اختصاصی بسپار/ گفت و گو با شهاب الدین جعفرزاده، مدیر دن پلیمر و معاونت توسعه گروه صنایع ورق ایران/ آزمایشگاهی کم نظیر در خاورمیانه

بسپار/ ایران پلیمر دکتر شهاب الدین جعفرزاده، دانش آموخته مهندسی پلیمر، معاون توسعه گروه صنایع ورق ایران است. او به خبرنگار بسپار می گوید: دن پلیمر یکی از واحدهای گروه صنعتی صنایع ورق های ایران است که از سال ۶۷ با تولید ورق های پلیمری کار خود را شروع کرد و بعداً با تولید پروفیل های پلی استایرنی و دکوراتیو، دیوارپوش ها و قرنیزهای پلی استایرنی به کار خود ادامه داد. در ادامه واحد دن پلیمر که تولید کامپاند و مستربچ را در برنامه داشت، راه اندازی شد. یک واحد بازرگانی به نام پارس نسیم هم در این هلدینگ فعالیت دارد. ظرفیت اسمی ما حدود ۲۵ هزار تن در سال است که درحاال حاضر به روسیه، اروپا، شمال آفریقا، چین، هند، کره جنوبی، عراق، پاکستان، افغانستان، گرجستان، ترکمنستان، قزاقستان، عمان و امارات صادرات داریم.

مهندس جعفرزاده در ادامه افزود:  ما این واحد را بر اساس علوم و مهندسی پلیمر پیش می‌بریم و یکی از مجهزترین آزمایشگاه های خاورمیانه را داریم که شاید حجم و تعداد دستگاه هایی که در اینجا داریم کم نظیر باشد. اصل را بر این گذاشته ایم که همواره دنبال نوآوری باشیم و ثبات کیفیت مهمترین مساله باشد و همواره در این صنعت حرف جدی داشته باشیم. به همین علت سرمایه گذاری سنگینی بر روی دستگاه ها و ماشین آلات جدید کرده ایم.

ما تمامی روش های شکل‌دهی گرانول ها از جمله واترینگ، آندر واتر کاتر و ایرینگ و … و تمامی سایزها و مدلهای مختلف اکسترودرها را موجود داریم. یعنی از اکسترودر سایز ۲۰ تا سایز ۹۵،  اکسترودر دما بالا، دو مرحله‌ای و دوماردان همسو گرد و ناهمسو گرد.

او در مورد چالش های حضور در بازار می گوید: بزرگترین چالش برای صنعت و تولید، عدم ثبات و پیش بینی ناپذیر بودن در اقتصاد ایران است. همچنین اقداماتی مثل قطعی برق و گاز و آب باعث تعطیلی خطوط تولید می‌شود و بروکراسی وحشتناک و پیچیده‌ای که وجود دارد، واقعا انرژی ما را می گیرد. نکته دیگر به تامین مواد اولیه برمی گردد که به اندازه حجم تولید کامپاند به ما سهمیه اختصاص داده نمی شود! پتروشیمی ها محصولاتشان را با قیمتی بالاتر از قیمت جهانی به تولیدکننده داخلی می دهند. یعنی اگر محصولات جهانی را وارد کنیم ارزان تر تمام می شود.  متاسفانه زنجیره تولید در پتروشیمی ها هم به درستی چیده نشده است.

مشکل دیگر این است  که دولت باید از تخصص جوانها استفاده کند. کسانی که در این صنعت درس خوانده اند، در تصمیم گیری ها به کار گرفته نمی‌شوند. بخش بزرگی از ورود ارز به کشور به دلیل صنعت پلیمر است اگر از تخصص مهندسین پلیمر استفاده شود اتفاقات بهتری را رقم می خورد.

متاسفانه شاهد عکس این روند هستیم. یعنی بخش زیادی از فارغ‌التحصیلان مهاجرت می‌کنند و صنایع با جای خالی آنها مواجه اند. در حالیکه اگر متخصصین حضور داشته باشند بخشی از مشکلات حل می‌شود و کیفیت محصولات بالاتر می رود.

جعفرزاده آینده اقتصاد و صنعت حوزه فعالیت خود را اینگونه ترسیم می کند:  به نظرم یکی از قدم های خوبی که دولت برداشته است، سرمایه‌گذاری در صنعت پلیمر است. اگر دولت می‌خواهد در زمینه کارآفرینی و توسعه اقتصادی به ثبات برسد باید سرمایه گذاری بیشتری در این صنعت انجام دهد. ما ۱۷ درصد منابع گازی جهان را داریم و ترکیب منابع گازی و نفتی ما می شود اولین منابع هیدروکربنی دنیا. وقتی این منابع را داریم، با تولید محصولات پلیمری ارزآوری بسیار بیشتری می توان انجام داد تا با صادرات منابع به صورت خام و اگر هم این پلیمر به محصولی مانند کامپاند تبدیل شود ارزش افزوده بیشتری خواهد داشت.

در پایان امیدوارم در این شرایط اقتصادی دولت موانع را بردارد. در گمرک بسیار مشکل داریم و در تامین انرژی برق و گاز و نیروی انسانی نیز به  همین شکل. برخی مشکلات مثل گرفتن ارز را به سختی حل می کنیم ولی دولت هم باید مقداری کمک کند و تسهیلاتی در نظر بگیرد.

 

(ادامه دارد …)

متن کامل این مقاله را در شماره 244 ماهنامه بسپار که در نیمه بهمن ماه 1401 منتشر شده است بخوانید.

در صورت تمایل به دریافت نسخه نمونه رایگان و یا دریافت اشتراک با شماره های ۰۲۱۷۷۵۲۳۵۵۳ و ۰۲۱۷۷۵۳۳۱۵۸ داخلی ۳ سرکار خانم ارشاد تماس بگیرید. نسخه الکترونیک این شماره از طریق طاقچه  و  فیدیبو  قابل دسترسی است