مقالات

محدودیت های شیمیایی سختتر در کانادا؟

بسپار/ ایران پلیمر- اجرای برنامه­ های نظارتی در کانادا هم­چنان به نعویق می افتد. برای شرکت های چند ملیتی توجه به اینکه بیش از 50 درصد از پوشش ها، چسب ها درزگیرها و الاستومر ها امروزه به کانادا وارد میشود بسیاری مهم است. این طیف گسترده از مواد اولیه و محصول نهایی در درجه اول از مقصد ایالات متحده حمل میشوند. با توجه به نیازی که در این زمینه وجود دارد لازم  است که  واردات کاملا با مقررات موجود و درحال تغییر و تحول منطبق باشد. بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که دولت فدرال از تعداد زیادی از مواد ارزیابی شده تحت برنامه مدیریت مواد شیمیایی(CMP) اطلاعات ضروری جهت تصمیم گیری  اینکه آیا این مواد سمی هستند یا نه را دارد. در بسیاری از موارد، این امکان وجود دارد که به علت نبود اطلاعات اساسی سهوا به موادی عنوان سمی اطلاق شود و در درجه خطر بالاتر از حد نیاز قرار گیرد، از جمله محدودیت غلظت که منجر به تاثیرگذاری بر عملکرد محصولات خاصی میگردد.

کمیته دایمی مجلس فدرال در خصوص محیط زیست و توسعه پایدار گزارش خود را در 15 ژوئن با 87 پیشنهاد برای اصلاحات به قانون حفاظت از محیط زیست کانادا مطرح کرد. بدترین نگرانی صنعت تحقق یافته بود، به خصوص در وضعیت دولت اکثریت جایی که اکثریت نظرات کمیته دائمی میتواند واکنش رسمی دولت را که قرار است به زودی ارایه شود را جلب کند. البته خیلی مشخص نیست که این اتفاق بیافتد، ولی یک چیز قطعی است، اکثریت اعضای کمیته، نمایندگان مجلس همان دولت، در کنار توافق 22 موسسه غیردولتی محیط زیست، به سختی تلاش خواهند کرد تا پیشنهادات منعکس شده در واکنش را بدست بیاورند.  گروه های صنعتی حالا باید تمام تلاش خود را انجام دهند تا مطمئن شوند که کاناد یک گام به عقب بر نخواهد داشت و به عنوان اعضای اپوزسیون اقلیت در کمیته دائمی اشاره کند که نباید رویکردهای مشترکی که به طور تاریخی توسط کانادا و ایالات متحده در مورد مدیریت مواد شیمیایی تصویب شده است را تضعیف کند. این نیز اهمیت بیشتری دارد که هر دو کشور در حال ورود به مذاکرات NAFTA را برای هماهنگی قانون گذاری بین بزرگترین شریک تجاری دنیا تنظیم کنند.

دولت باید ظرف 120 روز آینده پاسخ دهد که اصلاحات را می پذیرد یا نه. مسئله کلیدی برای صنعت این است که شمارش معکوس برای تهیه­ی پرونده جهت پیشگیری از اجرای بسیاری از توصیه های غلط و غیرمنصفانه از قبیل اصل احتیاط در  موادی که بر هورمون ها تاثیر میگذارند، ارزیابی جایگزین ها در همه موارد، افزایش الزامات برچسب گذاری، اصول عدالت زیست محیطی ضمیمه در قانون، هم اینک شروع شده است. این مسئله زمانی آغاز شد که مجلس عوام در تعطیلات تابستان مجلس و مشغول برگزاری جلسه های استانی بودند و در اواسط سپتامبر برگشتند. هرچند ظرف 10 سال گذشته CPCA و دیگر انجمن های صنعتی به طور مداوم با مقامات دولتی جهت تکمیل ارزیابی مواد شیمیایی همکاری میکرده اند و همچنان میکنند. این امر مسلما بهترین روش برای ارزیابی مواد شیمیایی در سراسر جهان است. واقعیت این است که انجمن های غیردولتی و کمیته دائمی ترجیح داده اند که این مسئله را نادیده بگیرند تا به فکر یک روند بسیار معتبر پذیرفته شده توسط همگان باشند. خروج از روش هایی که هم اکنون کانادا مواد شیمیایی را ارزیابی میکند برای هیچکس از جمله افرادی که برای سلامت انسانها و محیط زیست نگران هستند، خوب نیست.

رویکرد کانادا در مورد مدیریت مواد شیمیایی در دهه گذشته، ارزیابی مواد شیمیایی تجاری بر اساس شواهد با استفاده از آخرین اطلاعات علمی برای تعیین خطر مواد شیمیایی برای سلامت انسان و محیط زیست بوده است. ما بر این باور هستیم که با توجه به سیاست و برنامه های عمومی، رویکرد CMP به طور کامل با خط مشی لیبرال فعلی دولت در مورد تصمیم گیری مبتنی بر شواهد  منطبق است. با وجود اینکه روند CMP سنگین و پرهزینه است شرکت ها معتقدند که برای حفاظت از سلامت انسانها و محیط زیست مناسب ترین راه است و در عین حال تولید محصولاتی با کیفیت بالا که مورد انتظار مشتریان است انجام شود. تغییر در زمان فعلی ممکن است برای صنعت مشکل آفرین باشد و روند ارزیابی مواد شیمیایی را کند میکند و منافع شخصی هیچ کس را , ازجمله محیط زیست دوستان را، تأمین نکند.

CPCA رویکرد REACH را حمایت نمیکند، چراکه به علت هزینه بر بودن و ناکارآمدی و زمان بر بودن این فرایند به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. مقامات در محیط زیست و تغییرات آب و هوایی کانادا با این دیدگاه موافق بودند که در جلسات کمیته اعلام کردند که REACH یک فرآیند بسیار زمان گیر است که کار بسیار زیادی را بر عهده مصرف کننده و تولید کننده میگذارد و دست آورد های بسیار کمتری نسبت به برنامه مدیریت مواد شیمیایی دارد. پروفسور دانمارکی Gueguen استاد دانشکده اروپا، مدتهاست که  روند بررسی اتحادیه اروپا درباره مواد شیمیایی را زیر نظر دارد ،او میگوید:” اتحادیه اروپا امروزه با استفاده نکردن از شواهد عینی باعث اختلافات اساسی بین صنایع و NGO ها شده است و یک فرآیند نامفهوم را پایه گذاری کرده است. در مواجه با اینگونه وضعیت ها به نظر میرسد که علم میتواند تصمیم گیرنده باشد. اما NGO ها سیاست های مبتنی بر علم را رد میکنند”. رفتن به مسیری مشابه برای کانادایی ها خوب نیست و برخی معتقدند که پیشنهادات این گزارش ها، در صورت اجرا، دقیقا همین کار را خواهد کرد.

(ادامه داد..)

 

متن کامل این مقاله را در شماره 182ام دوماهنامه پوشرنگ که در آبان ماه منتشر شده است بخوانید. 
 

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های 02177523553 و 02177533158 داخلی 3 سرکارخانم ارشاد .تماس بگیرید. امکان اشتراک آنلاین بر روی صفحه اصلی همین سایت وجود دارد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا