون سیاست معنی ندارد. ساختن بستر مناسب برای ورود به اقتصاد جهانی، به سیاست جهانی بستگی دارد. در مورد مسایل اقتصادی سال 1401 … از کجا شروع کنم؟ از بی ارزش شدن ارزش پول ملی به صورت روزانه و کم شدن قدرت خرید مواد اولیه تولید، یا نبود کارگر ماهر و نیروی متخصص؟
اگر بخواهیم با عینک خوش بینی نگاه کنیم و از کم و کسری ها بگذریم، واقعیت این است که واحدهای تولیدی برای بقا ادامه می دهند. یادم نمی رود در دهه اول انقلاب و جنگ ما با کمبودهای زیادی روبرو ولی هر چند کند، فعال بودیم. امروز با تحریم طولانی و اقتصاد بسته باز هم خوشبختانه امکان تولید هست. مازاد هم داریم و صادر هم می کنیم. این هم جای خوشحالی است که ارز موردنیاز مواد اولیه با تاخیر ولی در نهایت تامین می شود.
واحدهای وینوپلاستیک و کیمیاران تحت مدیریت من، چرخه اقتصادی خوبی را دنبال می کنند. وینوپلاستیک به کشورهای همجوار و کیمیاران حتی به کشورهای دوردست هم صادرات دارند.
کیمیاران محصول میانی کارخانجات PVC را تامین می کند و قدم بزرگی برای جلوگیری از واردات افزودنی به کشور برداشته است.
در مورد تصمیمات دولت سیزدهم باید عرض کنم متاسفانه سوء مدیریت این دولت بر ما مسلم شده است. اقتصاد ما به صورت روزانه ضعیف تر، تورم بالاتر و ارزش پول ملی کمتر می شود. توان مردم و تولید به شدت پایین آمده که نتیجه سیاست و برنامه ریزی تیم اقتصادی آقای رییس جمهور، رییسی است. هیچ راهکار راهکار اساسی هم برای ثبات اقتصادی و کنترل تورم به چشم نمی خورد.
کارنامه روشنی از این دولت ندیده ام.
در سال 1401 از نظر من جنگ روسیه با اکراین باعث شد که با بسته شدن بازارهای روسیه بر روی محصولات اروپا، بتوانیم در بازار این کشور وارد شویم. بازارهای روسیه به روی کیمیاران باز شده و خوشبختانه صادرات انبوهی به این کشور پس از دریافت تاییدیه های کیفی داشته ایم. سفارشات همینطور در حال افزایش است و امیدواریم بتوانیم جوابگو باشیم. ولی نکته این است که انتقال ارز به کشور ضعیف است. تلاش می کنیم تعهد ارزی را انجام بدهیم و هر روز راه های مختلفی را طبق بخشنامه های صادره دنبال می کنیم ولی در هر حال باید پذیرفت که سیستم بانکی دو کشور بسیار ضعیف است.
چالش ما در چند سال اخیر که بحث تعهد ارزی و برگشت ارز حاصل از صادرات مطرح شده، همین بوده و از معضلات بزرگ همه تولیدی هاست. عدم اتصال سیستم بانکی به دنیا و نداشتن امکان گشایش اعتبار و … مشکلی اساسی است. نقل و انتقالات مالی فقط از طریق صرافی های ترکیه و دوبی انجام می شود. یعنی مسوولین نمی دانند که آوردن دلار به ایران (که مستلزم خروج از کشور دیگری ست) محدودیت های خاص خود را دارد. معمولا خروج بیش از10 هزار دلار از کشورها ممنوع است، امارات البته کمی بیشتر است ولی در هر حال برای آوردن ارز صادراتی به کشور راهکار مدونی نداریم و مجبور به استفاده از روش های نامناسب و نامتعادل هستیم. هر کدام از روسای بانک مرکزی روشی ابداع می کنند که اساسی، اصولی و بین المللی نیست. مدیر واحد تولیدی چه قدر وقت و انرژی باید برای تامین مواد، تولید باکیفیت، جوابگویی به ارگانهای دولتی مختلف، صادرات و برگشت ارز و … بگذارد؟!
چه جمعیت پرسنلی لازم است تا بتوانیم پاسخگوی درخواست های سامانه ها از جمله سامانه جامع تجارت و سامانه نیما و … باشیم؟! بروکراسی آنقدر زیاد است که به راستی خسته مان کرده! چه باید بکنیم که آرامش داشته باشیم.
آینده اقتصاد … بالاخره ما تولیدکنندگان، 43 سال با این اقتصاد دست و پنجه نرم کرده ایم. همیشه هم امیدوار بودیم که اوضاع بهتر می شود، اما افسوس و دریغ از دیروز … .
خیلی ساده عرض کنم چنانچه کشور بتواند افزایش تورم را مهار کند و سبد کالای خانوار در دسترس بود، آن موقع اقتصاد قابل اتکاست. بدون تورم واحدهای تولیدی می توانند حرکت کنند گرنه تولید در شرایط تورمی، مثل آب در هاون کوبیدن است!
به امید آینده ای بهتر
(ادامه دارد …)
متن کامل این گفت و گو را در شماره 245 ماهنامه بسپار که در نیمه اسفند ماه 1401 منتشر شده است، بخوانید.
در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه و فیدیبو قابل دسترسی است.
