اختصاصی از ایران پلاست/ مرتضی رستگار، مدیرعامل اکسیرپلیمر آراد: بزرگترین خط تفکیک و شستشوی PP و PS/ تولیدکننده -دلال ها، بومی کردن تولید تحت اقتصاد تورمی
بسپار/ ایران پلیمر اکسیر پلیمر آراد، تولیدکننده آمیزه های پلیمری از مواد بازیافتی است. مرتضی رستگار به خبرنگار ایران پلیمر گفت: تمرکز ما در سال اخیر بر روی تولید آمیزه های بازیافتی بوده است ولی معنی آن این نیست که آمیزه های پلیمری بر پایه مواد نو تولید نمی کنیم.
برای تولیدآمیزه های برپایه مواد بازیافتی نیاز به ماشین آلات روز داشتیم که وارد و نصب و راه اندازی شد. ما در حال حاضر بزرگترین خط تفکیک و شستشوی PP و PS را اگر نگویم در خاورمیانه، حتما در ایران داریم، شامل اسید شور، باز شور و پرک ساز و … . کامپاندرهای زنده خور و پرک خور و اکسترودرهای دومارپیچ برای خوراک های بازیافتی، سیستم های فیلتراسیون قوی و دیگر تجهیزات لازم را به کار گرفته ایم تا به یک تولیدکننده تخصصی کامپاندهای پلیمری بازیافتی تبدیل شویم.
رستگار در ادامه گفت: اکسیر پلیمر آراد در این دوره نمایشگاه ایران پلاست رسته جدیدی از تولیدات خود یعنی وان پک ها را ارایه خواهد کرد. وان پک ها موادی هستند که به صورت اختصاصی برای مشتری فرمولبندی می شوند و رنگ و افزودنی از قبل به آنها اضافه شده و تولیدکننده نهایی بدون نیاز به مرحله دیگر و اضافی از آن استفاده می کند. کمک بسیار بزرگی به مصرف کننده های نهایی محصولات پلیمری است.
وی در ادامه در خصوص حضور در نمایشگاه های تخصصی گفت: به عقیده بنده برای شرکت در هر نمایشگاهی نیاز به دو شرط لازم و کافی هست. شرط لازم این است که فعال این حوزه باشید حالا در تولید یا خدمات یا بازرگانی. ولی شرط کافی حصول و ارایه دستاورد است.
در تمام دنیا نمایشگاه دستاوردهای پلیمر داریم ولی در ایران نه!
بیشتر تولیدکننده ها نمایشگاه را یک همایش می بینند. البته چیز بدی نیست. می شود اینکار را با هزینه و وقت کمتری در سال چند بار برنامه ریزی کرد!
من بعضا تولیدکننده هایی را هر سال در نمایشگاه می بینم که با محصول 20 سال پیش خود و صرفا با هدف تبلیغات در نمایشگاه حضور دارند. این رویکرد از نظر من درست نیست. در بخش تولید نقش تبلیغاتی نمایشگاه نباید بیش از 5 درصد تلقی شود.
ما در اکسیر پلیمر آراد مقید به ارایه دستاورد در نمایشگاه هستیم. برای همین در سال پیش در ایران پلاست حضور نداشتیم. ماشین آلات آورده بودیم ولی نصب و راه اندازی نشده بود. قرار گذاشته ایم هر وقت دستاورد جدیدی داشتیم در یک ایونت یا نمایشگاه و … آن را ارایه کنیم.
رستگار در پایان در خصوص وضعیت تولید در اقتصاد کشور گفت: اقتصاد کشور ما اقتصادی تورمی است. ما چند دهه است که با تورم شدید و دو رقمی (40 تا 60 درصد) روبرو هستیم. بنابراین وضعیت نیاز به تحلیل زیادی ندارد. تولید در تورم، یک فعالیت اقتصادی از پیش شکست خورده ست! مگر توانسته باشید خود را با شرایط وفق بدهید و شرایط و ماهیت تولید را تغییر داده باشید.
تولیدکننده های ما، در واقع تولیدکننده دلال هستند، به دلیل همین تورم. در لحظه دو مساله را باید حل کنند، چالش تولید، تحقیق و توسعه و سرمایه گذاری از یک طرف و از طرف دیگر نگاه هر روزه به تورم و ضرورت دلال گونه رفتار کردن.
خیلی بد است که ما تولید را به این شکل بومی سازی کرده ایم ولی راه دیگری نیست. اصلا تولیدکننده های ما در جای دیگری از دنیا شاید نتوانند کار کنند. اینکه هر روز قیمت دلار را چک نکنند، هر روز تصمیم نگیرند که بفروشند یا انبار کنند و … برایشان عجیب باشد!
ابر بحران دیگری که با آن روبرو هستیم و به شدت نگران کننده است خصوصیا در صنعت پلیمر، تامین منابع انسانی است. پیری جمعیت، حقوق پرسنل که با هزینه ها نمی خواند، عملا تامین نیروی انسانی را خیلی سخت خواهد کرد. شما حتی دیگر کارگر ایرانی را نمی توانید سرکار داشته باشید. در بخشی از صنعت پلیمر و بازیافت که تخصص ما هم هست، فقط کارگر اتباع وجود دارد که ساماندهی آنها هم اصلا کارآمد نیست. از هر 1000 نفر یکی هم کارت اقامت ندارد و شما عملا به عنوان تولیدکننده با به کار گیری آنها مشغول بی قانونی هستید که دردسرهای خود را دارد. یکی از راهها این است که ماشین آلاتی را به کار بگیرید که کمترین وابستگی به نیروی انسانی را داشته باشند.
بحث تورم مزمن و قدیمی در کشور تنها بحث بازرگانی را جذاب می کند. چون فرایند کوتاهی دارد.
رستگار در خصوص سهم بازار داخل و صادرات هم می گوید: تولیدات ما تخصصی است و ما وضع خوبی در فروش در بازار داخلی داریم. فقط با مشکل نقدینگی مصرف کننده ها روبرو هستیم. قیمت ها در بازار داخل جذاب تر هستند.
در صادرات برعکس است. نقدینگی بهتر است ولی رقابت ها باعث می شودکه قیمت ها بسیار پایین و با حداقل سود باشد. 99 درصد صادرات ما به کشورهای اطراف و همسایه هاست. مجبور هستم این واژه را به کار ببرم که مفت می خرند و می برند ولی خب پول در دستشان است.
قیمت های داخلی جذاب ترند ولی پرداخت های صادراتی بهتر. موازنه این دو کفه ما را پایدار نگه می دارد.
